Αυτόχθονες τουτέστιν οι Έλληνες που – σε αυτά τα χώματα – έζησαν και μεγαλούργησαν αφού πρώτα ανέπτυξαν ένα ‘’μαθηματικό’’ τρόπο επικοινωνίας, μια γλώσσα δηλαδή που σήμερα αναγνωρίζεται από όλους σαν η πλουσιότερη και πιο εκφραστική, γλώσσα που οι λέξεις της στο σύνολο τους είναι ακόμα αμέτρητες, γλώσσα που ως μητρική, χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται σε κάθε μήκος και πλάτος της γης, παρέχοντας σε όλους την δυνατότητα να εκφράσουν τον διανοητικό τους κόσμο, να επικοινωνήσουν και να παράγουν επιστήμες.
Είναι γνωστό βέβαια ότι σκεπτόμενοι χρησιμοποιούμε λέξεις. Αυτόματα λοιπόν προκύπτει πως, όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των λέξεων τις έννοιες των οποίων κατέχουμε, τόσο και πιο πλούσιος ο τρόπος που σκεπτόμαστε, επικοινωνούμε, παράγουμε και προοδεύουμε.
Θα υπέθετε κανείς ότι, οι κληρονόμοι αυτού του θησαυρού, εμείς οι νεοέλληνες δηλαδή θα αξιοποιούσαμε αυτό το προνόμιο. Στην καθημερινότητα μας όμως, όλα υποδεικνύουν το αντίθετο.
Η ερμηνεία ‘’δύσκολων’’ λέξεων στο κείμενο του Σεφέρη αποδεικνύει ότι η παιδεία που παρέχουμε στους νέους μας έχει όντως πολλά ψεγάδια, η χρήση στοιχείων του γλωσσικού μας πλούτου κρίνεται παρωχημένη, η γλαφυρότητα του λόγου έχει εξοβελιστεί και η επιμονή στην υπεράσπιση μιας αντίθετης αντίληψης μπορεί να ανακηρυχθεί υπόδικη.
Εις πείσμα του νομπελίστα, σήμερα πλέον, δεν ‘’είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας’’. Η ιστορική συνέχεια έχει διασπαστεί και ως εκ τούτου ο σύγχρονος τρόπος έκφρασης δεν χρειάζεται παλιατζούρες, αλλά μια απλή, στρωτή και ει δυνατόν τεχνοκρατική προσέγγιση που θα μας επιτρέπει να αγοράζουμε, να αποκτούμε κάρτες, να στέλνουμε SMS, να τρώμε στα Fast Food και να διασκεδάζουμε στα ξενυχτάδικα.
Θα ακούμε επίσης αδιαμαρτύρητα στα ραδιόφωνα και τα κανάλια ότι η ‘’πλήρη’’ άγνοια του ‘’διευθύνων’’ σύμβουλου είναι φυσιολογική και δεν θα παραξενευόμαστε όταν ο ‘’άρτι αφιχθεί’’ εκ του εξωτερικού απεσταλμένος δεν θα μπορεί να ξεχωρίσει το κρεματόριο από το σανατόριο και θα αποδίδει το έγκλημα στον ‘’ευαίσθητο’’ χαρακτήρα του δολοφόνου και όχι τον ευερέθιστο που είναι δύσκολο να θυμάσαι.
Οι πολιτικοί μας επίσης θα μπορούν να συνεχίζουν να ομιλούν μπροστά στα ‘’παρατεταμένα’’ μικρόφωνα ενώ μια ‘’τριμελή’’ επιτροπή θα κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά της χωρίς να ‘’αγχώνεται’’ καθόλου.
Μικρές παρενέργειες όπως η αδυναμία διάκρισης λυμάτων και λημμάτων θα κρίνονται αμελητέες και θα μπορούν να ξεπεραστούν. Γιατί στην κριτική μας για την παρεχόμενη παιδεία χρειάζεται επιείκεια για τους επί μακρόν διάστημα μοχθούντες υπουργούς μας, ενώ από τα παιδιά μας δεν μπορούμε να απαιτήσουμε ‘’μες τον ανθό της νιότης να γίνουν Μπαμπινιώτης’’.
Δείτε και: Σεφέρης και επεξηγήσεις