Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε και δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2009 όταν πλησιάζαμε σε εκλογές. Το κρίνω επώδυνα επίκαιρο και έτσι το αναρτώ. Αν ήταν να έχουμε εκλογές αύριο, τα ίδια θα έγραφα. Δυστυχώς ψηφίσαμε όπως ψηφίσαμε, κυβερνηθήκαμε όπως κυβερνηθήκαμε, εξαπατηθήκαμε για ακόμα μια φορά και μπήκαμε στα σαλόνια του ΔΝΤ . Φυσικά τα προβλήματα μας σήμερα όχι μόνο παραμένουν αλλά πολλαπλασιάστηκαν. Η διέξοδος εξακολουθεί να είναι μόνο μια. Πιστοί όμως εμείς στις αδιαπραγμάτευτες απόψεις μας, εξακολουθούμε να μην την βλέπουμε.
Ας είναι όμως. Διάβασε παρακάτω και σχημάτισε φίλε επισκέπτη την δική σου γνώμη.
Πέρασαν είκοσι χρόνια με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και 3,5 χρόνια με την Ν.Δ. Για ένα τέταρτο του αιώνα οι Έλληνες άκουσαν είδαν και έζησαν τις πολιτικές προτάσεις, βίωσαν τα αποτελέσματα στην καθημερινότητα τους, είχαν – και έχουν – την δυνατότητα της αξιολόγησης των ‘’μεγάλων’’. Στο ίδιο διάστημα, παρακολούθησαν τις θέσεις, απόψεις και ιδέες των μικρών κομμάτων που συνηθέστερα κατέθεταν τις καταγγελίες τους και σπανιότερα τις δημιουργικές τους προτάσεις.
Σήμερα, κάτω από το πρίσμα των συγκυριών της στιγμής, με την θόλωση της ρεαλιστικής πολιτικής σκέψης που μας προκαλεί η οδύνη, οδεύουμε στην κάλπη καλούμενοι να αποφασίσουμε όχι με λογική αλλά με συναίσθημα και τρόπο που θα μπορούσε να μας κάνει να το μετανιώσουμε.
Πριν προχωρήσω, πρέπει να θυμίσω ‘’εδώ και τώρα’’ τα λόγια δυο εκ των πλέον σοβαρών πολιτικών της πατρίδας μας που φοβάμαι ότι δεν καταλάβαμε εντελώς ή τείνουμε να ξεχάσουμε. Αρχίζω από τον κύριο Σημίτη με το γνωστό ‘’μην παριστάνουμε κάθε φορά τους έκπληκτους, αυτή είναι η Ελλάδα’’ και τελειώνω με τον Κώστα Καραμανλή και την διαπίστωση του πως πρέπει ‘’να επανιδρύσουμε το κράτος’’.
Ο τέως πρωθυπουργός της χώρας, προς το τέλος της μακράς σοσιαλιστικής κυβερνητικής θητείας, περιέγραψε ξεκάθαρα το ανεπαρκές επίπεδο του κράτους των Ελλήνων και κατ επέκταση τις περιορισμένες απαιτήσεις που μπορούμε να έχουμε από αυτό. Ο κύριος Καραμανλής, αντιλαμβανόμενος επίσης απόλυτα τα πραγματικά μεγέθη, κάνει ένα βήμα ακόμα μιλώντας για την ανάγκη επανίδρυσης του. Έτσι, μετά από τα ξεκάθαρα αυτά λόγια, κανένας πολίτης δεν δικαιούται να δηλώνει άγνοια.
Ζούμε σε ένα κράτος που μετά την παρέλευση ενός τέταρτου του αιώνα, παραμένει ακόμα σημαντικά ανοργάνωτο, ασύντακτο και ανεπαρκές μη δυνάμενο να ανταπεξέλθει –για την ώρα- σε μεγάλου μεγέθους κρίσεις. Φυσικές ή τεχνητές. Το χειρότερο όμως είναι ότι το κράτος αυτό εξακολουθεί να είναι βαθειά διαιρεμένο από τον φανατισμό και το πάθος που δεν επιτρέπουν να εργασθούμε ομαδικά και να καταφέρουμε –επιτέλους- αυτό που φαντάζει χωρίς να είναι, ακατόρθωτο. Μπορεί βέβαια το πάθος και η διαίρεση να μην κατοικοεδρεύουν όπως παλιά, στα καφενεία μας. Εγκαταστάθηκαν όμως μόνιμα στη Βουλή, στα Νομαρχιακά και Δημοτικά μας συμβούλια, στις περιφερειακές διοικήσεις και τους μεγάλους ή μικρούς οργανισμούς.
Είναι λοιπόν αφελές να καμωνόμαστε ότι δεν βλέπουμε πως η όποια προσπάθεια βελτίωσης, προόδου ή μεταρρύθμισης, έχει να αντιπαλέψει με στρατευμένους ‘’δημοσιογράφους’’, ωφελιμιστικά κέντρα παρα-πληροφόρησης που εκβιάζουν και βολεμένους εργατοπατέρες που χθες ή σήμερα ‘’προσέφεραν’’ στο πολιτικό τους χώρο για να απαιτούν στη συνέχεια να εξαργυρώνουν οφέλη μια ζωή, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Στην Πατρίδα μας, εδώ και πολύ – πολύ καιρό, τα οράματα τείνουν να ξεχαστούν, οι οραματιστές λοιδορούνται, οι ψευδομεσσίες προβάλλονται και στηρίζονται έντεχνα ενώ στις κρίσιμες ώρες οι συμβουλές για την απόλυτη ανάγκη ενότητας και ομοψυχίας περιθωριοποιούνται, έστω και αν προέρχονται από το σύμβολο της κοινοβουλευτικής μας ομοφωνίας.
Ο σοβαρός κ. Σημίτης ωθήθηκε στο περιθώριο. Σήμερα όλα τα πυρά επικεντρώνονται στον Κώστα Καραμανλή. Ο πολιτικός αμοραλισμός που θεωρεί αυτοσκοπό την κατάληψη της εξουσίας επιτίθεται. Εξωθεσμικά κέντρα και διάφορα εξωτερικά ή εσωτερικά συμφέροντα, ενοχλημένα από τις επιλογές μας επιχειρούν να παρέμβουν.
Τα παράσιτα της παλαιάς εξουσίας αφού απαξίωσαν οράματα και καταρράκωσαν ιδέες, παλεύουν με λύσσα να ‘’αποκαταστήσουν’’ τα πράγματα όπως τα ήξεραν ή σπεύδουν να προσεγγίσουν την νέα κυβέρνηση για να … προσφέρουν θεάρεστο υπέρ του λαού έργο.
Την ίδια ώρα, πολιτικά απορρίμματα αναθερμαίνουν το ενδιαφέρον τους, περίεργες (τουλάχιστον) προτάσεις μας γίνονται ακόμα και για τα εθνικά μας θέματα και τα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού, ρεκόρ πυρκαγιών καταρρίπτονται, περιθωριακοί, φιλόδοξοι και παράξενοι, που ποτέ δεν ασχολήθηκαν με τα κοινωνικά μας προβλήματα, παρουσιάζονται αιφνίδια επί σκηνής.
Σε αυτό το περιβάλλον ο Έλληνας ψηφοφόρος καλείται τώρα να επιλέξει. Ας το κάνει προσεκτικά γιατί τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.
Μπορούμε να γυρίσουμε πάλι στα ίδια. Μπορούμε με τις επιλογές μας να τα κάνουμε και ακόμα χειρότερα. Ή μπορούμε να συνεχίσουμε στην δύσκολη πορεία που επιλέξαμε και σε πείσμα κάθε λαοπλάνου και κάθε ξένου προς το λαό συμφέροντος, να πετύχουμε περισσότερα. Όμως, το σύνθημα που μας προτείνουν σήμερα, το φωνάξαμε και το υιοθετήσαμε. Ναι, ‘’φτάνει πια’’. Αλλά το έχουμε ήδη δηλώσει. Πριν από 3,5 χρόνια.
Παρήγορο λοιπόν σημείο παραμένει πως παρά την οχλοβοή και την επιδιωκόμενη σύγχυση, ο Έλληνας πολίτης, σε πείσμα εκείνων που σκέπασαν με καπνούς τον ουρανό μας, σε πείσμα επίσης και όσων θέλουν να το εκμεταλλευτούν, προσανατολίζεται σωστά και δεν ξεχνάει πως ‘’ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται’’.
Τι απομένει μέχρι την Κυριακή των εκλογών; Μα τι άλλο; Να συσπειρώσουμε τις δυνάμεις μας, να αγνοήσουμε τις σκοπιμότητες, να γυρίσουμε την πλάτη στην στείρα συνθηματολογία και τον αποπροσανατολισμό, για να διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα.
Συμφωνούμε ότι αυτό που είναι η σημερινή Ελλάδα δεν μας αρέσει;
Ας το αλλάξουμε.
Πιστεύουμε ότι πολλά χρειάζεται να γίνουν εξ αρχής;
Ας τα επανιδρύσουμε.
Εκτιμάμε ότι τα λόγια είναι εύκολα και τα έργα δύσκολα; Ας ρίξουμε μια ματιά να δούμε αν βελτιώνονται οι δυσμενείς δείκτες και από ποιόν. Και ας αποφασίσουμε.
Η πατρίδα μας, μετά από αρκετά χρόνια μιζέριας, έχει επιτέλους μια ευκαιρία. Και την ευκαιρία αυτή δεν θα την χάσουμε. Ναι, είναι ιδιαίτερα επώδυνο το συναίσθημα. Αλλά επίσης είναι πολύ πιο χρήσιμη και ισχυρή η λογική.
Θέλουμε την Ελλάδα στους Έλληνες; Ας ψηφίσουμε λοιπόν Ελληνικά.