Ένα σημαντικό κομμάτι της φυσιοθεραπείας, ή με άλλα λόγια, της χρήσης φυσικών μέσων για την βελτίωση παθολογικών καταστάσεων και την επιβράδυνση ή αποκατάσταση βλαβών από αυτές, είναι η ιαματική λουτροθεραπεία.
Στη χώρα μας, η ιστορία των ιαματικών πηγών πηγαίνει πολύ πίσω. Την συναντάμε ήδη στην αρχαία Ελλάδα (Ηρόδοτος 484-410 π.χ.), πέντε αιώνες τουλάχιστον πριν τη γέννηση του Χριστού. Ο σπουδαίος ιστορικός, όχι μόνο περιέγραψε κάποιες από τις ιαματικές πηγές, αλλά και σχολιάζοντας, πρότεινε και τις ‘’κατάλληλες’’ εποχές του χρόνου, καθώς και την αναγκαία διάρκεια της θεραπείας.
Την ίδια εποχή ο Ιπποκράτης (460-375π.Χ.) από την Κω, θεμελιωτής της ιατρικής επιστήμης, δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την χρησιμότητα της υδροθεραπείας με φυσικά νερά και ειδικά όσα αναβλύζουν θερμά από τα πετρώματα (δηλαδή μεταλλικά), γνωρίζοντας ότι περιέχουν θείο, χαλκό, σίδηρο, άργυρο, χρυσό, και πολλά άλλα μεταλλικά στοιχεία. Δεν παραβλέπει τα όμβρια ύδατα και τα λιμναία, ποτάμια και ελώδη.
Κατά την διάρκεια των ετών που περνούσαν πάμπολλοι γιατροί ασχολήθηκαν επίσης, όπως ο Ηρόφιλος, ο Ερασίστρατος , ο Ασκληπιάδης , ο Αγαθίνος, ο Γαληνός , ο Παύλος ο Αιγινήτης κλπ.
Από όλους αυτούς, υπάρχει ομοφωνία για την ιαματική επίδραση ορισμένων φυσικών πηγών και μάλιστα όπως φαίνεται από γραπτό κείμενο ενός μαθητού του Αγαθίνου, (1ος αιών μ.Χ.) ‘’δεν είναι δυνατόν σε κάθε πηγή ξεχωριστά, να καθοριστεί ακριβώς ο τρόπος που αναπτύσσουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες’’, γιατί .. ‘’χρειάζονται μακροχρόνιες παρατηρήσεις και πειραματισμοί’’ .
Σήμερα, 2000 χρόνια μετά, μπορούμε να πούμε ότι αυτό εξακολουθεί να ισχύει.
Η ιαματική λουτροθεραπεία γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση στα Ρωμαϊκά χρόνια και σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν, μέχρι τις ημέρες μας, μνημεία της αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε ειδικά για τα ρωμαϊκά λουτρά (θέρμες).
Από το 18ο αιώνα και μετά, η ιαματική Λουτροθεραπεία απλώνεται σε πολλές χώρες (Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Ιταλία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) όπου και κατασκευάζονται λουτροθεραπευτήρια στις θέσεις που υπήρχαν οι παλιές Ρωμαϊκές Θέρμες. Σήμερα σε πολλά παλαιά και νέα λουτροθεραπευτήρια εφαρμόζονται οι σύγχρονες ιατρικές αντιλήψεις για την χρησιμότητα της Ιαματικής Λουτροθεραπείας .
Ελλάδα
Χημικές αναλύσεις του νερού των πηγών στην χώρα μας, άρχισαν να γίνονται από την εποχή του Καποδίστρια και του ΄Οθωνα, δηλαδή γύρω στο 1830. Φθάσαμε όμως στο 1918 και τότε έγινε για πρώτη φορά ιδιαίτερη υπηρεσία ιαματικών πηγών που εντάχθηκε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Το 1936 οι ιαματικές πηγές της χώρας πέρασαν στην αρμοδιότητα του Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού, το 1945 στη Γενική Γραμματεία Τουρισμού και από το 1950 μέχρι σήμερα, στις αρμοδιότητες του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ) που ιδρύθηκε το χρόνο εκείνο.
Από πού προκύπτουν τα μεταλλικά νερά των λουτροπηγών;
Οι θεωρίες προέλευσης τους μπορούν να συνοψιστούν σε τρείς:
- Εξωγενής θεωρία: Τα βρόχινα νερά περνούν στο υπέδαφος, εμπλουτίζονται με διαλυμένα άλατα.
- Ενδογενής θεωρία. Εκπομπή αερίων και ατμών από ηφαίστεια εμπλουτίζει υπόγεια νερά
- Μικτή θεωρία. (Πιθανότερη). Συνδυασμός των άλλων δύο.
Ανάλογα με τη χημική σύνθεση τα μεταλλικά νερά υποδιαιρούνται
- σε αρσενικούχα,
- αρσενικουχο – σιδηρούχα,
- διττανθρακικο – αλκαλικά,
- διττανθρακικο – θειουχο – αλκαλικά,
- αλκαλικο – γαιώδη,
- θειούχα, χλωρονατριούχα,
- σοδούχα με χλωριούχο νάτριο και ιώδιο,
- ανθρακικά
- και ραδιενεργά νερά.
Ανάλογα με τη θερμοκρασία τα λουτρά στην Ελλάδα διακρίνονται:
- σε κρύα (κάτω των 28oC)
- σε ζεστά (άνω των 28 oC)
Στη συνέχεια: Τι είναι τα ιαματικά λουτρά, που υπάρχουν φυσικές πηγές στην Ελλάδα
ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης