Η αιτία και η χρησιμότητα των ονείρων, δεν είναι μέχρι σήμερα κατανοητή από την ιατρική επιστήμη. Μπορεί να ακουστεί παράδοξο, αλλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε -επαρκώς και σε βάθος- ούτε γιατί κοιμόμαστε.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για τα όνειρα και μπορούν να συνοψιστούν σε αυτές που θα αποκαλούσαμε ‘’φυσιολογικές’’ και ‘’ψυχολογικές’’.
Οι ψυχολογικές θεωρίες (από την εποχή του Sigmund Freud και Carl Jung μέχρι σήμερα), καταθέτουν την άποψη ότι τα όνειρα είναι έκφραση του υποσυνείδητου που στον ύπνο μας αντιπαραθέτει με ότι καταπιέζουμε στην καθημερινότητα. Αυτό μπορεί να είναι μια κατάσταση, μια επιθυμία, κάποιο φυσικό πρόσωπο ή κάτι που έχει σχέση με το χαρακτήρα μας. Με άλλα λόγια, ένα όνειρο είναι μια αυτοθεραπεία που την κάνουμε στον ύπνο και μας βοηθά να ξεπεράσουμε προβλήματα που είναι θαμμένα στο υποσυνείδητο, όπου αναγκαστήκαμε να τα απωθήσουμε διότι το απαιτούν οι κοινωνικές συμβάσεις ή ο ηθικός μας κώδικας βάσει του οποίου λειτουργούμε.
Οι φυσιολογικές θεωρίες αντιθέτως, αυτές δηλαδή που αποδίδουν τα όνειρα σε ιδιότητες της ανθρώπινης φυσιολογίας, δέχονται ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα στη διάρκεια του ύπνου, στέλνουν σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου σήματα, είτε κατά τύχη είτε διότι κωδικοποιούν και αποθηκεύουν πληροφορίες στη μνήμη μας. Είναι επίσης πιθανό, λένε, πως αντιλαμβανόμενος ο εγκέφαλος την ακινησία του σώματος μας στην διάρκεια του ύπνου, παράγει δια της δημιουργίας αυτών των σημάτων όνειρα που σαν μικρά ντοκιμαντέρ ή ταινίες μικρού μήκους, οδηγούν σε μια ‘’εικονική κίνηση’’.
Δείτε και: