Είναι αυτονόητο επομένως ότι στην ταξική πάλη (ή ταξικό αγώνα), που σημαίνει αμοιβαία εχθρότητα με άλλες ομάδες μέσα στο σύστημα διαστρωμάτωσης της κοινωνίας, θα χρησιμοποιήσει διανοητική ή αν χρειαστεί και φυσική βία εναντίον των αντιπάλων.
Η αντιπαράθεση δεν είναι υποχρεωτικό να αφορά μόνο εργασιακά και οικονομικά συμφέροντα. Προεκτείνεται συχνά σε πολιτικά, ιστορικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά θέματα. Πάνω λοιπόν σε ένα τέτοιο καμβά, ‘’κέντησε’’ ο συντάκτης της επιστολής.
Κακότεχνα όπως προείπα.
Θα προσπαθήσω να αναδείξω μερικά από τα πολλά λάθη του, κάποια εκ των οποίων εγκληματικά.
Λάθος 1.
Η επιστολή θα έπρεπε να φέρει μόνο την υπογραφή ΠΑΜΕ. Η προσθήκη ‘’εκπαιδευτικοί’’, εισάγει ευλόγως την υποψία σκοπιμότητας. Αποσκοπεί σαφώς εις το να προσδώσει επίφαση νομιμότητας και κύρους στις θέσεις που υπερασπίζεται. Αυτό προκειμένου να επηρεάσει ευκολότερα τον νου νεαρών μαθητών οι οποίοι δύσκολα θα είχαν την κριτική ικανότητα να αναλύσουν το κείμενο.
Λάθος 2.
Στις αρχικές κιόλας παραγράφους και δη υπογραμμισμένο, αναγράφεται αυτολεξεί: ‘’ Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια. Κράτα το εξής: ότι επίθεση και να σου κάνουν, δε θα σταματήσουν ποτέ να στοχεύουν στο μυαλό σου. ‘’.
Εδώ οι συντάκτες επιδεικνύουν σαφέστατο ερασιτεχνισμό. Ξεσκεπάζουν, άθελα τους ασφαλώς, τις ενδόμυχες σκέψεις τους. Φανερώνουν τους πραγματικούς σκοπούς της επιστολής η οποία σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί. Να επηρεάσει το μυαλό του νεαρού μαθητή. Κάνουν δηλαδή πράξη αυτό που οι ίδιοι καταγγέλλουν.
Λάθος 3.
Γράφουν: ‘’Η επίσημη Εκκλησία δεν ήταν υπέρ της Επανάστασης. Όταν ο Παπαφλέσσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός μάλιστα είχε πει: Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου!’’
Εδώ μπορούμε να παρατηρήσουμε:
α) ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν μπορεί να ταυτίζεται με την επίσημη εκκλησία που είναι πάντα το Πατριαρχείο και όχι οι κατά τόπους αρχιερείς. Η ταύτιση που επιχειρεί το παρατιθέμενο παράδειγμα Παπαφλέσσα, προφανώς υπηρετεί σκοπιμότητα. Εξάλλου τα λόγια που αποδίδονται στον Γερμανό, δεν έχουν ακλόνητη ιστορική τεκμηρίωση.
Ακόμα όμως και αν δεχτούμε ότι οι συντάκτες έμμεσα αναφέρονται στην στάση του τότε Πατριάρχη, δεν θα ξεχάσουμε πως τον Γρηγόριο Ε απαγχόνισαν οι Τούρκοι. Προφανώς δεν το έπραξαν γιατί ήταν εναντίον της Επανάστασης και φίλος τους αλλά διότι ήταν εχθρός τους.
β) Αποσιωπάται το διακριβωμένο γεγονός της συμμετοχής του Γερμανού στην Φιλική Εταιρεία στην οποία μάλιστα ήταν δραστηριοποιημένο μέλος πολύ πριν από το Μάρτιο του 1821.
Αποσιωπάται επίσης πως ο Γερμανός, την επομένη της 25ης Μαρτίου, έστειλε επιστολή στους προξένους όλων των ξένων δυνάμεων, ζητώντας συμπαράσταση.
γ) Αποκρύπτεται (δια τας ανάγκας του μύθου προφανώς), ο ρόλος της συντριπτικής πλειοψηφίας των τότε ιεραρχών που είχαν ενεργό συμμετοχή στον αγώνα και υπέφεραν τα πάνδεινα ή έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους. Για την οικονομία του χώρου θα αναφέρω μόνο αρχιερείς στην Πελοπόννησο όπως οι : 1) Παλ. Πατρών Γερμανός 2) Ρέοντος και Πραστού Διονύσιος 3) Δαμαλών Ιωνάς 4) Έλους Άνθιμος 5) Κερνίτσης Προκόπιος 6) Κορίνθου Κύριλλος 7) Ανδρούσης Ιωσήφ 8) Τριπολιτζάς Δανιήλ 9) Βρεσθένης Θεοδώρητος 10) Λακεδαιμονίας Χρύσανθος 11) πρ. Τριπολιτζάς Διονύσιος 12) Μαΐνης Νεόφυτος 13) Μαΐνης Ιωσήφ 14) Μαλτζίνης Ιωακείμ 15) Χαριουπόλεως Βησσαρίων 16) Ζαρνάτας Γαβριήλ 17) Ανδρουβίτσας Θεόκλητος 18) Πλάτζης Ιερεμίας 19) Καρυουπόλεως Κύριλλος 20) Μηλέας Ιωσήφ
Θα μπορούσα αν χρειαζόταν, να συμπληρώσω ένα κατάλογο με 73 τουλάχιστον ονόματα από όλη την Ελλάδα.
Λάθος 4.
Γράφουν: Ένας από τους κοτζαμπάσηδες, δηλαδή τους Έλληνες άρχοντες της εποχής, είπε «κάλλιο οι Τούρκοι κι ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να’ χει δικαιώματα»!
Ακόμα και αν κάτι τέτοιο ειπώθηκε (στη σύσκεψη της Βοστίτσας ίσως) και μπορεί να αποδειχθεί ιστορικά, δεν παύει να είναι μια εξωφρενική γενίκευση. Με απομόνωση των λόγων ενός ανθρώπου. Όμως δεν πετάς ένα καλάθι μήλα εάν ένα είναι σάπιο και δεν βγάζεις συμπεράσματα από ένα άνθρωπο για ένα ολόκληρο πληθυσμό.
Απευθύνονται όμως σε παιδιά, γνωρίζοντας πως δεν θα υπάρξει κριτική ανάλυση. Επομένως υπάρχει όντως σκοπιμότητα. Δεν αναζητούν την ιστορική αλήθεια αλλά επιδιώκουν να εισάγουν την αμφισβήτηση στα νεανικά μυαλά.
Λάθος 5.
Γράφουν: Είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821. Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας.
Είναι παρήγορο ότι εδώ δεν αμφισβητείται το γεγονός καθαυτό αλλά ‘’η πρωτιά’’.
Πάλι καλά.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο Καρατζάς, που όντως ήταν εξαίρετος αγωνιστής με ηγετικά προσόντα, περιγράφεται με τα καλλίτερα λόγια και θαυμασμό από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ως εξής: Ο Καρατζάς τους επροξένει φρίκην, επειδή όχι μόνον εις το πεδίον του πολέμου εδείκνυε την ανδρείαν του και την στρατηγική του επιδεξιότητα, αλλά δια νυκτός εισήρχετο συνεχώς εις την πόλιν με ολίγους στρατιώτας, ήρπαζεν αιχμαλώτους και εφόνευεν εξ αυτών, εχαλούσε τους μύλους και ενί λόγω τους έβλαπτε καιρίως.
Λάθος 6.
Τον αδικοχαμένο Καρατζά δεν τον σκότωσαν οι ‘’πρόκριτοι’’ όπως το θέλει ο συντάκτης της επιστολής (για ευνόητους και πάλι λόγους). Τον σκότωσε ένας από τους άνδρες των αδελφών Κουμανιώτη, ονόματι Τσαλαμηδάς.
Οι αδελφοί Κουμανιώτη ήταν οπλαρχηγοί με τους οποίους ο Καρατζάς δεν είχε καλές σχέσεις. Τον θεωρούσαν υπεύθυνο του θανάτου του αδελφού τους Σταμάτη, ο οποίος στις εχθροπραξίες με τους Τούρκους στις 23 Μαρτίου, χτυπήθηκε πισώπλατα και έπεσε νεκρός, ίσως από λαθεμένο βόλι Έλληνα συναγωνιστή του.
Όπως αναφέρει ο ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος στην ‘’Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως’’, η υποψία και συκοφαντία οργίαζαν τότε μεταξύ των Ελλήνων.
Όπως και σήμερα θα προσέθετα εγώ.
Λάθος 7.
Γράφουν: Αλλά και οι Φιλέλληνες της Δυτικής Ευρώπης που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821, είχαν ταξικά κίνητρα: να κυριαρχήσουν τα ιδανικά και οι σκοποί της μεγάλης (αστικής) Γαλλικής Επανάστασης.
Εδώ σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά. Αγνοούν οι εκπαιδευτικοί συντάκτες τι ακριβώς ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι φιλέλληνες; Αγνοούν επίσης τι ακριβώς φρικαλεότητες έγιναν κατά την διάρκεια της ‘’μεγάλης’’ Γαλλικής Επανάστασης;
Ας τους διαφωτίσουμε με μερικά μόνο, αλλά κραυγαλέα παραδείγματα:
Σατωμπριάν: Υποκόμης. Συμπαθών αρχικά την Γαλλική επανάσταση σιχάθηκε γρήγορα και έφυγε στην Αμερική. Όταν γύρισε κατετάγη στο τάγμα των εμιγκρέδων και πολέμησε την επανάσταση
Λόρδος Βύρων: Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Από την πλευρά της μητέρας του απόγονος του Άγγλου βασιλιά.
Τζωρτζ Κάνινγκ: Υπουργός εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας. Στήριξε την ελληνική επανάσταση.
Νόρμαν Κάρολος: Γερμανός αξιωματικός.
Σαντόρε ντι Σανταρόζα: Ιταλός στρατιωτικός, επαναστάτης, και τιτλούχος (Κόμης)
Ειρηναίος Θείρσιος: Γερμανός φιλόλογος και ουμανιστής. Γόνος Βιομηχάνων
Λουδοβίκος Α΄ : Βασιλεύς της Βαυαρίας
Ιωάννης Γαβριήλ Εϋνάρδος: Τραπεζίτης που οργάνωσε το φιλελληνικό κίνημα στη Γαλλία και Ελβετία
Φαβιέρος Κάρολος: Βαρόνος. Συνταγματάρχης στον στρατό του Ναπολέοντα.
Λάθος 8.
Γράφουν: πήραν μέρος (εννοούν στην επανάσταση του 21) στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και Βλάχοι, Μολδαβοί, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι, Τσιγγάνοι, Ούγγροι, Πολωνοί και άλλοι.
Ειλικρινώς δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ την βαρύτητα αυτής της πληροφορίας (έστω και αν είναι αληθινή) καθώς και τι ακριβώς προσθέτει στην επιχειρηματολογία του ΠΑΜΕ. Πάντως υποθέτω πως δεν εννοούν ότι όλοι αυτοί νοιάζονταν για τα συμφέροντα της Ελλάδος. Παρεμπιπτόντως όμως παρατηρώ ότι οι πληθυσμοί στους οποίους αναφέρονται, κατά κύριο λόγο είναι ορθόδοξοι χριστιανοί.
Λάθος 9.
Γράφουν: Οι επαναστάτες του 21 λέγανε «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», δεν διαπραγματεύονταν με τους εχθρούς τους. Σήμερα, προσκυνημένοι είναι αυτοί που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κοινωνία του κέρδους και της αγοράς.
Τρομακτικό λάθος. Εκθέτει τους συντάκτες και τους ξεγυμνώνει ιδεολογικά. Οι ίδιοι αποδεικνύουν πως είναι άκρως επικίνδυνοι. Προτείνουν καθαρά στα νεαρά άτομα την άσκηση βίας, την οποία προφανώς και ευλογούν.
Εναντίον ποίων όμως; Αν διαβάσουμε ποιοι θεωρούνται ως προσκυνημένοι σήμερα από τους ανθρώπους του ΠΑΜΕ διαπιστώνουμε πως δεν μένουν και πολλοί απέξω.
Μόνο οι ομοϊδεάτες τους.
Λάθος 10.
Η Εκκλησία δεν είναι ταξικός εχθρός. Η ευχερώς διαφαινόμενη αντιπάθεια των συντακτών της επιστολής εναντίον της, μπορεί μεν να συμβαδίζει με την μηδενιστική εν πολλοίς αντίληψη τους, αλλά δεν νομιμοποιεί επίθεση στον ακρογωνιαίο λίθο της δομημένης πατρίδας και της πίστης μας.
Είναι εντυπωσιακό πως οι ‘’εκπαιδευτικοί’’, προκειμένου να αντλήσουν επιχειρήματα, είναι διατεθειμένοι να χειροκροτήσουν την αιματοβαμμένη Γαλλική Επανάσταση* αλλά όχι να δεχτούν τον ρόλο της εκκλησίας στον Ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα.
* Ο στρατός της Γαλλικής Επανάστασης διεξήγαγε εκτεταμένες σφαγές στην επαρχία της Βανδέας μεταξύ 1793-1794, ύστερα από φιλοβασιλική εξέγερση στην παραδοσιακά καθολική και συντηρητική αγροτική περιοχή με πρωτεύουσα τη Μανς. «Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία ήταν πολλοί. Σεξουαλικές κακοποιήσεις, δημιουργία του πρώτου στρατοπέδου συγκέντρωσης στην Ιστορία (Νουαρμουτιέ), πρώτη δοκιμή χρήσης ασφυξιογόνων αερίων (αποτυχημένη), πρώτη αποτέφρωση σε φούρνο αρτοποιίας (Λικ-σιρ-Μπουλόν, 563 χωρικοί κάηκαν ζωντανοί), ομαδικοί πνιγμοί, δημιουργία βυρσοδεψείων ανθρώπινου δέρματος στο Κλισόν». Σήμερα Βουλευτές κεντροαριστερών κομμάτων κατηγορούν το UMP και το Εθνικό Γαλλικό Μέτωπο για ‘’προσπάθεια χειραγώγησης της Ιστορίας μέσω της εξίσωσης μιας αποτρόπαιης αλλά μεμονωμένης σφαγής του 18ου αιώνα με τη γενοκτονία Εβραίων, κομμουνιστών, Ρομά και ομοφυλόφιλων από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας τη δεκαετία του 1940’’
Φυσικά θα προσέθετα εγώ, ‘’διότι το μέγεθος μετράει’’.
Ο γενικός γραμματέας του Αριστερού Κόμματος, Αλεξίς Κορμπιέρ δήλωσε: «Η χρήση του όρου “γενοκτονία” για τους εμφυλίους πολέμους που συγκλόνισαν τη Γαλλία μέχρι το 1796 είναι απατηλή. Ο ακατάλληλος αυτός όρος αποτελεί παλιό ιδεολογικό τέχνασμα με στόχο την αμαύρωση της κληρονομιάς της Γαλλικής Επανάστασης και την υποβάθμιση της σημασίας των γενοκτονιών του 20ού αιώνα»
Νομίζω πως μπορώ άνετα να προσθέσω ουδέν σχόλιον.
Λάθος 11.
Γράφουν: Ο Ρήγας Φεραίος καλούσε Χριστιανούς και Τούρκους σε κοινό αγώνα για το γκρέμισμα της οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας.
Αναρωτιέμαι αν η αναφορά αυτή σχετίζεται με τις απόψεις συγκεκριμένου πολιτικού χώρου για τις μειονότητες, τους αλυτρωτισμούς και τα Βαλκάνια. Οι ενδιαφερόμενοι ας διαβάσουν περισσότερα για την 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε που συγκροτήθηκε στις Πρέσπες στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 καθώς και τα απομνημονεύματα του Μάρκου Βαφειάδη (5ος Τόμος – «Εμφύλιος» – σελίδα 396). Θα εκπλαγούν.
Επειδή η επιστολή βρίθει λαθών, θα μπορούσα να συνεχίσω επί μακρόν. Δεν έχει όμως νόημα. Σε μια άλλη εποχή θα διασκέδαζα με όλα αυτά που γράφουν. Σήμερα ανησυχώ.
Οι καιροί διακρίνονται για την ένταση και την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Η κλιμάκωση όμως της βίας την οποία ευαγγελίζεται το ΠΑΜΕ, έχει να προσφέρει μόνο δάκρυα και αίμα.
Το είδαμε στο παρελθόν. Δεν μάθαμε κάτι;
Χρειάζεται μάχες ο άνθρωπος, θα αναρωτηθείτε;
Ναι, ανεπιφύλακτα.
Αλλά μάχες πνευματικές. Με εντιμότητα, ανθρωπιά, ειλικρίνεια και φιλότιμο. Μάχες όπου τη θέση της βίας θα έχει πάρει ο ορθολογισμός και το επιχείρημα και αντί για αίμα θα τρέχουν λόγια και μελάνι.
Τα γράμματα, και η μόρφωση, μαζί και η εμπειρία από τα πεπραγμένα της ανθρωπότητας, μπορούν να γίνουν πανίσχυρα όπλα.
Αλλά τα όπλα αυτά νομίζω πως οι ‘’εκπαιδευτικοί’’, δεν τα διαθέτουν. Αυτοί τουλάχιστον που συνέταξαν το κείμενο. Τους ζητώ μάλιστα και ταπεινά συγνώμη, γιατί μερικές αράδες πιο πάνω έγραψα πως το ΠΑΜΕ ‘’ευαγγελίζεται’’. Παραδέχομαι τώρα πως έσφαλα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμιά σχέση με τον Ευαγγελισμό.
Τάξεις (λέγει ο Λένιν) είναι οι ομάδες ανθρώπων από τις οποίες η μια μπορεί να ιδιοποιηθεί την εργασία της άλλης, εξαιτίας της διαφορετικής τους θέσης στο συγκεκριμένο σύστημα κοινωνικής παραγωγής.
Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν κάποτε, μέσα από μια βίαιη, άκρως επώδυνη και παρατεταμένη ‘’ταξική πάλη’’ όπου ο ένας θα πέρναγε τον άλλο από φωτιά και τσεκούρι, όπως το θέλουν οι ‘’εκπαιδευτικοί’’, θα φθάναμε σε μια καθολική εξίσωση της κοινωνίας.
Θα απουσίαζε τότε η εκμετάλλευση;
Θα χανόταν η αρπακτική διάθεση των ανθρώπων;
Δεν θα συνέβαινε να ιδιοποιηθεί κάποιος την εργασία του άλλου;
Τελικά, θα εξαφανιζόταν αυτός ο διάβολος μέσα μας που ωθεί τις συμπεριφορές μας προς την αγέλη και όχι προς την πνευματική μας συνιστώσα;
Ποιος και με τι τρόπο το εξασφαλίζει αυτό; Οι άνθρωποι του ΠΑΜΕ ίσως;
Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη µου.
Γιατί μου έρχεται στο νου ο Πόλ Ποτ και πολλοί άλλοι.
Αλλά … δεν θα το ξεστομίσω.
Η πρόσκληση λοιπόν της επιστολής για συστράτευση στον ‘’ταξικό αγώνα’’ απορρίπτεται ευχερώς (και μετά βδελυγμίας θα έλεγα) από τους ενήλικες και τους σκεπτόμενους. Οι νέοι όμως πρέπει να βοηθηθούν για να καταλάβουν. Αυτό όμως φαντάζομαι, είναι έργο αμερόληπτων και διαβασμένων ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ. Χωρίς τα εισαγωγικά.
Θα βρεθούν τέτοιοι ή στον κλάδο θα συνεχίσουν να εφησυχάζουν μακαρίως;
Αν βρεθούν, αυτοί θα εξηγήσουν (και όχι μόνο στους νεαρούς μαθητές και μαθήτριες) πως δεν μπορείς να θεωρείς εχθρό σου όλο τον κόσμο, επιτιθέμενος εναντίον των πάντων. Διότι στις δημοκρατίες (αυτές που κάποιοι ανέχονται ενώ επιθυμούν να κατεδαφίσουν), σου παρέχεται μεν το δικαίωμα να διακινείς ελεύθερα τη θέση σου, αλλά όχι το δικαίωμα να καταστρέφεις αυταρχικά ότι ‘’δεν γουστάρεις’’.
Διότι αυτό ακριβώς κάνει και ο φασισμός.
Και αυτός, μαύρος κόκκινος ή παρδαλός, όχι μόνο με κάνει να ανατριχιάζω αλλά με προτρέπει να αμυνθώ, όπως και με το παρόν κείμενο μου κάνω.