Πρόκειται για μια δυνατότητα που δίνει το δικαίωμα αντιμετώπισης του καρκίνου με εστιασμένη εφαρμογή υπερήχων πάνω στον όγκο και ανάπτυξη θερμοκρασιών που τον καταστρέφουν. Δεν είναι δηλαδή επεμβατική χειρουργική αλλά μια εναλλακτική ιατρική πράξη.
Αφορά επίσης μόνο τον όγκο και όχι τους γύρω ιστούς που δεν πειράζονται, διότι ο μηχανικός εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί, παρέχει δυνατότητα καθορισμού των ορίων του όγκου και απόλυτης εστίασης σε αυτόν.
Σε ποιους ασθενείς μπορεί να εφαρμοσθεί η μέθοδος;
Αφορά περιστατικά που ανήκουν στο στάδιο Τ1 και Τ2, δηλαδή τα αρχικά στάδια του καρκίνου του προστάτη.
Θα την προτιμήσουμε της κλασικής προστατεκτομής αν η ηλικία του ασθενούς, η γενική κατάσταση του ή κάποια υποκείμενη σοβαρή νόσος επιβαρύνουν την πρόγνωση για το αποτέλεσμα. Μπορεί να απαιτηθεί και από ασθενείς που δεν επιθυμούν το κλασικό χειρουργείο.
Η τεχνική απαιτεί γενική ή επισκληρίδιο νάρκωση και χρειάζεται 1 έως 3 ώρες. Οι υπέρηχοι δρουν με εντοπισμένη δέσμη από κεφαλή υπερήχων που εισάγεται στο έντερο. Η αιφνίδια αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας που αναπτύσσεται σε κάθε εστιασμένη ριπή που θα ρίξουμε (85ο -100ο C), καταστρέφει τα στοχευμένα καρκινικά κύτταρα. Σε σύγκριση με την κλασική προστατεκτομή, ο χρόνος νοσηλείας είναι περιορισμένος.
Η θεραπεία αυτή μπορεί να εφαρμοσθεί και σε περίπτωση υποτροπής σε ασθενείς που είχαν αντιμετωπισθεί με ραδιοθεραπεία.
Μέχρι το 2005, 7.500 ασθενείς είχαν θεραπευτεί με αυτή τη μέθοδο σε πολλές χώρες της Ευρώπης όπως Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία κλπ.
Από το καλοκαίρι του 2005 εφαρμόζεται και στην Αγγλία. Η εμπειρία μέχρι σήμερα των Άγγλων, έδειξε ότι η μέθοδος εκτός του ότι είναι οικονομική για το κράτος, είναι και η καλλίτερη για τον ασθενή διότι μόνο 10% των θεραπευμένων θα κάνει στυτική δυσλειτουργία και κανένας δεν θα κάνει ακράτεια ούρων.
Αυτό είναι αισιόδοξο μήνυμα και ίσως (αν μεγαλύτερες σειρές ασθενών δείξουν τα ίδια αποτελέσματα) να αλλάξει ριζικά τα σημερινά δεδομένα αντιμετώπισης αυτών των πασχόντων. Τούτο διότι ο καρκίνος του προστάτη θέτει συχνά γιατρούς και ασθενείς μπροστά σε δίλημμα, καθώς από τη μια η νόσος σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο, από την άλλη όμως η χειρουργική αφαίρεση του όγκου ή η ακτινοθεραπεία έχουν αρκετές δυσάρεστες παρενέργειες. Ας σημειωθεί ότι έχει διαπιστωθεί πως ορισμένοι ασθενείς οι οποίοι δεν κάνουν επέμβαση, δεν παρουσιάζουν τελικά επιδείνωση.