Από πολλές επιδημιολογικές μελέτες φαίνεται ότι, όσο μικρότερη η ηλικία της πρώτης σεξουαλικής επαφής, τόσο μεγαλύτερος και ο κίνδυνος από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Γυναίκες που αλλάζουν συχνά σεξουαλικούς συντρόφους, επίσης παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο. Γιατί;
Με τον όρο ‘’ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων’’ (ή HPV) εννοούμε μια ομάδα που περιλαμβάνει πολύ περισσότερους από 100 διαφορετικούς τύπους ιών, εκ των οποίων 60 προκαλούν μυρμηκίες στα χέρια ή τα πόδια ενώ 40 έχουν ενοχοποιηθεί για βλάβες στον τράχηλο της μήτρας.
Από τους 40 αυτούς, άλλοι διακρίνονται σε “χαμηλού” και άλλοι σε “υψηλού’’ κινδύνου, ανάλογα με τη σοβαρότητα της βλάβης που προκαλούν.
Οι χαμηλού κινδύνου τύποι του ιού (6 και 11 κυρίως), ανευρίσκονται σε καλοήθεις αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας (χαμηλού βαθμού επιθηλιακές αλλοιώσεις), οι οποίες μπορεί να υποχωρήσουν ή να επιμείνουν, αλλά σπάνια εξελίσσονται σε καρκίνο.
Ανευρίσκονται επίσης σε αλλοιώσεις της περιγεννητικής περιοχής (όπως για παράδειγμα είναι τα κονδυλώματα), τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Άλλοι ιοί χαμηλού κινδύνου είναι οι 10, 42, 43, 44, 53, 54, 61, 72, 73 και 81
Οι υψηλού κινδύνου τύποι του ιού (τύπος 16 και τύπος 18 κυρίως) σχετίζονται με σοβαρού βαθμού επιθηλιακές αλλοιώσεις και με καρκινώματα του τραχήλου της μήτρας. Οι τύποι 16 και 18 ευθύνονται για το 70% των περιστατικών καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Για το 30% την ευθύνη έχουν οι τύποι 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59 και 68.
Μετάδοση
Οι ιοί μεταδίδονται μέσω σεξουαλικής επαφής. Αυτονοήτως λοιπόν προκύπτει ότι μια πλέον εκτεταμένη περίοδος δραστηριότητας με έναρξη σε μικρότερη ηλικία καθώς και η συχνή αλλαγή σεξουαλικών συντρόφων αυξάνουν τις πιθανότητες μόλυνσης από τον ιό.
Έχει υπολογισθεί ότι ποσοστό 15% των γυναικών ηλικίας 20 έως 30 ετών και περίπου 6% των γυναικών άνω των 40 ετών έχουν μολυνθεί. Το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτές δεν κινδυνεύει να αναπτύξει καρκίνο, διότι η μόλυνση αφορά τους ιούς χαμηλού κινδύνου.
Από την εποχή της μόλυνσης μέχρι την εμφάνιση των αλλοιώσεων μπορεί να περάσει καιρός, ακόμα και χρόνια. Σε μερικά άτομα ο ιός παραμένει δια βίου. Σε άλλα με ισχυρότερο αμυντικό σύστημα ο ιός καταπολεμάται από τον οργανισμό μέσα σε μερικούς μήνες.
Πρόληψη
· Δεν υπάρχει απόλυτα ασφαλής τρόπος αποφυγής της μόλυνσης.
· Η μετάδοση μπορεί να γίνει και από άτομα χωρίς φανερά σημάδια της μόλυνσης.
· Η χρήση προφυλακτικών και σπερματοκτόνων περιορίζει την πιθανότητα μόλυνσης
Θεραπεία
Οι δερματικές αλλοιώσεις από ιούς χαμηλού κινδύνου αντιμετωπίζονται με διάφορους τρόπους που περιλαμβάνουν:
- Αλοιφές ποδοφυλλίνης ή τριχλωροακετικού οξέως που εφαρμόζονται μια φορά την εβδομάδα και ξεπλένονται μετά από 7-8 περίπου ώρες. Συνεχίζονταιέωςτηςεξαφάνισηςτωνβλαβών.
- Χειρουργική αφαίρεση, κρυοπηξία, και laser.
Ιοί HPV (από το HumanPappilomaVirus)
και καρκίνος
Οι ιοί υψηλού κινδύνου προκαλούν αλλοιώσεις σχεδόν αόρατες με γυμνό μάτι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι βλάβες στον τράχηλο της μήτρας.
Οι γυναίκες που έχουν σεξουαλικά μολυνθεί με αυτούς τους ιούς βρίσκονται όπως προαναφέραμε σε μεγαλύτερο ρίσκο. Η ανάπτυξη όμως τραχηλικής δυσπλασίας μπορεί να ανιχνευτεί έγκαιρα με εξέταση επιχρίσματος και τεστ Παπανικολάου και να αντιμετωπισθεί επιτυχώς.
Είναι παρήγορο ότι μετά από μόλυνση δεν θα αναπτυχθούν σε όλες τις γυναίκες βλάβες. Πάρα πολλές από αυτές τις μολύνσεις θα αντιμετωπισθούν από τον οργανισμό και θα αυτοθεραπευτούν.
Η ανάπτυξη εμβολίου που είναι πλέον στην διάθεση μας, μπορεί να προφυλάξει, όμως η έγκαιρη εφαρμογή (πριν από την μόλυνση) είναι αναγκαία.
Δείτε και:
Κονδυλώματα και σεξ. Αφορούν γυναίκες και άνδρες
Σεξουαλική επαφή και HPV. Συλλάβετε τον ‘’τύπο’’ που σας μόλυνε.