Πολλοί παράγοντες συμμετέχουν στον κίνδυνο εμφάνισης της. Από αυτούς ορισμένοι δεν είναι δυνατόν να τροποποιηθούν ή ‘’να βγουν από τη μέση’’.
Κάποιοι άλλοι όμως μπορεί να αλλάξουν ή να εξουδετερωθούν.
Γνωρίζοντας τους μπορούμε να επηρεάσουμε θετικά τόσο στην πρωτογενή όσο και στην δευτερογενή μορφή της την οστεοπόρωση, δρώντας προληπτικά αλλά και θεραπευτικά.
1. Παράγοντες κινδύνου που δεν αλλάζουν.
- Γενετικοί
- Οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης
- Ιστορικό κατάγματος (και ιδιαίτερα ιστορικό κατάγματος του αυχένα του μηριαίου οστού) στη μητέρα ή στον πατέρα.
- Γυναικείο φύλο
- Εμμηνόπαυση/υστερεκτομή
- Ηλικία άνω των 50 ετών
- Υποχρέωση συνεχούς λήψης κορτιζόνης (δόση ίση ή μεγαλύτερη από 7,5 mg πρεδνιζολόνης το 24ωρο, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από 3 μήνες)
- Παθήσεις χρόνιες : Υπερπαραθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός, ρευματοειδής αρθρίτιδα, υπογοναδισμός, σύνδρομο δυσαπορρόφησης κλπ.
2. Παράγοντες κινδύνου που αλλάζουν.
- Πρόωρη εμμηνόπαυση (πριν από την ηλικία των 45 ετών).
- Αμηνόρροια (με διάρκεια > 1 χρόνο).
- Διατροφή φτωχή σε ασβέστιο ή βιταμίνη D.
- Έλλειψη σωματικής άσκησης.
- Σωματικό βάρος χαμηλότερο από το κανονικό.
- Κάπνισμα.
- Μεγάλη κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.
- Περιορισμός φαρμάκων που δεν είναι απαραίτητα ή μείωση δόσης.
Δείτε και:
Οστεοπόρωση. Ο σιωπηλός δολοφόνος
Οστεοπόρωση. Πως και γιατί με απλά λόγια
Οστεοπόρωση. Ποια είναι τα συμπτώματα;
ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης