Οι αλλεργικές παθήσεις (και η αύξηση τους) φαίνεται να σχετίζονται με αρκετούς περιβαλλοντικούς (και μη) παράγοντες που είναι:
· Ατμοσφαιρικοί ρύποι εκτός κατοικίας
· Ρύποι εντός κατοικίας
· Ο τόπος διαμονής (αγροτικό ή αστικό περιβάλλον)
· Οι τροφές
· Ο τρόπος κατασκευής και εξοπλισμού των κατοικιών
· Ο θηλασμός από την μητέρα
· Ο χρόνος παραμονής μας στα διάφορα περιβάλλοντα
· Η παρουσία του stress στη ζωή μας
Πρέπει εδώ να τονιστεί ότι ο κόσμος της αλλεργίας, παρά τις μεγάλες προόδους της επιστήμης στα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί σε σημαντικό βαθμό να είναι μυστηριώδης.
Για παράδειγμα, ενώ οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών εκτίθενται σε μεγαλύτερες ποσότητες γύρης, παρουσιάζουν μικρότερα ποσοστά ευαισθητοποίησης από τα άτομα των αστικών περιοχών. Είναι πιθανό ότι στα αστικά περιβάλλοντα η γύρη, ενωμένη με ρυπαντές της ατμόσφαιρας γίνεται περισσότερο ενοχλητική για το ανοσιακό μας σύστημα.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η ρύπανση του αέρα έξω από το σπίτι ή μέσα σε αυτό (πχ. τσιγάρο), επιδρά επιβαρυντικά αυξάνοντας το πρόβλημα. Δεν είμαστε όμως έτοιμοι να πούμε ότι και το προκαλεί.
Ο μητρικός θηλασμός, σύμφωνα με στοιχεία που αυτή την ώρα είναι διαθέσιμα, φαίνεται να προστατεύει το παιδί από ένα ενδεχόμενο αλλεργίας και να μειώνει τις πιθανότητες. Επίσης οι τροφές μας που σήμερα δεν είναι όπως παλιά αλλά υφίστανται κατεργασίες, έχουν χημικά πρόσθετα και τροποποιούνται γενετικά, είναι πιθανό (αλλά όχι εντελώς ξεκάθαρο) να παίζουν κάποιο ρόλο.
Όσον αφορά τις κατοικίες και τους χώρους εργασία μας, η σημερινή διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι σαφής. Πρόκειται για κλειστούς χώρους που κλιματίζονται, έχουν περιορισμένη ανανέωση του αέρα, πολλά χαλιά και μοκέτες και αρκετά ακόμα στοιχεία που ευνοούν την παρουσία αλλεργιογόνων (για παράδειγμα ακάρεα της σκόνης). Στους χώρους αυτούς παραμένουμε σήμερα για περισσότερο χρόνο και μάλιστα όχι μόνο εμείς οι μεγάλοι αλλά και τα παιδιά μας που περνούν τον περισσότερο καιρό τους μέσα σε διαμερίσματα, αίθουσες παιδικών σταθμών και ανθυγιεινά ενίοτε σχολεία.
Το stress που προκαλούν οι διάφορες ψυχικές μας επιβαρύνσεις και η κοινωνική άσκηση πίεσης σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα, παίζει επίσης ρόλο αυξάνοντας τις πιθανότητες νόσησης. Από εκεί και μετά η νόσος επηρεάζει την απόδοση μας, μειώνει τις δυνατότητες μας και, παράγοντας με αυτό τον τρόπο ακόμα περισσότερη ένταση, οδηγεί σε νέο stress και ούτω καθ’ εξής.
Η θεωρία της ‘’υγιεινής εκπαίδευσης’’
Πιθανολογείται ότι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μας, οδηγεί σε μικρότερη πιθανότητα μόλυνσης του σημερινού παιδιού από διάφορες μορφές λοιμώξεων. Έτσι το ανοσιακό του σύστημα δεν εκπαιδεύεται σωστά ώστε να παράγει IgG αντισώματα και παράγει πιο εύκολα IgE. Μαθαίνει δηλαδή να αντιδρά αλλεργικά.
Η θεωρία αυτή που δεν είναι νέα, ίσως να είναι σωστή αλλά δεν έχουμε διαθέσιμα απόλυτα και ασφαλή στοιχεία.
Δείτε και:
Αλλεργία (ή) Αναφυλαξία. Από το ελάχιστο μέχρι το άκρως επικίνδυνο