Η φυματίωση είναι τυπικό παράδειγμα νόσου που αν και ‘’νικήθηκε’’, εξακολουθεί να προκαλεί θανάτους, ειδικότερα σε χώρες με χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης.
Κάθε χρόνο, μεγάλος αριθμός νεκρών προστίθεται στον μακάβριο κατάλογο,
ειδικότερα από τις ανθεκτικές στα κλασικά φάρμακα μορφές του μικροβίου (MDR–TB, XDR–TB).
Οι θεραπείες για τα ‘’δύσκολα’’ αυτά μικρόβια είναι υπαρκτές, αλλά έχουν κόστος πολλαπλάσιο των συμβατικών.
Φυσικά, τα φάρμακα αυτά δεν χαρίζονται, και έτσι οι άνθρωποι που θα αρρωστήσουν, ειδικά σε χώρες υπανάπτυκτες, είναι σχεδόν καταδικασμένοι.
Με δεδομένο ότι οι ασθενείς χρειάζονται επίσης καλή φροντίδα και επαρκές και ποιοτικό φαγητό, σας καλώ να λάβετε υπόψη και τα παρακάτω:
Στοιχεία που προέρχονται από την Παγκόσμια Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, δείχνουν πως η κατάσταση είναι τραγική, ειδικότερα στις τριτοκοσμικές χώρες του πλανήτη. Οι αριθμοί δίνουν ανάγλυφα το μέγεθος του προβλήματος: Ένας στους πέντε ανθρώπους στις αναπτυσσόμενες χώρες, υποφέρει από χρόνιο υποσιτισμό την ώρα που το ένα τρίτο της ετήσιας παγκόσμιας παραγωγής πηγαίνει στα σκουπίδια!! .
Συνολικά πρόκειται για 777 εκατομμύρια ανθρώπους. Κάθε χρόνο στις ίδιες αυτές χώρες, πεθαίνουν 12 εκατομμύρια παιδιά. Πάνω από τους μισούς θανάτους (55%), θα τους αποφεύγαμε με σωστή διατροφή. Δυο δισεκατομμύρια άνθρωποι (εξ αυτών 52% έγκυοι γυναίκες, 39% παιδιά και οι υπόλοιποι ενήλικες), υποφέρουν από αναιμία λόγω της μόνιμης έλλειψης θρεπτικών στοιχειών. Ειδικότερα, η χρόνια έλλειψη βιταμίνης Α, αφορά 140 εκατομμύρια παιδιά που τυφλώθηκαν ή κινδυνεύουν να τυφλωθούν από αυτό.
Επιπλέον, λόγω υποσιτισμού και πείνας, 177 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν κανονική σωματική ανάπτυξη. Ποσοστό βρεφών, που κυμαίνεται από 17% έως και 50% του συνόλου στις υπανάπτυκτες χώρες, γεννιέται λιποβαρές. Αυτό έχει επίδραση στην μετέπειτα ζωή τους, εφόσον βέβαια καταφέρουν να την κερδίσουν.
Δείτε τώρα με ποιο τρόπο οι άνθρωποι που δεν έχουν ανάγκη, αυτοί που διαθέτουν φάρμακα και τόσο άφθονο φαγητό που το πετάνε στα σκουπίδια, αυτοί που επαίρονται γιατί πατούν στο ποιο ψηλό σκαλοπάτι της εξέλιξης, με ποιο τρόπο σκέφτονται να λύσουν αυτά τα προβλήματα:
Στο Συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης (The American Association for the Advancement of Science, “TripleA–S“, annual meeting, Φεβρουαρίου 2011, Wasinghton, USA), ασχολήθηκαν με τον πληθυσμό της γης και τους διαθέσιμους πόρους.
Σύμφωνα με τον Τζον Κάστερλαϊν, διευθυντή της πρωτοβουλίας πληθυσμιακής έρευνας στο πολιτειακό πανεπιστήμιο,
η μόνη λύση
είναι να ανακόψουμε την παγκόσμια πληθυσμιακή έκρηξη. ‘’Αυτό που χρειαζόμαστε, είναι να ελαχιστοποιήσουμε την αύξηση του πληθυσμού. Ο μόνος βιώσιμος τρόπος να το κάνουμε αυτό, είναι μέσω του αποτελεσματικού οικογενειακού προγραμματισμού’’, είπε. ‘’και να συνεχίσουμε να πετάμε τα φαγητά στα σκουπίδια’’, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε.
