Παρά την εξοικείωση του με τα ευρήματα της επιστήμης, η οποία διαρκώς ερευνά και διαρκώς εκπλήσσει, ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι δεμένος στα δεσμά των αισθήσεων του. Έτσι, δυσκολεύεται να αντιληφθεί έννοιες όπως αυτή της σκοτεινής ύλης και ενέργειας, των πολλών διαστάσεων, των κοσμικών μεμβρανών, των παράδοξων που ορίζει η ταχύτητα του φωτός και άλλων.
Τα σύνορα όμως της φυσικής, που συνεχώς διευρύνονται, περιλαμβάνουν όλο και πιο αφηρημένες έννοιες, όπως η σφαιρική Γη, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, η επιβράδυνση του χρόνου στις πολύ υψηλές ταχύτητες, η κβαντική υπέρθεση, ο καμπύλος χώρος και οι μαύρες τρύπες.
Ίσως, το πλέον παράδοξο και δύσκολο να δεχτούμε, είναι πως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα.
Δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία, αλλά για άμεση συνέπεια των σημερινών κοσμολογικών παρατηρήσεων που ελέγχονται πειραματικά, ξεφεύγοντας έτσι με άνεση από μια ‘’μεταφυσική’’ καταγγελία.
Δυόμιση και πλέον χιλιάδες χρόνια μετά τον Αναξίμανδρο, ο ανθρώπινος νους εξακολουθεί και δυσκολεύεται να αντιληφθεί την έννοια του απείρου. Όμως σε ένα άπειρο περιβάλλον, ένα χώρο δηλαδή χωρίς περιορισμούς, όπως τον περιγράφουν και επαληθεύουν οι αστρονομικές μας παρατηρήσεις, ακόμα και τα πιο απίθανα γεγονότα, πρέπει ‘’κάπου’’ να συμβαίνουν. Δεν μπορούμε να τα δούμε βέβαια, λόγω των τρομακτικών αποστάσεων που χρειάζεται να διανύσει το φως. Για αυτό εξάλλου, το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου είναι απαρατήρητο.
Εν τούτοις, μέσα στην αισθητή για εμάς ‘’φυσαλίδα’’ του άπειρου χώρου, υπάρχει μεγάλος (αλλά όχι άπειρος), αριθμός σωματιδίων. Υφίσταται επομένως η δυνατότητα, ενός πάρα πολύ μεγαλύτερου αριθμού ρυθμίσεων αυτών των σωματιδίων, πάντα με τους ίδιους φυσικούς νόμους (Max Tegmark, Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνια). Σε ένα άπειρο κόσμο, υπάρχουν και άλλες φυσαλίδες χώρου με την ίδια ρύθμιση των σωματιδίων, όπως στη δική μας. Βρίσκονται ανάμεσα σε άλλες φυσαλίδες, με κάθε άλλη δυνατή ρύθμιση, που ακολουθούν τους ίδιους νόμους φυσικής. Όμως, τίποτα δεν φαίνεται να αποκλείει πως υπάρχουν σύμπαντα που βασίζονται στους νόμους της κβαντικής φυσικής. Επομένως σε κάθε στιγμή, καθένα από αυτά τα άπειρα σύμπαντα, χωρίζεται σε πολλαπλάσια άλλα σύμπαντα, που αντιπροσωπεύουν κάθε δυνατή έκβαση ενός κβαντικού γεγονότος.
Σε ένα τέτοιο σύμπαν, πλήρες αντίγραφο του δικού μας, υπάρχει ένας πλανήτης που ονομάζεται γη, και ένας ίδιος με τον συγγραφέα άνθρωπος, που αυτή τη στιγμή γράφει τα ίδια λόγια. Όμως στο μέλλον, δηλαδή στην αμέσως επόμενη προσωπική μας στιγμή, μια απόφαση, θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Έτσι η συνέχεια αλλάζει και οι εκδοχές της, είναι άπειρες.
Δείτε και:
DEAD AND ALIVE, Ένας παράδοξος αλλά απόλυτα αληθινός κόσμος
Απίστευτοι Έλληνες. Αναξίμανδρος
Ενέργεια. Απλώς δύναμη ή Θεϊκή δύναμη;
Από τι είμαστε καμωμένοι εμείς οι άνθρωποι;
Αν η εξέλιξη …. εξελίσσεται, τότε…..