Η επιλογή της πλέον κατάλληλης θεραπείας σε κάθε περίπτωση υπερτροφίας, δεν είναι αυθαίρετη ούτε προϊόν μαντικής ικανότητας ή της τύχης. Ακολουθεί κανείς σειρά λογικών σκέψεων και καταλήγει με ασφάλεια εκεί που πρέπει. Ας δούμε ποιά είναι τα λογικά βήματα που πρέπει να κάνουμε.
Η καλοήθης υπερπλασία (αδένωμα) του προστάτη παρουσιάζει τα κατωτέρω συμπτώματα με ένταση η οποία ποικίλει ανάλογα με το μέγεθος του αδενώματος.
- Συχνουρία (συχνή ούρηση)
- Επείγουσα και ξαφνική ανάγκη ούρησης
- Αδύναμη ροή, ενίοτε σε σταγόνες
- Νυκτουρία (ξυπνάτε αρκετές φορές για να ουρήσετε).
- Δυσκολία στην πρωινή ούρηση (δεν ξεκινά εύκολα)
- Επίσχεση (πλήρης αδυναμία ούρησης)
Αρκετές φορές μπορεί να υπάρξει και αιματουρία καθώς και μικρός πόνος στην ούρηση.
Η θεραπεία επομένως που θα κάνει κάποιος, έχει κυρίως να κάνει με την ένταση των συμπτωμάτων του και τον βαθμό ενόχλησης που του προκαλούν.
Υπάρχουν τρείς εκδοχές:
1. Απλή παρακολούθηση
Για όσους έχουν πολύ λίγα συμπτώματα που δεν είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά, δεν θα χρειασθεί καμία θεραπεία. Μια τακτική ετήσια εκτίμηση της κατάστασης από τον ουρολόγο είναι αρκετή. Η αποφυγή υπερκατανάλωσης αλκοόλ και πολλών υγρών το βράδυ μπορεί να είναι χρήσιμη. Η ελαφρότερη κουζίνα θα φανεί επίσης χρήσιμη.
2. Φαρμακευτική αγωγή
Όταν τα συμπτώματα είναι εντονότερα αλλά όχι αρκετά για να αποφασισθεί ένα χειρουργείο, δίδονται φάρμακα. Χρησιμοποιούνται:
α – αναστολείς σε χάπια από το στόμα, συνήθως μία φορά την ημέρα. Χαλαρώνουν το μυϊκό σύστημα της περιοχής και βοηθούν στον έλεγχο των συμπτωμάτων. Η χρήση τους δεν σημαίνει ότι ο άνδρας που θα βελτιωθεί πρέπει να σταματήσει τον τακτικό έλεγχο και την ιατρική εκτίμηση της εξέλιξης. Επίσης τα φάρμακα δεν σημαίνει ότι θα αποκλείσουν την ανάγκη να ακολουθηθεί χειρουργική επέμβαση στο μέλλον.
Η μείωση των συμπτωμάτων διατηρείται για αρκετά χρόνια. Ενδεχόμενες παρενέργειες: πονοκέφαλος, ναυτία, αίσθημα κόπωσης, μείωση ποσότητας σπέρματος και σπανιότερα προβλήματα στο στομάχι ή το έντερο, χαμηλή πίεση και αίσθημα ‘’μπουκώματος’’ στην μύτη.
Φιναστερίδη – Ντουταστερίδη. Λαμβάνονται σε μορφή χαπιών από το στόμα μία φορά την ημέρα. Μπορεί να προκαλέσουν συρρίκνωση του προστάτη, Πολλοί άνδρες διαπιστώνουν βελτίωση στα συμπτώματα της ούρησης και έτσι περιορίζεται η πιθανότητα χειρουργείου. Αν χορηγηθούν, το πλήρες αποτέλεσμα θα εκτιμηθεί μετά από 6 μήνες. Ενδεχόμενες παρενέργειες είναι η στυτική δυσλειτουργία, η μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και η μείωση της ποσότητας του σπέρματος.
3. Χειρουργική θεραπεία
Η προσφυγή στο χειρουργείο κρίνεται απαραίτητη όταν τα συμπτώματα είναι έντονα, επηρεάζουν σοβαρά την ποιότητα της ζωής του άνδρα και δεν ελέγχονται ικανοποιητικά με τη χορήγηση φαρμάκων. Υπάρχουν διάφορα είδη επεμβάσεων και αυτή που ταιριάζει σε κάθε περίπτωση θα εξατομικευθεί μετά από εκτίμηση του συνολικού προβλήματος στον συγκεκριμένο ασθενή.
Διουρηθρική μέθοδος: Στην καλοήθη υπερπλασία του προστάτη η διουρηθρική επέμβαση θεωρείται η πλέον ενδεδειγμένη θεραπεία, που γίνεται τις περισσότερες φορές και πλεονεκτεί της φαρμακευτικής θεραπείας ως προς τα αποτελέσματα βελτίωσης των συμπτωμάτων. Χρειάζεται γενική ή ραχιαία αναισθησία και χρησιμοποιούμε ηλεκτροτόμο, δηλαδή ένα όργανο που περνά μέσα από την ουρήθρα, δίνοντας την δυνατότητα αφαίρεσης προστατικού ιστού την ίδια ώρα που κάνει αιμόσταση. Ένα καθετήρας θα παραμείνει μετά την επέμβαση στην κύστη και θα αφαιρεθεί σε 2-3 ημέρες. Ακολουθούν 12-24 ώρες με έντονη ανάγκη ούρησης. Συνήθως δεν υπάρχει καθόλου πόνος ή είναι ελάχιστος. Η πλήρης ανάρρωση θα χρειασθεί τρεις εβδομάδες και για τα επόμενα 5-6 χρόνια το 95% των χειρουργηθέντων δεν θα χρειασθεί κάποια άλλη θεραπεία.
Οι πιο συχνές επιπλοκές της διουρηθρικής επέμβασης είναι η αιμορραγία, οι ουρολοιμώξεις και η επίσχεση των ούρων. Η στυτική δυσλειτουργία, η παλίνδρομη εκσπερμάτιση και η ακράτεια των ούρων, είναι επίσης ενδεχόμενες αλλά όχι συνήθεις επιπλοκές. Συγκριτικές μελέτες (τυχαιοποιημένο δείγμα) έδειξαν ότι σε άνδρες με έντονα συμπτώματα, οι πιθανότητες εμφάνισης στυτικής δυσλειτουργίας και ακράτειας ούρων είναι ίδιες ακόμα και αν δεν χειρουργηθούν. Το ποσοστό θανάτων μετά από διουρηθρική επέμβαση είναι ελάχιστο (1/1000).
Ανοιχτή προστατεκτομή: Είναι η θεραπεία εκλογής όταν ο προστάτης έχει μεγαλώσει περισσότερο από 80-100 γραμμάρια και δεν επιτρέπει την εφαρμογή διουρηθρικής επέμβασης με ασφάλεια. Υπάρχουν δύο είδη προστατεκτομής: Η διακυστική και η οπισθοηβική. Πραγματοποιούνται με γενική ή ραχιαία αναισθησία. Αμφότερες απαιτούν τομή από τον ομφαλό έως το εφήβαιο Στην διακυστική προστατεκτομή γίνεται τομή στην κύστη και αφαιρείται το προστατικό αδένωμα, ενώ στην οπισθοηβική, το προστατικό αδένωμα αφαιρείται χωρίς να ανοιχτεί η ουροδόχος κύστη.
Χρειάζεται νοσηλεία για 5-7 ημέρες. Η πλήρης ανάρρωση θα χρειασθεί 4-6 εβδομάδες.
Οι πιο συχνές επιπλοκές είναι: αιμορραγία (ίσως χρειαστεί μετάγγιση) και η μόλυνση του τραύματος. Σοβαρές επιπλοκές της ανοικτής προστατεκτομής αλλά ευτυχώς σπάνιες είναι η καρδιακή προσβολή, η πνευμονία και η πνευμονική εμβολή.
Η στυτική δυσλειτουργία, η ακράτεια ούρων και η καθυστέρηση εκσπερμάτωσης σε σύγκριση με την διουρηθρική μέθοδο είναι λίγο πιο συχνές επιπλοκές.
Δείτε και:
Ο προστάτης και οι παθήσεις του.
Ακράτεια = ”μου φεύγουν ούρα”. Τι μπορούμε να κάνουμε;
Στυτική δυσλειτουργία και Εναλλακτικές Θεραπείες. Τι ΠΡΕΠΕΙ να ξέρω.
Βότανα για τον (καλοήθη) προστάτη. Μέρος πρώτο
Βότανα για τον (καλοήθη) προστάτη. Μέρος δεύτερο
Βότανα για τον (καλοήθη) προστάτη. Μέρος τρίτο