Σε τι διαφέρει από το παιχνίδι ένας αγώνας;
Στις γλώσσες όλου του κόσμου,
όσα διαδραματίζονται στις Ολυμπιάδες,
οι άλλοι λαοί τα αποκαλούν παιχνίδια.
Όμως εμείς οι Έλληνες, άνδρες γυναίκες και παιδιά,
από την πρώτη ώρα,
2786 χρόνια πριν,
τα είπαμε αγώνες.
Και είμαστε οι μοναδικοί που επιμένουμε
–τώρα και πάντοτε- σε αυτή τη διαφορά.
Γιατί όμως οι ξένοι, λένε παιχνίδια τους αγώνες;
Γιατί, δεν φρόντισαν να δανειστούν και την λέξη ‘’αγών’’
όπως συνήθισαν να κάνουν σε χιλιάδες άλλες περιπτώσεις Ελληνικών λέξεων
που δανείστηκαν για να εκφραστούν,
όταν δεν διέθεταν άλλο τρόπο;
Αναρωτηθήκατε ποτέ, ποιος είναι ο λόγος;
Ας το σκεφτούμε λίγο.
Για τον Έλληνα,
εμπνευστή και δημιουργό των Ολυμπιάδων,
η λέξη αγώνας,
εκφράζει την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όρια του.
Να πάει πιο πάνω,
να αφήσει πίσω τον σημερινό εαυτό του
να βελτιωθεί.
Όταν οι πρόγονοι μας έβαζαν φτερά στα πόδια,
όταν πετούσαν το ακόντιο στον ουρανό,
όταν στο μήκος προσπαθούσαν να ξεκολλήσουν, όσο περισσότερο γίνεται από τη γη,
αυτό ακριβώς ήθελαν.
Γιατί στο νου τους δεν είχαν ‘’παιχνίδια’’,
αλλά με ότι έκαναν
έδειχναν πως δεν αναγνωρίζουν όρια.
Οι αθλητές ανταγωνίζονταν τον εαυτό τους.
Δεν κυνηγούσαν τον αντίπαλο,
κυνηγούσαν την υπέρβαση του δυνατού, το άγγιγμα του τέλειου,
την εκτίναξη προς το θείο.
Για αυτό και τους νικητές, τους έλεγαν ισόθεους.
Για τους υπόλοιπους βέβαια,
όλα αυτά δεν ήταν κατανοητά.
Οι έννοιες του αθλητικού ιδεώδους τους διέφευγαν.
Έτσι, παρακολουθώντας αυτούς τους διαφορετικούς και περίεργους ανθρώπους
που ονομάζονται Έλληνες
να αγωνίζονται,
το μόνο που συμπέραναν
ήταν πως επρόκειτο για ‘’παιγνίδια’’.
Θα θυμάστε ότι για το έτος 1996,
η Ελλάδα διεκδίκησε τους αγώνες.
και
Η διεθνής Ολυμπιακή επιτροπή,
χωρίς ευαισθησία,
αντί ως όφειλε τιμής ένεκεν,
να αναγνωρίσει το δικαίωμα στους ιδρυτές – δημιουργούς τους
να οργανώσουν τους αγώνες,
αποφάσισε να αναθέσει το ‘’παιχνίδι’’, στην Αμερική.
Εύλογο και αναμενόμενο θα πείτε.
Από τη στιγμή που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη διαφορά που έχει
ένας αγωνιζόμενος
από ένα παίχτη.
Όμως, η ιστορία,
αυτή η κυρία που όλα τα καταγράφει και τίποτε δεν ξεχνά
εκδικήθηκε
και η μορφωμένη μερίδα της ανθρωπότητας
κρυφογέλασε.
Γιατί αυτή γνώριζε
πως οι νεόκοποι διοργανωτές,
έκαναν τα ‘’games’’ της Ολυμπιάδας,
σε μια πόλη που την ονόμαζαν…. Άτλαντα
και μια πολιτεία με το επίσης Ελληνικότατο όνομα… Γεωργία.
Τι ειρωνεία και αυτή, αλήθεια.