Οι αιμορροΐδες και οι θεραπείες που διαθέτουμε.

Οι αιμορροΐδες είναι πρόβλημα ευρύτατα διαδεδομένο. Βοηθήστε φίλους, γνωστούς ή συγγενείς μοιράζοντας τους αυτό το άρθρο.

1. Αλοιφές, Κρέμες, Υπόθετα

Δεν θεραπεύουν τις αιμορροΐδες, ειδικότερα αυτές που είναι πέρα από τον πρώτο βαθμό, αλλά μπορούν να καταπραΰνουν συμπτώματα όπως ο πόνος και η φαγούρα.
Χρησιμοποιούνται σκευάσματα που περιέχουν τοπικά αναισθητικά (λιδοκαΐνη, ξυλοκαΐνη) για χρονικό διάστημα 5-10 ημέρες. Μεγαλύτερο διάστημα μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος στην περιοχή του πρωκτού.
Σκευάσματα με κορτικοστεροειδή, θα δοθούν σε περίπτωση φλεγμονής διότι μειώνοντας την θα βελτιωθούν πόνος και κνησμός. Ισχύει και εδώ πως η διάρκεια εφαρμογής δεν θα πρέπει να είναι παρατεταμένη.

2. Θεραπείες με φάρμακα από το στόμα.

Χάπια με φλαβονοειδή (όπως Daflon, Venoruton κ.α). Τα φλαβονοειδή είναι φυτικής ή ημισυνθετικής προέλευσης φάρμακα και μπορεί να βοηθήσουν. Ενισχύουν το φλεβικό τοίχωμα και μειώνουν την διαπερατότητα του και τη φλεγμονή. Τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν ουσιαστικές παρενέργειες.

3. Προ-χειρουργικές παρεμβάσεις

Βρίσκουν εφαρμογή μόνο στα αρχικά στάδια της αιμορροϊδικής νόσου, ειδικότερα εκεί που δεν περιμένουμε πολλά από τα φάρμακα, αλλά θα θέλαμε να μην οδηγηθούμε στο χειρουργείο. Πρόκειται για την απολίνωση και την σκληροθεραπεία. Δεν πονούν αν εφαρμοσθούν σωστά από έμπειρο γιατρό.

Η απολίνωση η οποία εκτελείται στο γραφείο του γιατρού, γίνεται με ένα λάστιχο που τοποθετείται με τέτοιο τρόπο ώστε να στραγγαλίσει την διατεταμένη αιμορροϊδική φλέβα.

Η διακοπή παροχής αίματος οδηγεί σε νέκρωση και απόπτωση μετά από λίγες ημέρες. Ακολουθεί συντόμως η επούλωση.
Επιπλοκές πολύ σπάνιες (μέχρις 2%) μπορεί να είναι η αιμορραγία, η επίσχεση ούρων, η δημιουργία αποστήματος.

Η σκληροθεραπεία είναι μια άλλη λύση, όπου με βελόνα, εισάγουμε στην διατεταμένη φλέβα μια σκληρυντική ουσία (πχ. Φαινόλη). Το αποτέλεσμα είναι η συρρίκνωση και συστολή της αιμορροΐδας. Η μέθοδος αυτή έχει μεγαλύτερη επιτυχία από την απολίνωση με ελαστικό δακτύλιο.

Μπορεί να προκαλέσει πόνο και ελαφρά αιμορραγία, ενώ σπανιότερα έχουν περιγραφεί αποστήματα, αιματουρία και ανικανότητα. Οι επιπλοκές αυτές σχετίζονται απόλυτα με τον βαθμό εμπειρίας του θεράποντος και την έγχυση της σκληρυντικής ουσίας στη σωστή θέση.

Φωτοπηξία και κρυοθεραπεία είναι εναλλακτικές λύσεις. Γίνονται εκτός νοσοκομείου διότι δεν χρειάζονται νοσηλεία.

Όλες οι προ-χειρουργείου παρεμβάσεις που περιγράψαμε εως εδώ, δεν έχουν εφαρμογή σε προχωρημένα στάδια αιμορροΐδων, ενώ οι ενδιαφερόμενοι καλό είναι να γνωρίζουν ότι εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά υποτροπής.

4. Κλασικές Χειρουργικές Διαδικασίες

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές. Οι πλέον συνήθεις είναι η μέθοδος Milligan – Morgan και η μέθοδος Ferguson. Αν εφαρμοστούν από καλό γνώστη ιατρό, μπορούν να δώσουν οριστική και μόνιμη λύση. Εφαρμόζονται συνήθως στον τρίτο και τέταρτο αιμορροϊδικό βαθμό. Έχουν σπάνιες επιπλοκές, αλλά αν εμφανισθούν είναι σοβαρές (πρωκτική στένωση – ακράτεια κοπράνων διαφόρων βαθμών).

Μια μέθοδος διαφορετική, χωρίς εκτομή ή απολίνωση του αιμορροϊδικού ιστού είναι μια τεχνική (Longo), που έχει το όνομα του γιατρού που την σχεδίασε. Χρησιμοποιεί μηχανική συσκευή συρραφής. Ο πόνος και η αιμορραγία περιλαμβάνονται στις επιπλοκές της, ενώ σπάνια μπορεί να υπάρξει διάτρηση. Μια άλλη επιπλοκή είναι η εγκατάσταση μιας έντονης τάσης για αφόδευση.

5. THD – (Transanal haemorrhoid dearterialization).

Είναι η πλέον πρόσφατη και ανώδυνη χειρουργική επέμβαση διότι είναι και η λιγότερο επεμβατική τεχνική. Δεν γίνεται αφαίρεση των ιστών αλλά με την χρήση Doppler (υπέρηχοι), εντοπίζονται οι τερματικοί κλάδοι των αιμορροϊδικών αρτηριών. Εφαρμόζονται απορροφήσιμα ράμματα για απολίνωση και έχουμε διακοπή της αρτηριακής ροής του αίματος. Εάν υπάρχει πρόπτωση, μπορεί ταυτόχρονα να διορθωθεί. Απαιτεί λίγες μόνο ώρες νοσηλεία. Η μέθοδος δεν πονά διότι στην περιοχή όπου μπαίνουν τα ράμματα, δεν υπάρχει αισθητική νεύρωση.