Ενέργεια. Απλώς δύναμη ή Θεϊκή δύναμη;

Η ενέργεια λοιπόν.
Αυτή είναι υπεύθυνη για όλα.

Μπορεί όσα ακολουθούν να σας φανούν σαν παραμύθι, αλλά έτσι είναι.
Το λέει η επιστήμη.

Ήταν λοιπόν μια φορά και ένα καιρό, μια πελώρια ποσότητα ενέργειας.
Τόσο πελώρια, ώστε να είναι ασύλληπτη για τον ανθρώπινο νου.

Και βρισκόταν συμπυκνωμένη.
Τόσο πολύ συμπυκνωμένη, που χωρούσε σε ένα απειροελάχιστο σημείο.

Και μετά – μια μερίδα της τουλάχιστον – άλλαξε μορφή.
Big Bang.

Έγινε δηλαδή ένα μπουμ (που δεν το άκουσε κανείς),
υπήρξε μια λάμψη εκτυφλωτική (που δεν τύφλωσε κανένα) και…
….το κοσμικό ρολόι ξεκίνησε ένα υπερμαραθώνιο τικ τακ. Που συνεχίζεται.

Έτσι, το σύμπαν άρχισε να κατρακυλάει στον κατήφορο του χρόνου.
Μαζί με την ύλη.
Γιατί τώρα πλέον, εκτός από τον χρόνο και τον χώρο που δημιουργήθηκαν, υπήρχε και ύλη.
Ύλη που προοριζόταν να σκαρώσει κάποτε, εμένα και εσάς.

Ωραίο ακούγεται. Ναι.
Αλλά έχω απορίες.
Για την ακρίβεια, χιλιάδες χιλιάδων απορίες. Ούτε που μπορώ να τις μετρήσω.

Σαν μικρό παράδειγμα, μου είναι δύσκολο να σκεφτώ κάτι που είναι τόσο απίστευτα πολύ και τόσο απίστευτα λίγο.

Ταυτόχρονα.

Βλέπεις οι αισθήσεις μου με πληροφορούν πως μεγάλες ποσότητες, χρειάζονται και μεγάλες αποθήκες.

Χώρια που μια αποθήκη, όσο μικρή και αν είναι, πρέπει κάπου να την ….. αποθηκεύσεις.

Που όμως όταν δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί ο χώρος;

Έπειτα, θα ήθελα να ξέρω. Πριν από το μπουμ. ΠΟΙΟΣ άναψε το φυτίλι;
Γιατί δεν μπορεί, για να γίνει η έκρηξη, κάτι ή κάποιος, άναψε το φυτίλι.

Και αυτός ο κάποιος κάπου έπρεπε να βρίσκεται. Πού όμως όταν δεν υπήρχε χώρος; Και πως θα υπήρχε πριν από το μπουμ όταν δεν είχε ξεκινήσει ο χρόνος;

Να παραδεχτώ ότι η ίδια η ενέργεια, το αποφάσισε και το έπραξε; Έστω.

Τι είναι όμως η ενέργεια για ‘’να αποφασίσει’’ και ‘’να πράξει;’’
Αποφασίζω και πράττω προϋποθέτει πως σκέφτομαι.

Σκέφτεται λοιπόν η ενέργεια;
Και αν σκέφτεται, γιατί δεν έκανε μπουμ πριν από 30 ας πούμε δισεκατομμύρια χρόνια και το αποφάσισε στα 13,73 ;

Μην πελαγώνεις, μου λένε οι σοφοί. Κυρίως όμως μην ψάχνεις μεταφυσικές ερμηνείες. Αρκούν οι φυσικοί νόμοι για να ερμηνευτούν όλα. Πως, τι και γιατί.

Σε λίγο θα ξέρουμε την θεωρία των πάντων. Τότε θα καταλάβεις.

Το γυρίζω λιγάκι στο νου. Οι φυσικοί νόμοι.
Σωστό μου ακούγεται.

Μάλλον έχουν δίκιο οι σοφοί. Μήπως δα και δεν υπάρχουν φυσικοί νόμοι; Νευτώνειοι και Κβαντικοί;
Μήπως όλα όσα βλέπω γύρω μου, δεν υπακούουν σε αυτούς τους νόμους;
Μήπως δεν τους ανακάλυψε η επιστήμη;

Όμως κάπου εδώ, πάλι δυσκολεύομαι λιγάκι. Όχι ότι θέλω να το αμφισβητήσω αλλά να, υπέθετα ότι οι νόμοι υπάρχουν μετά από το μεγάλο μπουμ και όχι πριν από αυτό.
Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι και η αιτία.

Ίσως όμως και να κάνω λάθος. Στο κάτω – κάτω τι είμαι εγώ που είμαι ένας, μπροστά σε ολόκληρη επιστήμη που την υπηρετούν πολλοί.
Άλλωστε, ποτέ δεν ήμουν πολύ καλός στην φυσική ή τα μαθηματικά. Πρέπει να το παραδεχτώ.

Έτσι καταλήγουμε κάπου.

Απομένει φαντάζομαι τώρα, να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη.
Και αφού η ενέργεια και οι φυσικοί νόμοι είναι αρκετοί, καιρός είναι να απαλλαγούμε από τα περιττά.

Τέρμα τα μεταφυσικά, τέρμα τα επουράνια και οι δεισιδαιμονίες. Στον αιώνα μας, ο ανθρώπινος νους και η σκέψη είναι αρκετά. Δεν υπάρχει περιθώριο για θαύματα.

Ο Λάζαρος ας παραμείνει νεκρός και στον εν Κανά γάμο, ας μην προσφερθεί ο καλός οίνος.

Ας αρχίσουμε λοιπόν ‘’βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους’’.
Και ας κατεβάσουμε τον θεό από το βάθρο, για να βάλουμε στη θέση του την ενέργεια.
Συμφωνείτε;

Στο κάτω – κάτω, όλο απαιτήσεις και απειλές είναι και αυτός. Κάνε αυτό, κάνε εκείνο, μη αυτό, μη το άλλο, πρόσεξε θα σε τιμωρήσω.
Φωτιές, καζάνια, κόλαση και οξαποδώ.

Και όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά και σε τούτη.
Όπου σε παρακολουθούν σε κάθε βήμα, οι ιερείς εκπρόσωποι.
Θυμάστε τι έπαθε ο Καζαντζάκης; Τον αφόρισαν.

Ναι, έτσι είναι. Όπως τα λες, ακούω να μου μιλάει μια φωνούλα μέσα στο μυαλό. Αλλά όλα αυτά είναι ανθρώπινα κουσούρια. Αν τα αποδώσαμε και στο θεό, δικό μας πρόβλημα όχι δικό του.

Κοντοστέκομαι λιγάκι να το σκεφτώ.
Να έχει δίκιο η φωνούλα;

Μπα, σαχλαμάρες.
Ακόμα και αν όλα αυτά δεν τον αφορούν, αλλά είναι ιδιότητες που εμείς οι άνθρωποι του φορτώσαμε, δεν θα ήταν καθόλου άσχημα να αλλάξουμε.

Βάζει δύσκολα! Όλο απαιτήσεις είναι και παροχές μηδέν.
Στην άααλλη ζωή!
Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.

Η αλλαγή είναι εύκολη άλλωστε. Διαβάστε Dawkins και θα το διαπιστώσετε.
Αν εμένα μου μοιάζει δύσκολη, είναι από το περιβάλλον που μεγάλωσα. Που με επηρέασε.
Που με μετέτρεψε από … φυσιολογικό άνθρωπο σε πιστό.

Αλλά για αυτό έμαθα γράμματα. Και ως επιστήμονας πρέπει επιστημονικά να σκέφτομαι πλέον.

Όπως λοιπόν με μεταφυσικούς όρους, λέμε μέχρι σήμερα:
Πατήρ, Υιός και Άγιον πνεύμα, έτσι εφεξής θα λέμε:
Ενέργεια, Άνθρωπος, Επιστήμη.
Απλά. Και κατανοητά.

Και αντί για την άγνοια που υπάρχει σήμερα σε όσα σχετίζονται με το θεό, θα έχουμε να κάνουμε με χειροπιαστά πράγματα. Θα έχουμε ορθολογισμό και γνώση. Πείραμα και απόδειξη.

Σε αντίθεση με το χθες, θα ξέρουμε πολύ καλά για τι ακριβώς μιλάμε.

Προκειμένου δε να κάνω μια καλή αρχή, ας ορίσω την ενέργεια. Την ουσία της και την φύση της δηλαδή.

Επακριβώς.
Γιατί αν δεν ξέρω τι είναι η ενέργεια στην ουσία και τη φύση της, τι προσπαθώ να κάνω;
Να αντικαταστήσω μια άγνοια με μια άλλη, δεν έχει νόημα.

Συμβουλεύομαι ένα λεξικό λοιπόν. Από αυτά που καταγράφουν τις γνώσεις των σοφών ανθρώπων.

Διαβάζω:
‘’ Ενέργεια είναι η ικανότητα ενός σώματος ή συστήματος να παραγάγει έργο. Με άλλα λόγια είναι ένα φυσικό μέγεθος που το αντιλαμβανόμαστε κυρίως από τα αποτελέσματά του. Το Έργο δηλαδή εκφράζει την ενέργεια που μεταφέρεται από ένα σώμα σε ένα άλλο ή που μετατρέπεται από μια μορφή σε μια άλλη’’

Καταλάβατε τίποτα;
Εγώ όχι.
Για την ουσία της ενέργειας και όχι για το αποτέλεσμα της, το μόνο που κατάλαβα είναι ότι η επιστήμη έχει βαθειά μεσάνυχτα.

Τζίφος!

Φοβάμαι πως μετά από αυτό, οι σοφοί πρέπει να περιμένουν.
Να βρουν περισσότερα δεδομένα.
Να το ξανασκεφτούν.

Μέχρι τότε ας δεχτούν πως το σύμπαν είναι προϊόν μιας δύναμης.

Ας την πει η επιστήμη και όποιος επιστήμων θέλει, ενέργεια.
Ο γράφων (και πολλοί άλλοι )
ως επιστήμων επίσης, την δύναμη αυτή την ονομάζει Θεό.

Και αν παραπάνω, ‘’δια τας ανάγκας του μύθου’’ αυτής της μικρής ανάρτησης, φάνηκε να αμφιταλαντεύεται, δεχόταν και δέχεται επιστημονικά, κατηγορηματικά και ανεπιφύλακτα την ανάσταση του Λαζάρου, και εναγωνίως περιμένει την στιγμή, που θα προσφερθεί ο καλὸς οἶνος.