Είναι πολύ συχνή ερώτηση και περνάει από το μυαλό πολλών ανθρώπων. Ειδικότερα εκείνων που δεν γνωρίζουν για τι ακριβώς πρόκειται και σοκάρονται στην θέα του αίματος.
Οι κατά καιρούς επαναλαμβανόμενες μικρο – αιμορραγίες, συμβάλλουν επίσης στην εγκατάσταση ενός τέτοιου φόβου, ενώ ένα σκεπτικό του τύπου ‘’όταν χρονίζει κάτι δεν βγαίνει σε καλό’’ κάνει τους πάσχοντες να ανησυχούν σοβαρά.
Φυσικά, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά διότι
ΟΙ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ
ΟΥΔΕΠΟΤΕ
ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΚΑΡΚΙΝΟ
Το μόνο που ως επιπλοκή μπορούν να προκαλέσουν, είναι η θρόμβωση και η αναιμία.
Η αναιμία δεν προκύπτει από την μια στιγμή στην άλλη. Πανικός και δηλώσεις του τύπου ‘’ξεμάτωσα’’ δεν χρειάζονται. Το αίμα που βλέπει κάθε φορά αυτός που έχει αιμορροΐδες, παρά τον εντυπωσιασμό που του προκαλεί, είναι λίγο.
Θα χρειαστεί παρατεταμένη περίοδος (και επομένως σημαντική απώλεια σιδήρου), ώστε να έχουμε πτώση του αιματοκρίτη.
Για να γίνει αυτό κατανοητό σκεφτείτε ότι: Τα ερυθρά αιμοσφαίρια που περιέχει το αίμα μας και χάνονται όταν έχουμε αιμορραγία, πρέπει να αναπληρωθούν. Το ίδιο και εκείνα τα ερυθρά που γέρασαν και πεθαίνουν (μέσος χρόνος ζωής 120 ημέρες).
Έτσι ο οργανισμός που χάνει αίμα, επιταχύνει την δραστηριότητα του αιμοποιητικού συστήματος για να το αναπληρώσει. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι θα αναζητήσει τα υλικά που του χρειάζονται.
Φανταστείτε ένα ερυθρό αιμοσφαίριο σαν μια ντοματούλα παραγεμιστή. Για να την φτιάξεις χρειάζεσαι να την παραγεμίσεις ρύζι. Στο αιμοσφαίριο το παραγέμισμα λέγεται αιμοσφαιρίνη (Hb). Για να κατασκευάσεις Hb , χρειάζεσαι απαραιτήτως σίδηρο.
Μια χρόνια απώλεια αίματος όπως αυτή που έχουμε στην αιμορροϊδοπάθεια, αναγκάζει τον οργανισμό να ‘’ζητάει’’ συνεχώς σίδηρο από τις σιδηραποθήκες που διαθέτει. Όταν με τον καιρό τα αποθέματα θα εξαντληθούν, νέα ερυθρά δεν θα παράγονται σε επαρκείς αριθμούς. Τα γερασμένα θα συνεχίζουν να πεθαίνουν και κάποια θα εξακολουθούν να χάνονται. Έτσι ο αιματοκρίτης (*) θα πάρει τον κατήφορο.
(*) Αιματοκρίτης είναι η αναλογία επί τοις % του υγρού μέρους του αίματος και των έμορφων στοιχείων του (δηλαδή ερυθρών αιμοσφαιρίων, λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων). Δεν είναι σε όλους τους ανθρώπους ίδιος διότι εμφανίζει ένα σημαντικό εύρος διακύμανσης. Οι γυναίκες έχουν χαμηλότερο αιματοκρίτη από τους άνδρες.
Προσοχή κίνδυνος
Τονίστηκε ήδη ότι οι αιμορροΐδες δεν εξελίσσονται σε καρκίνο και δεν χρειάζεται καμιά ανησυχία όσων πάσχουν.
Όμως
Tο να έχει κάποιος αιμορροΐδες, δεν αποκλείει ότι μπορεί ταυτόχρονα να έχει και καρκίνο. Είτε στην ορθοπρωκτική περιοχή, είτε ψηλότερα στο παχύ έντερο. Έτσι είναι δυνατό – και δυστυχώς συμβαίνει συχνά – να γίνουν σοβαρότατα λάθη:
Λάθος πρώτο
Διαπιστώσαμε μια σοβαρή αναιμία και την δικαιολογήσαμε με το σκεπτικό πως φταίνε οι αιμορροΐδες μας. Σπάνια όμως οι αιμορροΐδες θα οδηγήσουν σε σοβαρή πτώση του αιματοκρίτη και μόνο αφού το πρόβλημα θα υφίσταται για καιρό.
Λάθος δεύτερο
Δεν κάναμε έλεγχο και πήραμε σίδηρο για να την διορθώσουμε. Πρόκειται για εγκληματικό λάθος
Λάθος τρίτο
Πρόσφατα βλέπουμε αίμα και θεωρούμε πως είναι από τις αιμορροΐδες που ‘’τις είχαμε και παλιά’’. Από πού βγαίνει αυτό το αυθαίρετο συμπέρασμα;
Λάθος τέταρτο
Ξεχνάμε πως τα χρόνια περνούν. Παραβλέπουμε ότι εκτός από το αίμα έχουμε και άλλα ενοχλήματα (πχ. αίσθημα ατελούς κενώσεως που μας κάνει να θέλουμε να ξαναπάμε στην τουαλέτα). Δεν λαμβάνουμε υπόψη ότι κάποιος στενός μας συγγενής, είχε πρόβλημα καρκίνου του εντέρου.
δείτε και:
Αιμορροΐδες και επικίνδυνα λάθη
Οι αιμορροΐδες (και οι παγίδες που ίσως κρύβουν).
Αιμορροΐδες. Ποιοι τις παθαίνουν; Γιατί; Ποιες επιπλοκές έχουν;
Θρόμβωση αιμορροΐδας, ένας αθώος τρομοκράτης