Η χρήση ακτινοβολίας για την αντιμετώπιση μιας καρκινικής νόσου λέγεται ακτινοθεραπεία.
Συνήθως χρησιμοποιούνται ακτίνες Χ, οι οποίες ανακαλύφθηκαν το 1895. Από τότε και έως σήμερα, η ακτινοβολία έχει χρησιμοποιηθεί στην ιατρική τόσο για την διάγνωση και την έρευνα (ακτίνες Χ), όσο και την θεραπεία.
Στην σημερινή πρακτική, περίπου 4 στους 10 ανθρώπους με καρκίνο κάνουν ακτινοθεραπεία, ως ένα μέρος της θεραπείας τους. Έτσι από τις αρχικές εφαρμογές έως τώρα, αποκτήθηκε μεγάλη εμπειρία στην χρήση της στην ιατρική.
Οι τρόποι ακτινοθεραπείας
Η εφαρμογή ακτινοβολίας μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους και διάφορα μέσα. Για παράδειγμα, ένας γραμμικός επιταχυντής εκπέμπει ηλεκτρόνια ή πρωτόνια (σπανιότερα) που ακτινοβολούν από έξω το σώμα, στο σημείο της βλάβης. Σε άλλες περιπτώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικές τεχνικές. Παραδείγματος χάριν ο ασθενής πίνει ένα υγρό στο οποίο περιέχεται το κατάλληλο ραδιενεργό υλικό που το προσλαμβάνουν κυρίως τα καρκινικά κύτταρα και ακτινοβολούνται. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ραδιενεργό υλικό (πχ. μια ράβδος) που τοποθετείται τοπικά, μέσα ή κοντά τον όγκο και τον ακτινοβολεί.
Ο μηχανισμός δράσης
Η ακτινοθεραπεία βοηθά διότι καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα στην περιοχή που θέλουμε, προκαλώντας τους βλάβη στο DNA. Το πρόβλημα είναι πως εκτός από τα καρκινικά κύτταρα που θέλουμε να καταστρέψουμε, επηρεάζονται και τα πέριξ τα οποία είναι υγιή. Όμως αυτά, πλεονεκτούν των καρκινικών, διαθέτοντας μεγαλύτερη ικανότητα επιδιόρθωσης των βλαβών και ανάκαμψης.
Πέρα από αυτό όμως, οι ακτινοθεραπευτές, σχεδιάζουν για κάθε ένα ασθενή ξεχωριστά τον τρόπο θεραπείας και πάντα επιδιώκουν να επιτύχουν υψηλή δόση στα καρκινικά κύτταρα και όσο το δυνατόν μικρότερη δόση στα υγιή.
Έτσι, με την βοήθεια εξειδικευμένων μηχανημάτων και τεχνικών (*), επιτυγχάνονται ικανοποιητικά αποτελέσματα όσον αφορά την καταστροφή των όγκων, με περιορισμό των παρενεργειών από τους υγιείς πέριξ ιστούς.
Οι γιατροί, πριν από την εφαρμογή ακτινοβολίας πρέπει να εξηγούν στον ασθενή τους λόγους που επιβάλουν την θεραπεία αυτή καθώς και τις ενδεχόμενες παρενέργειες της.
(*) Σήμερα η προηγμένη τεχνολογία και ιδίως η πληροφορική, επιτρέπουν μέσα από την ανάπτυξη λογισμικού, να γίνονται οι ακτινοβολίες ιδιαίτερα γρήγορα, επικεντρωμένες στον κακοήθη όγκο. Έτσι, από την μια μεριά κερδίζουμε καλλίτερα ποσοστά επιτυχίας και από την άλλη, λόγω μείωσης του απαιτούμενου χρόνου από τα 10-15 min σε 2 μόλις min, περιορίζεται αισθητά το ενδεχόμενο να κινηθεί ο ασθενής έτσι ώστε να χαθεί η απόλυτη επικέντρωση και να χτυπηθούν υγιείς ιστοί.
παλαιός γραμμικός επιταχυντής
ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης