Τον Γιούργκεν Χάμπερμας, δεν τον γνωρίζουν πάρα πολλοί Έλληνες, αλλά είναι ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαίους διανοούμενους.
Γερμανός στην καταγωγή, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, εντάσσεται στην παράδοση της κριτικής θεωρίας και του αμερικανικού πραγματισμού ενώ ανήκει στους υπέρμαχους της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Σε δηλώσεις του στη βρετανική εφημερίδα Guardian, εξαπέλυσε επίθεση στην καγκελάριο της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ και την κυβέρνησή της, λέγοντας ότι «έπαιξε και έχασε μέσα σε μια νύχτα» όλη την καλή φήμη που με κοπιώδη προσπάθεια ολόκληρων γενεών ανοικοδομήθηκε για την Γερμανία.
Το κατάφερε με τη σκληρή στάση της έναντι της Ελλάδας και την απόφασή της να «τιμωρήσει» την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Δείχνοντας πρωτίστως μεγαλύτερη πολιτική ευαισθησία και δευτερευόντως εθνική νοοτροπία, ανέφερε ο Χάμπερμας, όσοι προηγήθηκαν συσσώρευσαν για μισό αιώνα ικανό πολιτικό κεφάλαιο μιας καλλίτερης Γερμανίας.
Η κυρία Μέρκελ και η κυβέρνηση της ανερυθρίαστα, αυτοπαρουσιάστηκαν ως η δύναμη που επιβάλλει την πειθαρχία και για πρώτη φορά διεκδίκησαν ανοικτά τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη.
Η ΕΕ βρίσκεται σήμερα πιασμένη στην αρπάγη μιας «πολιτικής παγίδας».
Το αποτέλεσα των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και τα άλλα κράτη μέλη της ευρωζώνης «δεν έχει νόημα σε οικονομικούς όρους εφόσον η ανάμιξη των απαραίτητων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος με επιβαλλόμενα ακόμα περισσότερο νεοφιλελεύθερα μέτρα, δημιουργεί τοξικό περιβάλλον που θα δηλητηριάσει κάθε αναπτυξιακή ορμή και διάθεση των ήδη εξαντλημένων Ελλήνων.
Και ποιο θα είναι το τίμημα;
Ο Χάμπερμας είπε ότι η ισορροπία ανάμεσα στην «πολιτική και στην αγορά» που ήδη έχει ανατραπεί, σημαίνει ανάλωση του κράτους πρόνοιας.
Ας έλθουμε λοιπόν στην αρχή αυτού του άρθρου. Το τιτλοφόρησα ‘’Στο εξής ασφυκτικά χειρότερα, εκτός εάν….!
Υποθέτω ότι δεν χρειάζονται πολλές διευκρινήσεις. Αν κάποιοι (Έλληνες) δεν καταλαβαίνουν ή και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ας ρωτήσουν τον εαυτό τους κάτι πολύ απλό. Έχουν τον τρόπο έστω με ζόρι και πίεση, να πληρώσουν τις απαιτήσεις που καλπάζουν; Έχουν τον τρόπο έστω στοιχειωδώς να ζήσουν;
Αυτό μόνο. Φθάνει
Αν πάλι δεν καταλαβαίνουν οι Γερμανοί, αφού τους παραπέμψω και πάλι στο άρθρο: Θανάσιμο το χτύπημα, λάθος το θύμα, θα τους διαβεβαιώσω ότι αυτό που ‘’κατάφεραν’’, κρύβει ήδη μέσα του το σπέρμα της καταστροφής της Ευρωπαϊκής ιδέας και δυστυχώς, την σκληρότατη και απάνθρωπη δοκιμασία δυο – τριών τουλάχιστον γενεών Ελλήνων.
Από πού λοιπόν μπορεί να προκύψει ελπίδα; Τι είναι το Εκτός εάν … που έβαλα στον τίτλο;
Νομίζω το αυτονόητο
1. Να μείνουμε μακριά από τον φανατισμό
2. Να απαλλαγούμε από κάθε ιδεολογική αγκύλωση
3. Να συνεργαστούμε παραγωγικά, δημιουργικά, με ζέση και φαντασία
Τέλος (και πάνω από όλα) να είμαστε στο ΕΜΕΙΣ, όπως χρειάζεται. Τόσο εδώ στην πατρίδα, όσο και έξω, με όλους τους χειμαζόμενους
Και να θυμηθούμε τον Στρατηγό Μακρυγιάννη που έλεγε:
Ναρθεί ένας να μου ειπεί ότι θα πάει ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλει και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι.»
Θα τα καταφέρουμε να αρθούμε στο ύψος που απαιτούν οι περιστάσεις; Ή θα μείνουμε κουτοπόνηροι, εξυπνάκηδες και ‘’ανοιχτομάτηδες’’;
Ότι και αν συμβεί, για ένα να είστε σίγουροι. Η Ευρωπαϊκή ένωση αν δεν αλλάξει δραματικά, θα καταρρεύσει.