Η επίπτωση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (GERD ή ΓΟΠ) σε παιδιά και ενήλικες, φαίνεται να αυξάνει σε παγκόσμιο επίπεδο, ειδικότερα όσον αφορά εκείνους που ανήκουν στην κατηγορία της λαρυγγο – φαρυγγικής μορφής (είναι αυτοί που λέγονται και silent refluxers διότι δεν έχουν κάψιμο στον οισοφάγο).
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (που εμφανίζεται πότε πότε και φυσιολογικά κυρίως μετά το φαγητό) όταν αφορά υπερβολική επιστροφή γαστρικών και δωδεκαδακτυλικών υγρών, σε συνδυασμό με μια μείωση στους προστατευτικούς μηχανισμούς που συνοδεύονται από ανεπαρκή παραγωγή σάλιου, μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα.
Ειδικότερα οι περιπτώσεις GERD που συμβαίνουν στον ύπνο είναι ύπουλες καθώς η ύπτια θέση ενισχύει την επιστροφή γαστρικού περιεχομένου και μάλιστα όταν η κανονική παραγωγή σιέλου είναι λόγω ύπνου μειωμένη.
Ας το δούμε αναλυτικότερα
Αν και τα στοιχεία της σχέσης μεταξύ GERD και διάβρωσης των δοντιών έχουν αυξηθεί με ευρήματα σε μελέτες τόσο σε ζώα όσο και ανθρώπους, είναι λίγες οι κλινικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί υπό ελεγχόμενες συνθήκες δοκιμής. Όμως ξέρουμε ότι στην GERD το γαστρικό οξύ θα εκτοπίσει το σάλιο από τις επιφάνειες των δοντιών και η πρωτεολυτική πεψίνη θα αφαιρέσει το προστατευτικό οδοντικό υμένιο (*1).
Όταν λοιπόν τεθεί υποψία για διάβρωση των δοντιών από ενδογενή πηγή παραγωγής του οξέος, χρειάζεται ιατρική παρέμβαση.
Επομένως οι ενήμεροι οδοντίατροι (*2) όταν βλέπουν ανεξήγητες περιπτώσεις διάβρωσης των δοντιών, πρέπει να χτυπάνε καμπανάκι συναγερμού και να παραπέμπουν τον ασθενή σε αρμόδιο γιατρό ο οποίος θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα προλαμβάνοντας την ζημιά και ελέγχοντας την εξέλιξη της.
(*1) Το σάλιο με τα συστατικά του, με πρώτο και κύριο την βλεννίνη, εγκαθίσταται σταθερά στην κρυσταλλική επιφάνεια του υδροξυαπατίτη και δημιουργεί ένα προστατευτικό στρώμα Αυτό το προστατευτικό στρώμα των βλεννωδών μορίων, που ονομάζεται οδοντικό υμένιο (μεμβράνη), δεσμεύει νερό και ιόντα και τα συγκρατεί στη θέση τους. Επιπλέον, εξομαλύνει ανωμαλίες στην κρυσταλλική επιφάνεια του δοντιού και, ως εκ τούτου, τη διατηρεί λεία και λιπασμένη.
(*2) Είναι ελάχιστα γνωστό στον γενικό πληθυσμό και ίσως διαφεύγει και από αρκετούς επαγγελματίες της υγείας ότι τα οξέα μπορούν να επιδράσουν στα δόντια μας και να προκαλέσουν διαβρώσεις.
Λέγοντας οξέα, στο μυαλό του μη ειδικού έρχονται φυσικά τα διάφορα όξινα που περιλαμβάνονται στις τροφές. Πράγματι, όπως έχει αποδειχτεί, τρώγοντας όξινα φαγητά και ξινά φρούτα ή πίνοντας όξινα υγρά, ασκούμε διαβρωτική επίδραση στα δόντια.
Όμως εκτός αυτών υπάρχουν και τα ενδογενώς παραγόμενα οξέα (στο στομάχι) που κυρίως είναι υπεύθυνα για την αύξηση της συχνότητας και την υψηλή επίπτωση της διάβρωσης των δοντιών τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες.
Είναι δε ενδεχόμενο, όχι μόνο η διάβρωση των δοντιών από τα ενδογενή οξέα να είναι πιο σοβαρή από ότι από εξωγενώς λαμβανόμενα οξέα, αλλά και λόγω της γαστρικής παλινδρόμησης (GERD ή ΓΟΠ) να υπάρξουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις επί του βλεννογόνου του οισοφάγου, του στοματοφάρυγγα και φαρυγγολάρυγγα, καθώς και συμπτώματα από το αναπνευστικό σύστημα
Σε μια συστηματική ανασκόπηση της ιατρικής βιβλιογραφίας που έγινε πρόσφατα βρέθηκε μια μέση επίπτωση 24% για διάβρωση των δοντιών σε ασθενείς με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) ενώ σε ανάλογη μελέτη μόνο σε ενήλικες ασθενείς οι οποίοι είχαν διάβρωση των δοντιών η έρευνα έδειξε πως 32,5% εξ αυτών είχαν συμπτωματολογία παλινδρόμησης.
Αν λάβουμε υπόψη την ύπαρξη σημαντικού αριθμού ατόμων που κάνουν παλινδρόμηση χωρίς έντονα ή και καθόλου συμπτώματα (silent reflux) οι ενήμεροι οδοντίατροι θα μπορούσαν να είναι εκείνοι που θα έθεταν την πρώτη υποψία ώστε να διαγνωστεί η νόσος που παραμένοντας άνευ θεραπείας μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις για την υγεία.
ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης