Η κατά πλάκας ψωρίαση είναι η πλέον συνηθισμένη μορφή της νόσου αυτής, που έχει αυτοάνοσο χαρακτήρα και αρκετά συχνά αλλά όχι υποχρεωτικά, κληρονομική επιβάρυνση.
Χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία στο δέρμα (συνήθως του αγκώνα, των γονάτων, του κεφαλιού και του κορμού), κόκκινων πλακών οι οποίες έχουν σαφή όρια και καλύπτονται από αργυρόχροα (λευκό – γκρι χρώμα) λέπια.
Ως γνωστόν, ο ακριβής παθογενετικός μηχανισμός της ψωρίασης δεν μας είναι γνωστός και έτσι, έως σήμερα τουλάχιστον, οι προσπάθειες θεραπείας αφορούν το αποτέλεσμα και όχι την αιτία.
Στο παρελθόν, φαρμακευτικές ουσίες που τροποποιούν την ανοσολογική αντίδραση έχουν χρησιμοποιηθεί χωρίς μεγάλη επιτυχία και με αρκετές παρενέργειες.
Μια οικογένεια φαρμάκων που έδωσε ελπίδες τα τελευταία 10 περίπου χρόνια είναι οι βιολογικοί παράγοντες. Δηλαδή αντισώματα που παράγονται από τον οργανισμό για να δράσουν εναντίον ουσιών οι οποίες ενεργοποιούν το ‘’ντόμινο’’ της φλεγμονώδους αντίδρασης η οποία χρονίζοντας παράγει νόσο.
Ειδικά για την ψωρίαση σχεδιάστηκαν αντισώματα εναντίον της κυτοκίνης που είναι γνωστή ως TNF, η οποία φαίνεται πως προάγει την ανοσολογική διαταραχή με μια αλληλουχία αντιδράσεων που οδηγεί στη νόσο.
Στα χρόνια που πέρασαν δοκιμάστηκαν αρκετοί τέτοιοι ‘’βιολογικοί’’ παράγοντες με μικρότερη η μεγαλύτερη επιτυχία και αποκτήθηκε για αυτούς αρκετή εμπειρία.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι εμφανίζουν ένα σημαντικό αριθμό παρενεργειών (μερικών μάλιστα επικίνδυνων), ενώ με την πάροδο του χρόνου, χάνουν την αποτελεσματικότητα τους.
Εν τούτοις ένα τέτοιο φάρμακο που χορηγείται σε ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή ψωρίαση, όπως ανακοίνωσαν επιστήμονες στο 25ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας & Αφροδισιολογίας (EADV) στη Βιέννη, διατηρεί την αποτελεσματικότητά του για χρόνια, κρατώντας την νόσο σε καταστολή και διατηρώντας καθαρό το δέρμα των ασθενών.
Πράγματι περισσότεροι από έξι στους δέκα ασθενείς (66,4% για την ακρίβεια) που παίρνουν το φάρμακο σεκουκινουμάμπη (secukinumab) εξακολουθούν να παρουσιάζουν πλήρη ή σχεδόν πλήρη ύφεση της ψωρίασής τους τέσσερα χρόνια έπειτα από την έναρξη της αγωγής.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε περισσότερους από 600 πάσχοντες από μέτρια έως σοβαρή κατά πλάκας ψωρίαση που είναι η συχνότερη μορφή της συγκεκριμένης δερματοπάθειας (οκτώ στα δέκα περιστατικά της νόσου).
Ενδιαφέρον σημείο στην μελέτη: η σεκουκινουμάμπη βοήθησε να αποκτήσουν καθαρό ή σχεδόν καθαρό δέρμα το 60% των ασθενών με ψωρίαση στις παλάμες και στα πέλματα. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό επειδή η αντιμετώπιση της ψωρίασης στα συγκεκριμένα τμήματα του σώματος είναι πολύ δύσκολη.