Η τριχόπτωση γύρω στην ηλικία των 50 ετών, σε άλλοτε άλλο βαθμό, αφορά το 50% των γυναικών και έως το 85% των ανδρών.
Το γεγονός αυτό ίσως για κάποιους να μην δημιουργεί θέμα, όμως σε άλλους, μπορεί συχνά να δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα, να επηρεάσει την κοινωνικότητα του ατόμου καθώς και την αυτοεκτίμηση του.
Για τους παραπάνω λόγους, η αναζήτηση θεραπείας στρέφει τους ενδιαφερόμενους όχι μόνο στην κλασική θεραπευτική αλλά και την βοτανολογία.
Οι εθνοφαρμακολογίες των διαφόρων λαών, περιέχουν πολλές εμπειρικές προτάσεις για τις οποίες η τεκμηρίωση, όπως την αντιλαμβάνεται η δυτική ιατρική, απουσιάζει ή είναι στοιχειώδης.
Έτσι μπορεί κανείς να δει να εφαρμόζεται μηλόξιδο από κάποιους, ενώ άλλοι δοκιμάζουν το γνωστό μας κρεμμύδι τοπικά.
Στην ανάρτηση αυτή θα ασχοληθούμε με το έλαιο του δεντρολίβανου, το οποίο κάποιες μελέτες εκτιμούν ότι δυναμώνει την τριχοφυΐα ή προκαλεί αναστολή της τριχόπτωσης.
Βέβαια , με βάση τα διεθνή ερευνητικά standards, η διαθέσιμη σήμερα έρευνα δεν κρίνεται επαρκής και πρέπει να ολοκληρωθεί για να προκύψουν οριστικά θετικά ή αρνητικά συμπεράσματα. Εντούτοις αν και αυτό ισχύει, πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι το φυσικό φάρμακο μπορεί να είναι ασφαλέστερο και λιγότερο πιθανό να προκαλέσει παρενέργειες από κάποια αναγνωρισμένα φάρμακα που δίδονται για την ανάπτυξη τρίχας.
Τι γνωρίζουμε σήμερα
Η τριχόπτωση είναι σύνθετο πρόβλημα. Οι άνθρωποι μπορεί να χάνουν τα μαλλιά τους για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένων των λοιμώξεων, των αντιδράσεων του ανοσοποιητικού συστήματος, της ηλικίας, των ορμονικών μεταβολών και της κληρονομικότητας
Το έλαιο δεντρολίβανου έχει δειχθεί ότι διαθέτει κάποια αποτελεσματικότητα στην ανάπτυξη των τριχών, και μπορεί να αντιστρέψει μερικές από τις πιο κοινές μορφές τριχόπτωσης.
Ειδικότερα, στην περίπτωση που η τριχόπτωση οφείλεται στην τεστοστερόνη (*) οι (λίγες) μελέτες δείχνουν ότι το έλαιο δεντρολίβανου μπορεί να βοηθήσει. Μια μελέτη σε ποντίκια (2013) έδειξε ότι μπορούσε να τα κάνει να ξαναβγάλουν μαλλιά. Αυτό πιθανό να προκύπτει μέσω αποτροπής της δέσμευσης ορμονικών υποδοχέων ώστε να μην καταστρέφονται οι θύλακες των τριχών. .
(*) ένα προϊόν της τεστοστερόνης που ονομάζεται διυδροτεστοστερόνη (DHT) προσβάλλει τους θύλακες των τριχών. Τόσο σε άνδρες διότι παράγουν πολύ περισσότερη τεστοστερόνη, όσο και (λιγότερο) σε γυναίκες.
Επειδή δεν υπάρχουν συγκριτικές μελέτες με τα διαθέσιμα κλασικά φάρμακα, οι ερευνητές δεν γνωρίζουν αν το έλαιο δενδρολίβανου θα μπορούσε να αντικαταστήσει ιατρικές θεραπείες.
Σύγκριση με Μινοξιδίλη
Η συγκριτική μελέτη (2015) ελαίου δενδρολίβανου με μινοξιδίλη (*), έδειξε ότι και στις δύο ομάδες υπήρξε σημαντική ανάπτυξη τριχοφυΐας αλλά 6 μήνες μετά την έναρξη θεραπείας. Διαπιστώθηκε μάλιστα ότι η ομάδα με το έλαιο δενδρολίβανου είχε καλλίτερα αποτελέσματα από αυτά με την μινοξιδίλη. Επιπλέον είχε λιγότερα περιστατικά με φαγούρα στο κεφάλι από όσο παρατηρήθηκε στην ομάδα μινοξιδίλης.
(*) Η μινοξιδίλη (minoxidil) είναι περιφερικό αγγειοδιασταλτικό. Χρησιμοποιείται και ως αντιυπερτασικό. Όταν εφαρμόζεται τοπικά διεγείρει την ανάπτυξη της τριχοφυΐας σε άτομα με αλωπεκία ανδρογενετική .
Rosemary oil vs minoxidil 2% for the treatment of androgenetic alopecia: a randomized comparative trial. https://www.altmetric.com/details/3917688
Άλλα είδη τριχόπτωσης
Εντελώς πρόσφατα (2017) μια άλλη μελέτη αναφέρει ότι επειδή το έλαιο δεντρολίβανου μπορεί να σκοτώσει κάποιους μύκητες και βακτήρια μπορεί να βοηθήσει όταν η απώλεια μαλλιών οφείλεται σε μόλυνση από μικροοργανισμούς.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/portal/utils/pageresolver.fcgi?recordid=59d21087858bac9d1f615dfa
Καταλήγοντας
Με βάση τα ευρήματα του σήμερα δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι το έλαιο δεντρολίβανου πρέπει να αντικαταστήσει τις συνήθεις θεραπείες της τριχόπτωσης.
Ενδιαφέρον θα είχε να μάθουμε αν η παράλληλη θεραπεία θα είχε εφαρμογή και πιθανώς ενισχυτικό της κλασικής αγωγής πλεονέκτημα. Εντούτοις δεν διατίθενται στοιχεία σχετικά με αυτό
Πριν κλείσουμε να αναφερθεί ότι μια παλαιότερη εργασία (1998) μελέτησε την επίδραση του ελαίου δενδρολίβανου στην Alopecia areata (θεωρούμενη αυτοάνοση μορφή τριχόπτωσης). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μετά από διάστημα 7 μηνών, υπήρξε βελτίωση στο 44% των συμμετεχόντων.
