Ισχύει γενικώς ότι κάθε φαρμακευτικό παρασκεύασμα, είτε αυτό είναι φάρμακο για τον πόνο, είτε εμβόλιο της γρίπης, είτε μη συνταγογραφούμενο συμπλήρωμα διατροφής, βότανο ή ότι ακόμα, έχει συγκεκριμένη (μέγιστη και ελάχιστη) θεραπευτική δόση.
Η υπέρβαση στην δοσολογία οποιουδήποτε εξ αυτών, μπορεί να προκαλέσει τάση εμετού ή έμετο. Επομένως κάθε φάρμακο μπορεί να δράσει σαν δηλητήριο, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για φυτικό ή φαρμακευτικό παρασκεύασμα.
Η χρήση σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού, θα βοηθήσει στη θεραπεία της πάθησης. Μια υπερβολική δόση, εκθέτει τον οργανισμό σε κάποιες παρενέργειες που μπορούν να είναι ελαφρές, βαρύτερες ή εξαιρετικά επιζήμιες , αναλόγως.
Συνταγογραφούμενα και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα που συχνά μπορούν να προκαλέσουν ναυτία ή έμετο είναι:
Διάφορα αντιβιοτικά, (άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο).
Αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
Αντιφλεγμονώδη όπως η ασπιρίνη, ιβουπροφαίνη και ναπροξένη κλπ
Φάρμακα για τη θεραπεία του καρκίνου (χημειοθεραπευτικά).
Ναρκωτικά φάρμακα για τον πόνο (οπιούχα)
Βιταμίνες και μεταλλικά συμπληρώματα (πχ. ο σίδηρος).
L-DOPA
Η απομορφίνη
Τα οιστρογόνα
Αλκαλοειδή όπως η εργοταμίνη (χορηγούνται επί κρίσεων ημικρανίας)
Καρδιακές γλυκοσίδες (που δίδονται σε καρδιακή ανεπάρκεια και υπερκοιλιακές αρρυθμίες, περιλαμβανομένης της κοιλιακής μαρμαρυγής)
Γνωρίζουμε ότι, φάρμακα που προκαλούν ναυτία ή έμετο δυνητικά, δρουν σε δύο περιοχές του νευρικού συστήματος: τη ζώνη ενεργοποίησης ενός χημειοϋποδοχέα που βρίσκεται στο έδαφος της τέταρτης κοιλίας, και στο κέντρο εμέτου.
Από τα αναφερθέντα φάρμακα, δρουν στη ζώνη ενεργοποίησης χημειοϋποδοχέα η εμετίνη (όταν χορηγείται παρεντερικά και μόνο σε μεγάλες δόσεις), τα οιστρογόνα (που θεωρούνται υπεύθυνα για την πρωινή ασθένεια της εγκυμοσύνης), τα αλκαλοειδή τύπου εργοταμίνης, οι καρδιακές γλυκοσίδες, τα οπιούχα και τα χημειοθεραπευτικά.
Άλλα φάρμακα δρουν τοπικά στην γαστρεντερική οδό και διεγείρουν συγκεκριμένα κύτταρα (κύτταρα εντεροχρωμαφίνης), τα οποία βρίσκονται στον πεπτικό βλεννογόνο.
Εκκρίνεται έτσι μια ορμόνη (σεροτονίνη), η οποία δρα στους υποδοχείς των νευρικών απολήξεων των αισθητικών ινών. Αυτές μεταφέρουν τη διέγερση στο Nucleus tractus solitarius, το οποίο με τη σειρά του ενεργοποιεί το κέντρο εμέτου στον εγκέφαλο.
Αυτά τα φάρμακα ονομάζονται ‘’τοπικά ερεθιστικά’’ (πχ. η ιπεκακουάνα που χρησιμεύει ως εμετικό σε περιπτώσεις δηλητηριάσεων)
Αν κάποιο φάρμακο σας προκάλεσε έμετο.
Καλέστε το γιατρό που σας έγραψε το φάρμακο για να μάθετε αν πρέπει να το σταματήσετε ή να πάρετε κάποιο διαφορετικό.
Σε περίπτωση που παίρνετε ένα μη συνταγογραφούμενο φάρμακο, σταματήστε το. Επικοινωνήστε με το γιατρό σας και ζητήστε πληροφορίες.
δείτε και: Ναυτία και έμετος. Από το ελάχιστο έως το κρίσιμο