Η μόλυνση του στομάχου με τον οργανισμό Helicobacter Pylori, ήταν γνωστή και από τα παλαιότερα χρόνια και τότε το μικρόβιο (βακτήριο μικροαερόφιλο), λεγόταν cabylobacter pylorides. Θεωρήθηκε πως δεν σχετιζόταν με πάθηση αλλά ήταν ένας αθώος ένοικος του πεπτικού μας, όπως και τόσα άλλα μικρόβια. .
Όμως το έτος 1982 στην Αυστραλία οι ερευνητές Barry Marshall και Robin Warren έδειξαν ότι η λοίμωξη του στομάχου με το μικρόβιο αυτό σχετίζεται αιτιολογικά με χρόνια γαστρίτιδα και έλκος, ενώ αυξάνει την πιθανότητα για ανάπτυξη καρκίνου.
Σήμερα και μετά από πολλές μελέτες, γνωρίζουμε ότι ναι μεν το ελικοβακτηρίδιο είναι η κύρια αιτία των γαστρικών ελκών αλλά και άλλοι παράγοντες παίζουν σοβαρό ρόλο στις ασθένειες του στομάχου που προσβάλλουν τους ανθρώπους.
Η υπερβολική έκκριση υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι, η μείωση της ροής αίματος στο γαστρικό βλεννογόνο, η παρατεταμένη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (NSAIDS), η αιθυλική αλκοόλη, το κάπνισμα, το stress και άλλα θεωρούνται επίσης υπεύθυνα για τον σχηματισμό έλκους.
Σε επίπεδο πληθυσμού σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, η διατροφή και ειδικότερα αυτή που περιέχει διάφορα ‘’καυτερά’’ συστατικά, θεωρείται πως έχει βλαπτική δράση στο στομάχι διότι ερεθίζει και αυξάνει την έκκριση οξέος.
Έτσι η κόκκινη πιπεριά, γνωστή σαν Τσίλι, ένα κοινό καρύκευμα στην διατροφή πολλών λαών, αποφεύγεται διότι ‘’οδηγεί σε γαστρικά έλκη’’ και το ίδιο γίνεται και για το μαύρο πιπέρι.
Τα άτομα με έλκη ή στομαχικά ενοχλήματα επομένως, συνιστάται να περιορίζουν ή να αποφεύγουν τη χρήση τους.
Μια λαθεμένη καταδίκη
Η μεγάλη πλειοψηφία ειδικών εν προκειμένω, προτείνει διαιτολόγια αποφυγής. Πόση όμως είναι η αλήθεια που περιέχουν αυτές οι προτάσεις;
Οι έρευνες που διεξήχθησαν τα τελευταία χρόνια, αποκάλυψαν ότι το τσίλι ή η δραστική ουσία καψαϊκίνη που αυτό περιέχει, όχι μόνο δεν είναι η αιτία έλκους αλλά τουναντίον ευεργετεί το στομάχι.
Γνωρίζουμε πλέον ότι η καψαϊκίνη δεν διεγείρει αλλά αναστέλλει την έκκριση οξέων, διεγείρει αλκάλεα και την έκκριση προστατευτικής βλέννας και ευνοεί ιδιαίτερα την ροή αίματος του στομαχικού βλεννογόνου. Όλα αυτά βοηθούν στην πρόληψη αλλά και την επούλωση των ελκών.
Ίσως για αυτούς τους λόγους, επιδημιολογικές έρευνες στη Σιγκαπούρη έδειξαν ότι τα γαστρικά έλκη είναι τρεις φορές πιο κοινά στους Κινέζους από ό, τι μεταξύ των Μαλαισιανών και των Ινδών που έχουν τη συνήθεια να καταναλώνουν περισσότερο τσίλι.
Επί πλέον το μαύρο πιπέρι (Piper nigrum) επίσης καυτερό και ευρύτατα χρησιμοποιούμενο παγκοσμίως μπαχαρικό, καθώς και το συστατικό που περιέχει και είναι γνωστό ως πιπερίνη, γνωρίζουμε από πολλές μελέτες ότι διαθέτει ευεργετικές ιατρικές ιδιότητες
Πρόσφατα έχει αποδειχθεί ότι έχει θεμελιώδη επίδραση στην Π-γλυκοπρωτεΐνη και σε πολλά συστήματα ενζύμων, με αποτέλεσμα να προκύπτουν δράσεις που περιλαμβάνουν χημειοπροφύλαξη, αποτοξίνωση και ενίσχυση της απορρόφησης και βιοδιαθεσιμότητας φυτικών και συμβατικών φαρμάκων.
Σύμφωνα με τις μελέτες, η πιπερίνη έχει βρεθεί ότι έχει ανοσορρυθμιστικές, αντιοξειδωτικές, αντι-ασθματικές, αντι-καρκινικές, αντιφλεγμονώδεις, αντι-ελκωτικές αλλά και αντι-αμοιβαδικές ιδιότητες.
Καταλήγοντας: είναι φανερό ότι η πρόοδος στην επιστήμη και η εξειδικευμένη έρευνα, όχι μόνο διαγράφουν εγκατεστημένους μύθους, αλλά και τους αντικαθιστούν με αποδεδειγμένες γνώσεις για ευεργετικές επιπτώσεις στην υγεία.
Η μόλυνση του στομάχου με τον οργανισμό Helicobacter Pylori, ήταν γνωστή και από τα παλαιότερα χρόνια και τότε το μικρόβιο (βακτήριο μικροαερόφιλο), λεγόταν cabylobacter pylorides. Θεωρήθηκε πως δεν σχετιζόταν με πάθηση αλλά ήταν ένας αθώος ένοικος του πεπτικού μας, όπως και τόσα άλλα μικρόβια. . Όμως το έτος 1982 στην Αυστραλία οι ερευνητές Barry Marshall και Robin Warren έδειξαν ότι η λοίμωξη του στομάχου με το μικρόβιο αυτό σχετίζεται αιτιολογικά με χρόνια γαστρίτιδα και έλκος, ενώ αυξάνει την πιθανότητα για ανάπτυξη καρκίνου. Σήμερα και μετά από πολλές μελέτες, γνωρίζουμε ότι ναι μεν το ελικοβακτηρίδιο είναι η κύρια αιτία των γαστρικών ελκών αλλά και άλλοι παράγοντες παίζουν σοβαρό ρόλο στις ασθένειες του στομάχου που προσβάλλουν τους ανθρώπους. Η υπερβολική έκκριση υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι, η μείωση της ροής αίματος στο γαστρικό βλεννογόνο, η παρατεταμένη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (NSAIDS), η αιθυλική αλκοόλη, το κάπνισμα, το stress και άλλα θεωρούνται επίσης υπεύθυνα για τον σχηματισμό έλκους. Σε επίπεδο πληθυσμού σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, η διατροφή και ειδικότερα αυτή που περιέχει διάφορα ‘’καυτερά’’ συστατικά, θεωρείται πως έχει βλαπτική δράση στο στομάχι διότι ερεθίζει και αυξάνει την έκκριση οξέος. Έτσι η κόκκινη πιπεριά, γνωστή σαν Τσίλι, ένα κοινό καρύκευμα στην διατροφή πολλών λαών, αποφεύγεται διότι ‘’οδηγεί σε γαστρικά έλκη’’ και το ίδιο γίνεται και για το μαύρο πιπέρι.
Τα άτομα με έλκη ή στομαχικά ενοχλήματα επομένως, συνιστάται να περιορίζουν ή να αποφεύγουν τη χρήση τους.
Μια λαθεμένη καταδίκη
Η μεγάλη πλειοψηφία ειδικών εν προκειμένω, προτείνει διαιτολόγια αποφυγής. Πόση όμως είναι η αλήθεια που περιέχουν αυτές οι προτάσεις; Οι έρευνες που διεξήχθησαν τα τελευταία χρόνια, αποκάλυψαν ότι το τσίλι ή η δραστική ουσία καψαϊκίνη που αυτό περιέχει, όχι μόνο δεν είναι η αιτία έλκους αλλά τουναντίον ευεργετεί το στομάχι. Γνωρίζουμε πλέον ότι η καψαϊκίνη δεν διεγείρει αλλά αναστέλλει την έκκριση οξέων, διεγείρει αλκάλεα και την έκκριση προστατευτικής βλέννας και ευνοεί ιδιαίτερα την ροή αίματος του στομαχικού βλεννογόνου.
Όλα αυτά βοηθούν στην πρόληψη αλλά και την επούλωση των ελκών. Ίσως για αυτούς τους λόγους, επιδημιολογικές έρευνες στη Σιγκαπούρη έδειξαν ότι τα γαστρικά έλκη είναι τρεις φορές πιο κοινά στους Κινέζους από ό, τι μεταξύ των Μαλαισιανών και των Ινδών που έχουν τη συνήθεια να καταναλώνουν περισσότερο τσίλι. Επί πλέον το μαύρο πιπέρι (Piper nigrum) επίσης καυτερό και ευρύτατα χρησιμοποιούμενο παγκοσμίως μπαχαρικό, καθώς και το συστατικό που περιέχει και είναι γνωστό ως πιπερίνη, γνωρίζουμε από πολλές μελέτες ότι διαθέτει ευεργετικές ιατρικές ιδιότητες
Πρόσφατα έχει αποδειχθεί ότι έχει θεμελιώδη επίδραση στην Π-γλυκοπρωτεΐνη και σε πολλά συστήματα ενζύμων, με αποτέλεσμα να προκύπτουν δράσεις που περιλαμβάνουν χημειοπροφύλαξη, αποτοξίνωση και ενίσχυση της απορρόφησης και βιοδιαθεσιμότητας φυτικών και συμβατικών φαρμάκων. Σύμφωνα με τις μελέτες, η πιπερίνη έχει βρεθεί ότι έχει ανοσορρυθμιστικές, αντιοξειδωτικές, αντι-ασθματικές, αντι-καρκινικές, αντιφλεγμονώδεις, αντι-ελκωτικές αλλά και αντι-αμοιβαδικές ιδιότητες.
Καταλήγοντας: είναι φανερό ότι η πρόοδος στην επιστήμη και η εξειδικευμένη έρευνα, όχι μόνο διαγράφουν εγκατεστημένους μύθους, αλλά και τους αντικαθιστούν με αποδεδειγμένες γνώσεις για ευεργετικές επιπτώσεις στην υγεία.