Είναι ένας μήνας τώρα, ίσως περισσότερο που έκανε την εμφάνιση του. Εννοώ τον νεαρό με την εμφάνιση των Χίπις του 1960, που τον συναντάς στο κέντρο της πόλης.
Είναι δεν είναι 25 ετών.
Κάθεται οκλαδόν στο πεζοδρόμιο της διασταύρωσης και περιμένει.
Να κερδίσει την προσοχή των περαστικών. Και πού ξέρεις; Μπορεί και κάτι ακόμα.
Μοιάζει να είναι ξένος.
Τα χαρακτηριστικά του σε παραπέμπουν στην βόρεια Ευρώπη.
Υποθέτω τουλάχιστον γιατί δεν μιλάει.
Χαμογελάει μόνο. Διαρκώς.
Και, δεν έχει κάποια επιγραφή δίπλα του που ‘’να μιλάει’’ αντί για αυτόν.
Μπροστά του βρίσκεται πάντοτε μια μικρή καλλιτεχνική σύνθεση. Με λουλούδια, στάχια και χρωματιστά χαρτιά ή ότι ακόμα μπορεί να του δώσει η πόλη δωρεάν.
Δίπλα του, στενοί φίλοι και σύντροφοι, δυο σκυλιά. Το ένα κουταβάκι ακόμα.
Απλώνει πότε-πότε και τα χαϊδεύει με στοργή.
Δεν είναι δεμένα αλλά δεν απομακρύνονται από κοντά του ώστε να εκτεθούν σε κινδύνους.
Και έχει κινδύνους μια πόλη όπως ξέρετε. Για τα σκυλιά και όχι μόνο. Δίτροχους, τετράτροχους αλλά και δίποδους καμιά φορά.
Δεν ξέρω τι αποδίδει η ιδιαίτερα διακριτική καθημερινή ‘’αίτηση’’ του, που ανεβάζει την επαιτεία σε επίπεδο master. Έχω την αίσθηση ότι ίσα για τον επιούσιο κάτι πρέπει να γίνεται.
Μπορεί και κάτι παραπάνω.
Για αυτόν και για τα φιλαράκια του ασφαλώς.
Πάντως, είμαι σχεδόν σίγουρος πως και οι τρείς τους ευτυχισμένοι πρέπει να είναι.
Ο ήλιος ψηλά λάμπει, ο ουρανός έχει ένα απίστευτο γαλάζιο χρώμα, έχουν έστω κάτι φτωχικό να φάνε.
Δεν υπάρχουν έγνοιες στην παρέα τους, κανείς δεν απειλεί τη ελευθερία τους και αγαπιούνται μεταξύ τους.
Τι άλλο να ζητήσουν;
Και εάν εμείς οι ‘’συμβατικοί’’ , οι νοικοκυραίοι, που προσπερνάμε βιαστικά για να προλάβουμε
το καλοσκεφτούμε,
μάλλον θα ζηλέψουμε λιγάκι.
Και ας μη σπεύσουμε να καταθέσουμε διάφορες αντιρρήσεις.
Για τον υπεύθυνο μέρμηγκα, τον ανεύθυνο τζίτζικα και την σοβαρότητα.
Λίγη αγάπη χρειάζεται. Και λίγη πίστη στα χιλιοειπωμένα που ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά.
Τα θυμάστε;
Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ ο ουράνιος τρέφει αυτά· σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;
Απλά είναι τα πράγματα λοιπόν. Έστω και αν χρειάζεται πολύ κόπο για να το καταλάβουμε.
Υ.Γ. και για τον φίλο επισκέπτη – αναγνώστη που θα σκεφτεί πως συχνά είναι απάτη που χρησιμοποιεί την ευαισθησία μας;
Έ λοιπόν,
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω
ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης