Γνωρίζουμε από καιρό πως, διάφορες φυτικής προέλευσης ουσίες, διαθέτουν φαρμακευτική δράση και αποδεικνύονται χρήσιμες σε πολλές παθολογικές καταστάσεις.
Για παράδειγμα έχει βρεθεί ότι φαινολικές ενώσεις όπως προανθοκυανιδίνες, κουρκουμίνη και ρεσβερατρόλη, προσφέρουν σημαντικά οφέλη στη χημειοθεραπεία του καρκίνου και την ακτινοθεραπεία.
Με επιστημονικές εργασίες των τελευταίων 25 ετών, είναι επίσης καλά τεκμηριωμένο το γεγονός, ότι η υψηλότερη διαιτητική πρόσληψη φαινολικών ενώσεων, ιδιαίτερα προκυανιδινών και φλαβονοειδών, συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου
Διαπιστώθηκε ότι το ιπποφαές, διαθέτει ένα ευρύ φάσμα βιολογικών και φαρμακολογικών δραστηριοτήτων οι οποίες οφείλονται σε αντιοξειδωτικές ενώσεις, ιδιαίτερα σε φλαβονοειδή τα οποία περιέχει όπως καμπφερόλη, κουκεστίνη και ισοορμαντίνη.
Όλα τα μέρη του, π.χ. τα φρούτα, τα φύλλα ή ο πολτός περιέχουν πολλές βιοδραστικές ενώσεις, ειδικά δε ο χυμός και το έλαιο των σπόρων του αποτελούν πλούσια πηγή φυσικών αντιοξειδωτικών όπως το ασκορβικό οξύ, οι τοκοφερόλες, τα καροτενοειδή, τα φλαβονοειδή, ενώ περιέχουν πρωτεΐνες, βιταμίνες, μέταλλα, λιπίδια (κυρίως ακόρεστα λιπαρά οξέα), σάκχαρα, οργανικά οξέα και φυτοστερόλες.
Μελέτες σε ζώα και σε ανθρώπους υποδηλώνουν ότι ο θάμνος μπορεί να έχει διάφορες ευεργετικές επιδράσεις όπως καρδιοπροστατευτική, εναντίον της αθηροσκλήρωσης, αντιοξειδωτική, αντικαρκινική, ανοσορρυθμιστική, αντιβακτηριακή, αντιϊική, επούλωση πληγών και αντιφλεγμονώδη.
Μπορεί ως εκ τούτου να χρησιμοποιηθεί στη διατροφή τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων. Θα ήταν επομένως χρήσιμη η μεγαλύτερη επιστημονική έρευνα και η συστηματική ενσωμάτωση του στο ανθρώπινο διαιτολόγιο ώστε να ωφεληθούν άνδρες γυναίκες και παιδιά από την κατανάλωση του.
Ειδικά στον καρκίνο
Μεταξύ των ιδιοτήτων του ιπποφαούς, οι αντικαρκινικές δράσεις κινούν ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον της επιστήμης παρά το ότι μέχρις ώρας, οι δραστικές του ουσίες και οι μοριακοί μηχανισμοί που επηρεάζουν παραμένουν σχετικά ασαφείς.
Η αντινεοπλασματική δραστικότητα του προστατεύει τα κύτταρα από την οξειδωτική βλάβη η οποία μπορεί να οδηγήσει σε γενετική μετάλλαξη και καρκίνο.
Σε εργαστηριακό επίπεδο υπάρχει ένα πλήθος μελετών που το αποδεικνύει (κύτταρα καρκίνου μαστού, στομάχου, παχέος εντέρου, γλοιώματος, λευχαιμίας, τραχήλου μήτρας, πνεύμονος κλπ) ενώ ενδιαφέροντα είναι και τα αποτελέσματα κλινικών εφαρμογών με ανάλογα αποτελέσματα.
δείτε και: Το ιπποφαές, τα λιπαρά οξέα και οι επιστημονικές αλήθειες σήμερα