Λέγοντας ανοσοποιητικό σύστημα εννοούμε τον πολύπλοκο μηχανισμό άμυνας του οργανισμού μας που μας προφυλάσσει από μικροοργανισμούς αλλά και άλλους βλαπτικούς παράγοντες.
Αποτελείται από κύτταρα, ιστούς και όργανα που συνεργάζονται για να μας προστατεύουν.
Στην σημερινή θεραπευτική, ‘’ανοσοθεραπεία’’ είναι αυτή που χρησιμοποιεί ορισμένα μέρη ή μηχανισμούς του ανοσοποιητικού συστήματος ενός ατόμου για την καταπολέμηση ασθενειών όπως ο καρκίνος.
Μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους όπως ή ενίσχυση των φυσικών αμυντικών δυνάμεων του ανοσοποιητικού, ή με την κατασκευή ουσιών στο εργαστήριο που αντιγράφουν συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος και υποστηρίζουν την λειτουργία του. Κεντρική ιδέα σε κάθε περίπτωση είναι να το βοηθήσουμε να βρει, να επιτεθεί και να εξοντώσει τα καρκινικά κύτταρα.
Εντελώς πρόσφατα έγινε γνωστό ότι ένα κύτταρο του ανοσοποιητικού (Τ λεμφοκύτταρο) που ήταν άγνωστο μέχρι τώρα, έχει την ικανότητα να επιτίθεται σε όλα τα καρκινικά αλλά όχι τα υγιή κύτταρα και να τα καταστρέφει. Αυτό είναι σπουδαίο νέο και ίσως ορίζει την αρχή μιας νέας εποχής που θα οδηγήσει στην τελική μας νίκη.
……………………………
Εντούτοις, μπορεί αυτά τα καλά νέα να μας ενθουσιάζουν, αλλά τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι.
Το 1891, ο αμερικανός χειρουργός William B. Coley συνέλαβε την ιδέα θεραπείας με στρεπτόκοκκο, που χορηγήθηκε ενέσιμα σε έναν ασθενή με καρκίνο που δεν ήταν δυνατόν να χειρουργηθεί. Η ιδέα ήταν ότι η λοίμωξη από το μικρόβιο (ερυσίπελας) θα μπορούσε να προκαλέσει διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος στον πάσχοντα και συρρίκνωση του κακοήθους όγκου.
Η σκέψη του αποδείχτηκε επιτυχής. Στη διάρκεια των επόμενων σαράντα ετών, ο W.B Colley στο νοσοκομείο Memorial στη Νέα Υόρκη, αντιμετώπισε περισσότερα από 1000 περιστατικά ασθενών με καρκίνο, χρησιμοποιώντας βακτήρια ή βακτηριακά προϊόντα.
Τα προϊόντα αυτά έγιναν γνωστά ως τοξίνες του Coley και σύμφωνα με τον γιατρό, τους συνεργάτες του και άλλους γιατρούς που προχώρησαν σε ανάλογες θεραπείες, είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα, ειδικά σε περιπτώσεις με σάρκωμα οστών και μαλακών μορίων.
Κατακραυγή
Παρά τα καλά αποτελέσματα, οι θεραπείες με τοξίνες του Coley δέχτηκαν σκληρή και έντονη κριτική, διότι πολλοί γιατροί δεν πίστευαν τα αποτελέσματά του.
Σιγά – σιγά και με την άνοδο της ακτινοθεραπείας και της χημειοθεραπείας, λησμονήθηκαν οι τοξίνες του Coley και οι θεραπείες του έπαψαν να είναι σε χρήση.
Όμως, με τα νεώτερα επιστημονικά δεδομένα, γνωρίζουμε ότι οι αρχές του Coley ήταν σωστές και ότι ορισμένοι τύποι καρκίνου είναι ευαίσθητοι απέναντι σε ένα ενισχυμένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Σήμερα η έρευνα είναι εντατική στον τομέα αυτό και αποδίδει.
Επομένως, ο William B. Coley, θεράπων του οστεοσαρκώματος μέσω της διέγερσης των δυνάμεων του ανοσοποιητικού, αξίζει τον τίτλο και δικαίως θεωρείται “Πατέρας της ανοσοθεραπείας”.
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
Συμπέρασμα 1
Η ‘’επιστημονική πρόοδος’’ είναι μια πολύπλοκη ιστορία στην οποία παρεμβάλλονται και διαδραματίζουν ρόλο πάμπολλοι παράγοντες που συχνά, μικρή σχέση έχουν με την Ιατρική αλλά περισσότερο σχετίζονται με τις επαγγελματικές αντιζηλίες, τον καριερισμό, το χρήμα και άλλα άνθη του κήπου των ανθρώπινων αδυναμιών. Α, ναι, και την βλακεία, μην το ξεχάσω.
Συμπέρασμα 2
Οι ευφυείς ιδέες δεν χάνονται. Στο πέρασμα των χρόνων επανέρχονται. Στο νου ενός άλλου ίσως που θα σκεφτεί ανάλογα και θα εργαστεί σε ένα νέο περιβάλλον που θα επιτρέψει στην ιδέα να ανθήσει. Έτσι έγινε και με την ανοσοθεραπεία, ευτυχώς. Μετά ένα και πλέον αιώνα.
Εντούτοις
Αναρωτιέμαι σε ποιο επίπεδο γνώσεων θα είχαμε φθάσει, πόσες ζωές θα είχαμε σώσει και πόσο πόνο θα είχαμε αποτρέψει από την ζωή των ανθρώπων που χάθηκαν στο διάστημα αυτό.