Ζούμε σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου ”φιλοξενεί” το φαινόμενο ζωή, με την ευρεία έννοια της λέξης.
Όπως οι άνθρωποι γνωρίζουμε από ιδία αντίληψη, κάθε τι ζωντανό αναζητεί πόρους για να εξασφαλίσει την συνέχεια της ύπαρξης του.
Φυσικό και επόμενο λοιπόν ότι οι ιοί, αναζητώντας αυτούς τους απαραίτητους πόρους γύρω τους, θα τους διεκδικήσουν σθεναρά όπου τους βρούνε, ατυχώς δε και στους ανθρώπινους οργανισμούς.
Στο δικό μας επίπεδο, δεδομένου ότι οι ασθένειες που προκαλούνται από βακτήρια, μύκητες και ιούς επηρεάζουν σοβαρότατα την κοινωνία μας, η αναζήτηση νέων αντιμολυσματικών παραγόντων είναι μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις στην επιστημονική έρευνα και γίνεται κυρίως σε φυσικά προϊόντα αφού οι φυσικές ενώσεις είναι μια αστείρευτη πηγή αναζήτησης νέων αντιλοιμωδών μορίων.
Η κουρκουμίνη, που έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες στην ασιατική παραδοσιακή ιατρική για τη θεραπεία διαφόρων διαταραχών, βρίσκεται επί των ημερών μας ”στο μικροσκόπιο” των ερευνητών.
Περισσότερες από 12.000 μελέτες αλλά και πολλές κλινικές εργασίες, έχουν δείξει ότι διαθέτει ένα ευρύ φάσμα βιολογικών και φαρμακολογικών ιδιοτήτων, ενεργώντας ως αντιφλεγμονώδες και αντιοξειδωτικό, ενώ δεν έχει τοξικότητα, δυνάμενη να χορηγηθεί σε υψηλές δόσεις χωρίς να προκαλεί βλάβες.
Σχετικά πρόσφατα, η αντι-ιική και αντιβακτηριακή δραστικότητα της κουρκουμίνης αποδείχθηκε έναντι διαφόρων σημαντικών παθογόνων παραγόντων όπως ο ιός της γρίπης, ο ιός της ηπατίτιδας C, ο HIV (AIDS) αλλά και Μικροβιακά στελέχη Staphylococcus, Streptococcus και ψευδομονάδας.
Αναζητούνται επειγόντως όπλα
Οι μολυσματικές ασθένειες όπως ξέρουμε προκαλούνται από παθογόνους ιούς και μικροοργανισμούς όπως βακτήρια και μύκητες.
Οι λοιμώξεις μπορούν να εξαπλωθούν απευθείας από άτομο σε άτομο και από ζώο σε άνθρωπο ή έμμεσα μέσω μολυσμένου νερού και τροφής.
Τα κρούσματα μπορεί να είναι μικρά και τοπικά ή να εξελίσσονται σε επιδημίες, όπως η πανούκλα, η σύφιλη και το SARS.
Σε πανδημίες που πλήττουν αρκετές χώρες, η γρίπη είναι ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα.
Σήμερα, δεδομένης της παγκοσμιοποίησης και με την βοήθεια της κλιματικής αλλαγής, οι μολυσματικές ασθένειες εξαπλώνονται ταχύτερα από ποτέ και συνεχίζουν να εμφανίζονται νέες.
Οι κάτοικοι των αναπτυσσομένων χωρών πάσχουν ιδιαίτερα από λοιμώξεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προσβάλλονται και πλέον αναπτυγμένες περιοχές. Το έτος 2010, περίπου το ένα τέταρτο των θανάτων επί της γης, οφειλόταν σε μολυσματικές ασθένειες. Τα περισσότερα θύματα αφορούσαν χώρες με χαμηλό εισόδημα.
Τα φάρμακα που διαθέτουμε εναντίον των λοιμωδών νόσων διακρίνονται σε αντι-ιικά που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση των ιογενών ασθενειών, τα αντιβιοτικά που χορηγούνται στις βακτηριακές λοιμώξεις και τα αντιμυκητιασικά που αναστέλλουν την ανάπτυξη μυκήτων.
Διαθέτουμε επίσης εμβόλια πρόληψης για αρκετούς ιούς και μικρόβια αλλά όχι για όλα. Το οπλοστάσιο μας λοιπόν δεν είναι πλήρες, και η ανάγκη είναι ιδιαίτερα μεγάλη, ιδίως αν λάβουμε υπόψη τις μεταλλάξεις, τα νέα στελέχη και την ανάπτυξη αντίστασης. Χρειάζονται επειγόντως νέες θεραπευτικές επιλογές και τις απαντήσεις τις ζητάμε στις φυσικές ενώσεις.
Σύμφωνα με μελέτη (Newman and Cragg, 2016) η φύση είναι τροφοδότης νέων φαρμάκων. Τα τελευταία 70 χρόνια το 50% περίπου των μορίων που εγκρίθηκαν για φαρμακευτική χρήση από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ήταν φυσικά προϊόντα ή παράγωγα τους.
Ένα φυτό που έχει μελετηθεί εκτενώς σε αυτό τον τομέα είναι το τουρμέρικ (κουρκούμη).
Η κουρκούμη (Curcuma longa L.) είναι θάμνος που ανήκει στην ίδια οικογένεια με το τζίντζερ (Zingiberaceae) και ευδοκιμεί στην Νοτιοανατολική Ασία. Οι ρίζες του φυτού αυτού περιέχουν διάφορες ουσίες που υπολογίζονται περισσότερες από 200 και περιλαμβάνουν κουρκουμινοειδή, σεσκιτερπένια και στεροειδή.
Κύριο βιοδραστικό συστατικό θεωρείται η κουρκουμίνη που είναι φυσική φαινόλη. Μας είναι γνωστή από το 1910 και στην Ευρώπη, αρχικά χρησίμευσε σαν βαφή υφασμάτων και δερμάτων.
Σήμερα την βρίσκουμε ως πρόσθετο τροφίμων (ως E100 στον κατάλογο). Με αυτό δεδομένο είναι σχεδόν σίγουρο ότι την έχουμε όλοι καταναλώσει. Στις ασιατικές ανατολικές χώρες έχει χρησιμοποιηθεί ως μπαχαρικό για πολλούς αιώνες, όμως έχει σημαντικότατο ρόλο και στην παραδοσιακή ιατρική για την θεραπεία διαφόρων ασθενειών.
Εντούτοις, η σημερινή αυτή ανάρτηση δεν επικεντρώνει το ενδιαφέρον στην αποδεδειγμένη δράση της εναντίον διαφόρων καρκινικών όγκων, ηπατικών βλαβών, δερματικών, νευρολογικών, καρδιακών, αγγειακών παθήσεων, αλλά στην ισχυρή δράση της απέναντι σε επικίνδυνους ιούς, τόσο προληπτικά (παρεμπόδιση της εισβολής), όσο και θεραπευτικά .
Παραθέτω εκτενή και αξιόπιστη μελέτη που περιλαμβάνει πλήθος αποδεικτικά στοιχεία, θέτοντας ταυτόχρονα και το ερώτημα αν στην τρέχουσα συγκυρία του κοροναϊού η λήψη της σε μορφή συμπληρώματος θα μπορούσε να μειώσει το ρίσκο.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6509173/
Επίσης, μελέτη για τον ιό Ebola
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5757320/
Υπενθυμίζω ότι η φυσική αυτή ουσία χαρακτηρίζεται ως γενικώς ασφαλής ακόμα και από το αυστηρό FDA της Αμερικής
