Όπως ο ιός που ευθύνεται για το SARS, έτσι και ο Cov-2 έχει σοβαρό ενδεχόμενο προσβολής στον πνεύμονα και ειδικότερα, τα κατώτερα διαμερίσματα του.
Σε αντίθεση με άλλους ιούς που δεν το συνηθίζουν, αυτός προσβάλλει τα κύτταρα που επενδύουν εσωτερικά τα ”μονοπάτια” διέλευσης του αέρα και προκαλεί πνευμονία, εμποδίζοντας έτσι την λειτουργία της αναπνοής, την προμήθεια οξυγόνου και την αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα.
Όταν κάποιος μολυνθεί από ένα ιό, γνωρίζουμε ότι ακολουθεί :
1. είσοδος του ιού στα κύτταρα που προκαλεί την ιική αντιγραφή του και τον πολλαπλασιασμό,
2. ανοσοαπόκριση, η οποία ως προς την ένταση εξαρτάται από την σοβαρότητα της προσβολής και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να είναι υπέρ – αντιδραστικότητα και
3. σχετικά μικρή -μεγαλύτερη έως και πολύ σοβαρή- πνευμονική βλάβη.
Πέραν εκείνων που θα παραμείνουν ασυμπτωματικοί, οι περισσότερες λοιμώξεις ομοιάζουν με γρίπη. Έτσι οι περισσότεροι πάσχοντες αυτό θα πιστέψουν και όχι πως πρόκειται για μόλυνση από κοροναϊό.
Στην πράξη, από όσα μάθαμε έως τώρα, ο Covid 19
1. περίπου στα τρία τέταρτα των μολυσμένων θα προκαλέσει ήπια συμπτώματα.
2. από τους προσβεβλημένους, το 18% περίπου, εμφανίζουν σοβαρή λοίμωξη και
3. οι περισσότεροι από αυτούς είναι στην τρίτη ηλικία. Είναι δηλαδή οι άνθρωποι των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα παρουσιάζει έκπτωση, ειδικότερα όταν πάσχουν από χρόνιες παθήσεις (όπως ΧΑΠ, καρδιοπάθειες, διαβήτη, αυτοάνοσες βλάβες κλπ).
Ο Cov-19 και οι πνεύμονες.
Στους πνεύμονες, ο ιός μολύνει συγκεκριμένα κύτταρα, μεταξύ των οποίων και αυτά που αποτελούν το κροσσωτό επιθήλιο. Πρόκειται για την εσωτερική επένδυση των αεροφόρων οδών. Φανταστείτε τα σαν ένα είδος ταπετσαρίας.
Οι κροσσοί (ή λάχνες) αυτών των κυττάρων, μοιάζουν με μικρές τρίχες που κυματίζοντας σπρώχνουν τη βλέννα και διάφορα σωματίδια που μπάινουν με την ανάσα, να φύγουν από τα πνευμόνια μας (δείτε και εικόνα στο τέλος).
Ιοί που προσβάλουν το αναπνευστικό και ιδίως όσοι επιτίθενται και στο κατώτερο, καταστρέφουν τις λάχνες τις οποίες μολύνουν.
Υλικά καταστροφήςμ μαζί με υγρά που δημιουργούνται στους πνεύμονες, σημαίνουν πνευμονία.
”υπέρ δραστήρια” απόκριση
Εάν το φαινόμενο είναι έντονο και σοβαρό, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να γίνει ”υπέρ δραστήριο”. Πλήθος αρμόδιων για την άμυνα κυττάρων κατακλύζουν τον πνευμονικό ιστό για να σταματήσει η μόλυνση, να καθαριστούν τα συντρίμμια και να επουλωθούν οι καταστροφές στους ιστούς.
Στην πορεία της μόλυνσης, τα επηρεαζόμενα κύτταρα παράγουν πρωτεϊνικά μόρια αγγελιαφόρους τα οποία ονομάζονται κυτοκίνες. Αυτές έχουν διάφορες δράσεις στον οργανισμό κυρίως δε ενεργοποιούν την αναγκαία φλεγμονώδη αντίδραση μας.
Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα δεν μπορεί να διακόψει με επιτυχία τη μόλυνση εμφανίζεται μια συνεχώς επιδεινούμενη φλεγμονώδης αντίδραση με καταρρακτοειδή παραγωγή κυτοκινών.
Αυτό μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά σοβαρό όπως διαπιστώθηκε με τον ιό SARS, δυνάμενο να οδηγήσει και σε θάνατο.
Αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, η αποκατάσταση της βλάβης θα χρειαστεί πολύ καιρό.
καταλήγοντας
Τα ολίγα αυτά της υπερβολικά εκλαϊκευμένης σημερινής ανάρτησης, αποσκοπούν στο να καταστήσουν σαφές ότι ένα ήδη βεβαρυμμένο από το τσιγάρο πνευμόνι, θα αντισταθεί λιγότερο στην μόλυνση από τον ιό και ενδεχόμενα δεν θα τα καταφέρει.
Νομίζω ότι το συμπέρασμα είναι εύκολο και ίσως κάποιους θα τους συγκινήσει
παραθέτω και ένα σύνδεσμο από παλαιότερο άρθρο που θα βοηθήσει να έχετε κίνητρο..
