Υπήρξαν εποχές που αληθινοί οραματιστές, ονειρεύτηκαν, σχεδίασαν και υλοποίησαν αυτό που τώρα γνωρίζουμε ως ευρωπαϊκή ένωση.
Υποθέτω βάσιμα εντούτοις ότι όλοι πλέον συμφωνούν στο ότι η απόσταση ανάμεσα στην πρώτη εποχή και το σήμερα, είναι κυριολεκτικά χαώδης.
Η παρέμβαση μου αυτή, έλαβε αφορμή από την πρόσφατη ανακοίνωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη την οποία παραθέτω:
΄΄Η χθεσινή σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε κατώτερη των περιστάσεων. Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη κρίση από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ανείπωτη ανθρώπινη τραγωδία, όπου ανεπτυγμένες χώρες αναγκάζονται να επιλέγουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Αλλά και στην οικονομική τραγωδία που προκαλεί η παράλυση της οικονομικής δραστηριότητας.
Στο μέτωπο της δημόσιας υγείας κάθε χώρα είναι υπεύθυνη για τους πολίτες της και παίρνει τα μέτρα που θεωρεί ότι είναι πιο κατάλληλα. Εμείς δεν διστάσαμε να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις περιορισμού της κίνησης νωρίτερα από σχεδόν όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Μέχρι στιγμής, δικαιωνόμαστε για την επιλογή μας. Αλλά τα μέτρα πρέπει να παραμείνουν σε ισχύ μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι τα δύσκολα πέρασαν.
Στο μέτωπο της οικονομίας, όμως, η Ευρώπη ενωμένη μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα.
Θα χρειασθεί αυξημένους πόρους ώστε οι πολίτες να μην χάσουν την δουλειά τους. Αλλά και για να στηριχθούν οι επιχειρήσεις που χάνουν τον τζίρο τους. Κι όλα αυτά, σε ένα περιβάλλον κατάρρευσης των δημοσίων εσόδων. Αναπόφευκτα, η Ευρώπη θα χρειασθεί να δανειστεί περισσότερα, ώστε να ξοδέψει και περισσότερα.
Μαζί με άλλους 8 συναδέλφους μου υπογράψαμε, προχθές, μια επιστολή, ζητώντας να επεξεργαστούμε την πρόταση έκδοσης ενός ειδικού Ευρωομολόγου για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς κρίσης. Το επιχείρημα είναι απλό: Ο Κορωνοϊός αποτελεί ένα συμμετρικό σοκ για όλους. Άρα, χρειάζεται μια κοινή απάντηση η οποία θα επιτρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να δανειστεί φτηνά, μεγάλα ποσά για λογαριασμό όλων των κρατών-μελών.
Εδώ δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» ούτε υπεύθυνοι και ανεύθυνοι. Όλοι δεχόμαστε την ίδια απειλή, «βράζουμε στο ίδιο καζάνι». Το 2020 δεν είναι 2010…
Δυστυχώς, ορισμένες χώρες επιμένουν να αντιμετωπίζουν το σήμερα με εργαλεία του χθες. Αυτά δεν αρκούν. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να κάνει τα πάντα. Και ο ESM δεν σχεδιάστηκε για να αντιμετωπίζει τέτοιες πρωτόγνωρες κρίσεις.
Η συζήτηση για τα Ευρωομόλογα Ειδικού Σκοπού (corona bonds) θα ανοίξει αργά η γρήγορα. Όμως, η Ευρώπη οφείλει να μην βρεθεί πίσω από τις εξελίξεις. Οι δηλώσεις περί κοινοτικής αλληλεγγύης θα ακούγονται, τότε, χωρίς περιεχόμενο. Ενώ, η αδράνειά μας θα προσφέρει έδαφος στους κάθε είδους εχθρούς της ευρωπαϊκής ιδέας. Και όμως, αυτή μπορεί και πρέπει να ανανεωθεί μέσα από αυτήν την περιπέτεια. Και να αναδειχθεί με μία νέα δυναμική και ακτινοβολία όταν αυτή ξεπεραστεί.
Τα λόγια μου δεν είναι, απλώς, τα λόγια του Πρωθυπουργού της Ελλάδας η οποία άντεξε και νίκησε μία δεκαετή οικονομική δοκιμασία. Αλλά η αποτύπωση των σκέψεων ενός πολίτη της Ευρώπης, που ενδιαφέρεται για το μέλλον της.΄΄
Είναι η ώρα της αμοιβαίας κατανόησης, της κοινής δράσης και των άμεσων πρωτοβουλιών. Η ώρα της μεγάλης ευθύνης με επίκεντρο τον άνθρωπο. Γιατί οι μεγάλες κρίσεις απαιτούν και γενναίες αποφάσεις. Ας τις πάρουμε!».
……………………………………….
Είχα, πριν μερικά χρόνια την ευκαιρία, με άλλη περίσταση αλλά το ίδιο βασικό κίνητρο στην συμπεριφορά των ισχυρών (ακούει στα ονόματα συμφέρον και χρήμα), να αναρτήσω μια ανοιχτή επιστολή προς ένα των κορυφαίων αξιωματούχων. Ήταν ο καιρός που η πατρίδα μας βρισκόταν σε τραγική οικονομική θέση και η ΕΕ όχι μόνο δεν βοηθούσε αλλά έσφιγγε τα λουριά στο λαιμό της, ενώ παράλληλα ζητούσε και να μας ταπεινώσει, να μας προσβάλλει και να μας απαξιώσει.
Προέβλεπα τότε δυσμενές το μέλλον της ”Ένωσης”. και το ίδιο προβλέπω και τώρα.
Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι που συμμερίζονται το σκεπτικό μου. Σας παραθέτω την τότε ανάρτηση και εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ.
…………………………………………..
Ανοιχτή επιστολή ενός φιλελεύθερου προς τον κύριο Βέμπερ.
Προς τον Γερμανό ευρωβουλευτή και Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ
Κύριε
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον την ομιλία σας, όσο και εκείνες άλλων που επετέθησαν στον Έλληνα Πρωθυπουργό. (Τότε ο κ. Τσίπρας)
Διαπίστωσα ότι πέρα από τις προσωπικές καταγγελίες, τόσο εσείς όσο και άλλοι ομιλητές, εξέφρασαν απορίες και ερωτήματα σχετικά με την των Ελλήνων στάση.
Έρχομαι λοιπόν σήμερα να διευκολύνω ώστε να κατανοήσετε –εσείς και όσοι άλλοι- τους λόγους για τους οποίους οι κάτοικοι αυτής της μικρής χώρας, διαφοροποιούνται τόσο προκλητικά και τόσο ακατανόητα για εσάς.
Πρέπει εξ αρχής να τονίσω ότι δεν είμαι ψηφοφόρος του Πρωθυπουργού, επιπλέον δε στο δημοψήφισμα επέλεξα το Ναι.
Ακριβώς για αυτούς τους λόγους λοιπόν, εκτιμώ ότι είμαι σε θέση να σας εξηγήσω τον ‘’καθ ημάς τρόπον’’ σκέψης χωρίς να με θεωρήσετε οπαδό και δη φανατικό του κόμματος που κυβερνά. Εξάλλου για την πορεία των Ελλήνων στα εσωτερικά τους η άποψη που έχω και επιφυλάσσομαι να καταθέσω, δεν σας αφορά.
Ερώτημα σας πρώτο.
Σχετικά με την επίκαιρη απορία ‘’γιατί λέμε συνεχώς όχι’’;
Η απάντηση είναι απλή. Θεωρούμε πως το όραμα που στο παρελθόν οδήγησε σπουδαίους ηγέτες να προσπαθήσουν για μια Ευρώπη των λαών, δεν υφίσταται πλέον. Η παραμονή επομένως σε ένα χώρο όπως ο σημερινός Ευρωπαϊκός όπου το ιδρυτικό καταστατικό έγινε κουρελόχαρτο σχεδόν, μοιάζει με είδος μαζοχισμού.
Βλέπετε η μοιρασιά του όποιου οφέλους προκύπτει, είναι –πάγια– άκρως ανισομερής και έφθασε εσχάτως να απειλεί κυριολεκτικά, ακόμα και το Ελληνικό έδαφος.
Εσείς, ως πρόεδρος της Λαϊκής πτέρυγας του Ευρωκοινοβουλίου θα έπρεπε να είστε ο πρώτος που το αντιληφθήκατε. Να είστε ο πρώτος που θα διεκδικούσατε δικαιοσύνη.
Δυστυχώς (και φυσικά), δεν μιλήσατε ως επικεφαλής των Λαϊκών κομμάτων αλλά ως Γερμανός ευρωβουλευτής.
Η πατρίδα σας ως γνωστόν, μονίμως κερδίζει από την Ε.Ε, εις βάρος των κρατών που αποτελούν την αποκαλούμενη δεύτερη ταχύτητα. Ειδικότερα την Ελλάδα της πενταετούς κρίσεως.
Ερώτημα σας δεύτερο.
‘’Γιατί άλλοι Λαοί υπομένουν αγόγγυστα’’;
Ελπίζω να συμφωνείτε πως κανείς δεν υποφέρει αγόγγυστα. Εκτός και αν νομίζεται πως χίλιες ξυλιές σε ξένο πισινό δεν πονάνε.
Το ότι δεν εξεγείρονται όλοι (για την ώρα που μιλάμε), είναι άλλο θέμα και αρμόδιοι να απαντήσουν είναι οι ίδιοι οι Λαοί αυτοί.
Θα σας εξηγήσω όμως για εμάς τους ιδιόρρυθμους παλιοέλληνες.
Πράγματι, και ίσως σας είναι γνωστό από την ιστορία, επί εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια εμείς και διαμαρτυρόμεθα και λέμε κραυγαλέα ΟΧΙ.
Πρώτοι εμείς και ενίοτε μόνο εμείς.
Εμποδίζοντας έτσι την μετατροπή της Ευρώπης σε σατραπεία ασιατική.
Θα ακούσατε ίσως κύριε για τις Θερμοπύλες.
Μόνον Έλληνες. Και τότε.
Αν πάλι δεν έτυχε να υποπέσουν οι Θερμοπύλες στην αντίληψη σας, ίσως κάτι να ξέρετε για τον Μαραθώνα.
Μόνον Έλληνες. Και τότε.
Και για την απίθανη περίπτωση που δεν είστε ούτε για αυτό ενήμερος, να μνημονεύσω και την Ναυμαχία στην Σαλαμίνα.
Αλλά και τη Βόρειο Ήπειρο, το Ρούπελ και αλλού,
όταν ομοεθνείς σας ζήτησαν να πάρουν με άλλου είδους βία, το Ελληνικό έδαφος.
Θυμάστε τι έγινε τότε κύριε Μάνφρεντ Βέμπερ;
Ήταν και πάλι αυτοί οι τρελοέλληνες που είπαν όχι. Την ώρα που η Ευρώπη όχι μόνο είχε παραλύσει, αλλά κάποιοι λαοί της προσκύναγαν και συντάσσονταν με το φασισμό και το ναζισμό.
Και ο λόγος αυτής της αντίστασης;
Μα, αυτονόητος κύριε πρόεδρε.
Οι ερπύστριες σας θα πατούσαν πάνω στους τάφους των προγόνων μας.
Το αντιλαμβάνεστε αυτό;
Έτσι κύριε Βέμπερ, καθυστερώντας τους Ναζί, δώσαμε στους Ρώσους την ανάσα που χρειάζονταν. Και ξύπνησε ο στρατηγός Χειμώνας.
Ελπίζω βάσιμα (;) πως δεν μας κρατάτε κακία για τις πράξεις μας αυτές.
Σας κούρασα όμως κύριε Ευρωβουλευτά.
Αν με ανέχεστε για ελάχιστο ακόμα, θα σας εξηγήσω και κάτι επι πλέον, που προφανώς θεωρείτε ελληνικό παράδοξο. Σας δήλωσα ρητά ότι δεν πρόσκειμαι στο πρωθυπουργό και το κόμμα του και ψήφισα το Ναι.
Απορείτε.
Φαντάζεστε ίσως πως έχω τρικυμία στο κρανίο.
Δεν θα έπρεπε διότι αυτονόητα προκύπτει πως ζώντας στην γενέθλιο χώρα της Δημοκρατίας έχω αναφαίρετο κληρονομικό δικαίωμα.
Επιτρέψτε μου όμως να εξηγήσω.
Ο γράφων εκ φύσεως φιλελεύθερος (και σε κάποιο βαθμό ρομαντικός) πίστεψε και εξακολουθεί να πιστεύει στην ιδέα που κατέθεσαν οι μεγάλοι Ευρωπαίοι ηγέτες. Και δυστυχώς στην αντίληψη πως (ίσως) η κοινωνία των λαών, θα αποκτήσει κάποια στιγμή πραγματικό νόημα.
Για την ώρα όμως μας απειλούν. Θα μας δείξουν την έξοδο και, εκτός ευρώ, τα δεινά μας θα είναι τρομερά.
Πράγματι.
Και υπάρχει μια παροιμία στην Ελλάδα που το επαληθεύει. Λέει πως έξω από το μαντρί σε τρώει ο λύκος.
Όντως.
Όμως μπορούμε να την συμπληρώσουμε, διότι μέσα στο μαντρί σε τρώει ο Τσοπάνης κύριε Βέμπερ.
Εσένα και τα παιδιά σου.
Και αυτό είναι μια λογική σκέψη. Logik, το λέτε στην γλώσσα σας, που »έτυχε» να έχει τόσα κοινά με τη δική μας.
Έτσι λοιπόν, με αυτά και αυτά, φτάσαμε στο ‘’δια ταύτα’’.
Μήπως πρέπει να πηδήσω έξω από το μαντρί;
Τρομακτικά επώδυνο και το ξέρουμε κύριε.
Όμως προσέξτε λίγο σας παρακαλώ.
Τα συνειδητά ΟΧΙ του παρελθόντος μας, πληρώθηκαν με αίμα.
Και όπως θα έπρεπε να ξέρετε δεν τα φοβηθήκαμε.
Θα μας τρομάξουν σήμερα απειλές πως θα πεινάσουμε;
Σας το επαναλαμβάνω. Εντός Ευρώπης θέλουμε να είμαστε. Ως συνεργάτες και ισότιμοι εταίροι.
Όχι ως δουλοπάροικοι και παρίες.
Κύριε Μάνφρεντ Βέμπερ,
Θέλω να ελπίζω ότι έστω ελάχιστα, σας διευκόλυνα να καταλάβετε.
Πριν κλείσω, κάτι ακόμα. Μεταφέρετε σας παρακαλώ στους λαούς που επικαλεστήκατε για παράδειγμα αλλά και σε όλα τα κόμματα της Ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς τα παρακάτω:
«Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν.»
Κάντε το. Θα καταλάβουν πολλά, ακόμα και αν δεν ξέρετε να το μεταφράσετε.
ΥΓ. Ως φιλελεύθερος όπως ρητά και εξ αρχής δήλωσα, θεωρώ ότι οι ιδέες που καταθέσατε, δεν συνάδουν ούτε με την Ελευθερία ούτε με την Δημοκρατία. Είναι εξόφθαλμα αντίθετες στον λαϊκό φιλελευθερισμό και, ως εκ τούτου, υπαγορεύουν την ανάγκη της παραίτησης σας από την προεδρία.
