Περίπου 60 εκατομμύρια θάνατοι συνέβησαν το 2020 παγκοσμίως. Από αυτά το 8% (αν εξαιρεθούν όσοι οφείλονται σε μεταδοτικές παθήσεις) σχετίζεται με τον καναπέ ή την πολυθρόνα μας.
Ο αριθμός είναι τρομακτικός και δηλώνει ότι η έλλειψη άσκησης και η σωματική αδράνεια αυξάνουν την πιθανότητα για πρόωρο θάνατο.
Στην λίστα των αιτίων βλέπουμε πρωτεύουσα θέση να έχουν οι καρδιακές παθήσεις, τα εγκεφαλικά επεισόδια, η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο Σ. διαβήτης τύπου 2 και διάφορες μορφές καρκίνου.
Τα ευρήματα προέρχονται από μελέτη του 2016 που έγινε σε 168 χώρες και έδειξαν την σχέση του ”καθισιού” με τις παραπάνω παθολογικές καταστάσεις. Έτσι από ένα ποσοστό 2% για μεγάλη πίεση, φθάνουμε παραπάνω από 8% για την άνοια και τις διάφορες μορφές της.
Πότε είμαι αδρανής;
Ο επιστημονικός ορισμός για την σωματική αδράνεια ορίστηκε σε λιγότερο από 150 λεπτά μέτριας έντασης ή από 75 λεπτά έντονης σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα. Φυσικά το παραπάνω δεν βλάπτει.
Πλούσιοι και φτωχοί
Οι άνθρωποι σε πλούσια έθνη έχουν περισσότερο από δύο φορές μεγαλύτερο κίνδυνο αυτών των ασθενειών που σχετίζονται με τη σωματική αδράνεια από τους ανθρώπους στα φτωχά έθνη. Το 2016, τα επίπεδα σωματικής αδράνειας στις πλούσιες χώρες εκτιμήθηκε ότι υπερδιπλασιάστηκαν σε σχέση με τις χώρες χαμηλού εισοδήματος.
Το παράδοξο
Οι χώρες με μικρότερα εισοδήματα έχουν έχουν μεγαλύτερο αριθμό ατόμων που κινδυνεύουν από αδράνεια λόγω των μεγαλύτερων πληθυσμών τους. Το αποτέλεσμα: αντιπροσωπεύουν το 69% όλων των θανάτων που σχετίζονται με σωματική αδράνεια παγκοσμίως, και το 74% των θανάτων από καρδιακές παθήσεις. Στην πραγματικότητα, όσο και αν καταρχήν δείχνει παράδοξο, το 80% των θανάτων από μη μεταδοτικές ασθένειες αφορά χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Η επίπτωση θανάτων που σχετίζονται με τη σωματική αδράνεια είναι μεγαλύτερη στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής και στις χώρες υψηλού εισοδήματος της Δύσης και της Ασίας. Τα χαμηλότερα ποσοστά είναι σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, της Ωκεανίας και της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, σύμφωνα με τη μελέτη (Βρετανικό Περιοδικό Αθλητικής Ιατρικής).
Η αιτίες αυτών των διαφορών απομένει να διερευνηθούν αλλά, η σοβαρότητα του προβλήματος θα απαιτήσει διεθνή συνεργασία για να υπάρξει αλλαγή δεδομένων. Ήδη από το 2018, η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας έθεσε ως στόχο τη μείωση των παγκόσμιων επιπέδων σωματικής αδράνειας κατά 15% έως το 2030.