Είναι μέσα στις δώδεκα συχνότερες αιτίες καρκίνου στις Ηνωμένες Πολιτείες και ανάλογα ποσοστά υπάρχουν σε πολλά ακόμα μέρη στον κόσμο
Πενταετή επιβίωση έχει μόνο το 8,2% των διαγνωσθέντων και η υψηλή θνητότητα των πασχόντων από καρκίνο του παγκρέατος αποδίδεται στην επιθετική φύση της νόσου και στην έλλειψη αποτελεσματικών θεραπευτικών επιλογών.
Η χειρουργική επέμβαση σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία και προσφέρει τις υψηλότερες πιθανότητες επιβίωσης.
Δυστυχώς μόνο μια μειοψηφία ασθενών έχει κατάλληλες προϋποθέσεις. Οι υπόλοιποι αντιμετωπίζονται με χημειοθεραπεία συνδυασμού φαρμάκων όπως γεμσιταβίνη, 5-FU (φθοριοουρακίλη), αμπραξάνη και αυτών που περιέχουν το μέταλλο πλατίνα.
Για την φαρμακευτική ιεράρχηση και αλληλουχία των επιλογών θεραπείας δεν υφίσταται πάντα συμφωνία των θεραπόντων, ενώ τα αποτελέσματα και η κλινική ανταπόκριση των ασθενών είναι χαμηλού επιπέδου.
Τα αδενοκαρκινώματα του παγκρέατος, όπως μας υποδεικνύουν νεότερες μελέτες, φαίνεται να διαφέρουν από άλλες κακοήθειες. Παρουσιάζουν αρκετές γονιδιακές μεταβολές που τα διαφοροποιούν .
Υφίστανται μια συγκεκριμένη σειρά μεταλλαγών που αναπτύσσονται σταδιακά και ανεξάρτητα. Δεν διαθέτουμε για την ώρα πλήρη κατανόηση ούτε μηχανισμούς θεραπευτικής παρέμβασης στα επίπεδα αυτά, αλλά η έρευνα συνεχίζεται.
Καρκίνος παγκρέατος και ηλικία
Είναι συνήθως μια ασθένεια των ηλικιωμένων ατόμων τα οποία πάσχουν και από άλλες παθήσεις. Για το λόγο αυτό η επιλογή θεραπείας για τον καρκίνο, πρέπει να λάβει υπόψη τη συνολική κατάσταση της υγείας του ασθενούς.
Αυτό περιορίζει τις επιλογές και επηρεάζει τα θεραπευτικά σχήματα που τελικά θα επιλεγούν (φαρμακευτική δόση, συχνότητα επανάληψης, συνδυασμοί φαρμάκων, διάρκεια).
Η συνυπάρχουσα συνολική έκπτωση της υγείας, η επιθετική φύση των παγκρεατικών όγκων και τα υψηλά επίπεδα αντοχής στα φάρμακα, οδηγούν σε γρήγορη επιδείνωση τους ασθενείς, πολλοί των οποίων καταλήγουν σε μικρό χρονικό διάστημα μετά την αρχική διάγνωση.
Αδιέξοδο ή χαραμάδα ελπίδας;
Διάφορα φυσικά προϊόντα και συνθετικές ενώσεις που προέρχονται από φυσικές χημικές δομές, παρακινούν την ιατρική έρευνα. Πολλές από αυτές βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τον καρκίνο του παγκρέατος (και όχι μόνο αυτόν).
Πράγματι, υπάρχουν εργασίες και αναφορές που υποδεικνύουν αντικαρκινική αποτελεσματικότητα, χαμηλό προφίλ τοξικότητας, ανεκτικότητα στη λήψη και υψηλή ασφάλεια. Επιπλέον είναι ευκόλως προσβάσιμα και κοστίζουν ελάχιστα.
Ένα από τα σημαντικά προβλήματα τους όμως, είναι η χαμηλή βιοδιαθεσιμότητα. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι η ουσία για διάφορους λόγους δεν απορροφάται επαρκώς ή δεν παραμένει αρκετό χρόνο στην κυκλοφορία, μεταβολίζεται, αδρανοποιείται η αποβάλλεται χωρίς να ασκεί σημαντική θεραπευτική δράση.
Σχετικά παραδείγματα η Ρεσβερατρόλη και η Κουρκουμίνη.
Παρόλα αυτά διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές (πχ. νανοτεχνολογία, λιποσώματα κλπ) προσθέτουν δυνατότητές στη θεραπεία ασθενών με καρκίνο (και όχι μόνο του παγκρέατος), αυξάνοντας δραματικά την βιοδιαθεσιμότητα των φυσικών ουσιών εντός του οργανισμού.
Δείτε περισσότερα εδώ: Naturally occurring compounds as pancreatic cancer therapeutics (nih.gov)