Αρθρίτιδες και φυτικά φάρμακα – 1
Oι χρόνιες βλάβες των αρθρώσεων όπως πχ. η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αν και διαφορετικής αιτιοπαθογένειας, έχουν ως κοινό αποτέλεσμα την προοδευτική αύξηση της φλεγμονής και του οξειδωτικού στρες, με αποτέλεσμα να προκύπτουν ιστολογικές αλλοιώσεις και συμπτώματα λειτουργικής έκπτωσης και πόνου.
Η οστεοαρθρίτιδα, μία από τις συχνότερες μυοσκελετικές διαταραχές, που επηρεάζουν περίπου το 15% του πληθυσμού , χαρακτηρίζεται από καταστροφή του αρθρικού χόνδρου και διάβρωση των οστών, που προκαλείται από προφλεγμονώδεις κυτοκίνες, (π.χ. ιντερλευκίνη 1 (IL-1), ιντερλευκίνη 6 (IL-6) και παράγοντα νέκρωσης όγκων α (TNF-α)).
Η αποικοδόμηση του κολλαγόνου τύπου ΙΙ από την κολλαγενάση-1 και την κολλαγενάση-3 (που ονομάζεται επίσης MMP-13) αντιπροσωπεύει ένα από τα βιοχημικά χαρακτηριστικά της οστεοαρθρίτιδας .
Η πρόοδος της ηλικίας, το φύλο, το υπερβολικό βάρος, ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), η γενετική, η εθνικότητα, η διατροφή, το τραύμα, ορισμένες σωματικές ή επαγγελματικές δραστηριότητες που συνεπάγονται ιδιαίτερη επιβάρυνση στις αρθρώσεις, είναι παράγοντες που έχει διαπιστωθεί πως παίζουν επιβαρυντικό ρόλο
…