ψεύτης μεν, ταλαντούχος δε, επαιτεί
Ο ένας γύρω στα 48, 50. Ο άλλος πολύ μικρότερος, θα έλεγα κάτω από 30. Κοινό τους γνώρισμα η ανάγκη. Η ανάγκη των συνανθρώπων τους σε μια εποχή δύσκολη, όπως αυτή που ζούμε.
Τον πρώτο, για τον οποίο θα σας μιλήσω σήμερα, τον συναντώ τα μεσημέρια κυρίως, να ψαχουλεύει ένα κάδο σκουπιδιών. Είναι φανερό ότι με τον τρόπο αυτό υποδηλώνει την ανάγκη του, επιπλέον όμως όταν περνάς δίπλα του, έχει και την ευκαιρία να σου μιλήσει.
‘’Κύριε. Έχετε να μου δώσετε κάτι για να φάμε;’’
Το μήνυμα είναι περιεκτικό και καλοδουλεμένο. Πρώτα από όλα σε αποκαλεί με σεβασμό κύριο. Αποφεύγει άλλη προσφώνηση όπως για παράδειγμα το φίλε, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ανοίκειο ή το αδελφέ που ίσως σε ενοχλήσει.
Στην συνέχεια σε πληροφορεί ρητά πως πρόκειται για φαγητό και όχι για τίποτε άλλο. Μην τυχόν τρέξει σε ύποπτα πράγματα το μυαλό σου. Που ξέρεις, τόσα και τόσα γίνονται. …
