Συνέβη στ’ αλήθεια

Ο νεαρός κύριος, είκοσι δυο ετών αν καλοθυμάμαι, ήλθε στα εξωτερικά ιατρεία του μεγάλου νοσοκομείου, ημέρα εφημερίας.

Τον βασάνιζε ένας βήχας και πυρετός.

Στην αρχή πονούσα και στα πλευρά είπε, και έδειξε δεξιά και πίσω στην πλάτη. Αλλά μου πέρασε. Τώρα δεν πονάω αλλά μουσκεύω στον ιδρώτα γιατρέ.

Από πότε άρχισαν όλα αυτά, τον ρώτησα.

Εδώ και 15 ημέρες. Έχω ξανάρθει στο νοσοκομείο. Πριν μια εβδομάδα. Ένας γιατρός που με είδε, μου έδωσε φάρμακα και είπε σε 7 ημέρες να επιστρέψω. Είπε πως είχα ακροαστικά.

Πράγματι, ο νεαρός μας φίλος, φοιτητής στο πανεπιστήμιο, έπαιρνε αμοξικιλλίνη. Όμως, όπως φάνηκε στην εξέταση, δεν τον βόηθησε.

Όποια και αν ήταν η αιτία, είχε προχωρήσει και ο ασθενής, στο δεξιό ημιθωράκιο είχε συλλογή υγρού που αποδείχθηκε και ακτινολογικά. …

Ο ασκός του … Αιόλου και ο πυρετός της ΜάλταςΔιαβάστε Περισσότερα »

Ήταν κάπου προς το τέλος της δεκαετίας του 70. Στην πανεπιστημιακή κλινική ενός μεγάλου νοσοκομείου της πρωτεύουσας. Εκεί εργαζόμουν τότε, νεαρός γιατρός, και εκεί ένα πρωί, γνώρισα την Χρυσούλα.

Θα ήταν δεν θα ήταν 15 χρόνων.

Την έφεραν οι δικοί της για θεραπεία από το χωριό. Δεν το θυμάμαι πια το όνομα του, κάπου στα ημιορεινά της κεντρικής Ελλάδας.

Εκεί έβοσκε τα πρόβατα της η μικρή, όταν την βρήκε η αρρώστια και από εκεί ξεκίνησε. Στην αρχή στο κεφαλοχώρι, έπειτα στην μεγάλη πόλη και τέλος στην Αθήνα που ‘’είναι οι καλοί γιατροί’’.

Θάλαμος 39, κρεβάτι νούμερο έξι. Ακόμα το θυμάμαι.

Με την μικρή χωριατοπούλα ξαπλωμένη, να κοιτάζει γύρω της με μάτια γεμάτα δέος.

Έμεινε αρκετό διάστημα εκεί η Χρυσούλα. Πολύ παραπάνω από ένα μήνα. Όχι πως μας δυσκόλεψε η διάγνωση, αλλά γιατί έπρεπε να αρχίσει θεραπεία. Βλέπεις τα πράγματα δεν ήταν καλά. Η συμπαθέστατη χωριατοπούλα δυστυχώς, είχε λευχαιμία. …

Η μνήμη της ΧρυσούλαςΔιαβάστε Περισσότερα »