Τι είναι η χρόνια ηπατίτιδα από ιό;

Χρόνια ηπατίτιδα μπορεί να προκληθεί από τους ιούς Β, C και D.

Αναπτύσσεται σε ασθενείς που το αμυντικό τους σύστημα δεν μπορεί να ‘’νικήσει’’ τον ιό.

Σε αυτούς τους ασθενείς μπορεί να μην υπάρχουν καθόλου συμπτώματα, αλλά ο ιός (που παραμένει εν ενεργεία), εξακολουθεί να προκαλεί φλεγμονή και καταστροφή ηπατικών κυττάρων.

Η αντίδραση του οργανισμού στην καταστροφή αυτή, έχει αποτέλεσμα την διαταραχή της φυσιολογικής αρχιτεκτονικής, λόγω ανάπτυξης ινώδους ιστού μέσα στο ήπαρ. Σαν επακόλουθο έχουμε και την απώλεια της λειτουργικότητας του οργάνου.

Όταν τα τρία τέταρτα περίπου του ήπατος θα μετατραπούν σε ινώδη ιστό, το όργανο δεν είναι πλέον ικανό να λειτουργήσει και να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού. Τότε μιλάμε για την νοσηρή κατάσταση που ονομάζεται κίρρωση.

Οι ασθενείς με κίρρωση, στα αρχικά στάδια δεν είναι απαραίτητο να έχουν σοβαρά και έκδηλα συμπτώματα αλλά, με την πρόοδο της βλάβης θα εμφανίσουν:

ασκίτη (υγρό στην κοιλιά)

αιμορραγία από φλέβες του οισοφάγου που δεν θα αντέξουν την αυξημένη πίεση και θα σπάσουν (κιρσοί)

εγκεφαλοπάθεια (δηλαδή προοδευτική αλλαγή της διανοητικής κατάστασης και της συμπεριφοράς του ασθενούς) η οποία οφείλεται σε επίδραση ουσιών που δεν μεταβολίζονται επαρκώς στο άρρωστο ήπαρ

και ίκτερο.

Πρέπει ιδιαίτερα να σημειωθεί ότι κάθε ασθενής με κίρρωση έχει αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξει πρωτοπαθή καρκίνο του ήπατος ο οποίος ονομάζεται ηπάτωμα.

Τα εργαστηριακά ευρήματα

Υπάρχουν οι εξής εξετάσεις για την ηπατίτιδα :

α) μη ειδικές εξετάσεις

Αφορούν τη λειτουργία του ήπατος και είναι : αυξημένη τιμή ενζύμων που λέγονται αμινοτρανσφεράσες ή τρανσαμινάσες.

Τα ένζυμα αυτά, προέρχονται από την καταστροφή κυττάρων του ήπατος και επί υπάρξεως βλάβης απελευθερώνονται σε μεγάλες ποσότητες στην κυκλοφορία του αίματος, μπορώντας να φτάσουν στην οξεία ηπατίτιδα σε τιμές έως και δέκα φορές μεγαλύτερες από το φυσιολογικό.

Η χρωστική που λέγεται χολερυθρίνη (και είναι αυτή που δίνει την χαρακτηριστική κίτρινη χροιά στα μάτια και στο δέρμα που την ονομάζουμε ίκτερο) είναι επίσης αυξημένη.

Η ανεύρεση αυξημένων τρανσαμινασών ή χολερυθρίνης, δε σημαίνει υποχρεωτικά ιογενή ηπατίτιδα και συχνά ο ασθενής χρειάζεται να υποβληθεί σε σειρά εργαστηριακών εξετάσεων για τη διερεύνηση του αιτίου της ηπατικής βλάβης

β) ειδικές εξετάσεις

Αφορούν την αναζήτηση της ύπαρξης των υπαίτιων ιών και ανιχνεύουν αντιγόνα (δηλαδή υλικό από τον ίδιο τον ιό) ή αντισώματα (δηλαδή όπλα που ο οργανισμός παράγει στην μάχη που δίνει με τον εισβολέα) .

Πρέπει ιδιαίτερα να τονίσουμε ότι, αν σε ένα άρρωστο έχουμε αυξημένη την χολερυθρίνη και τις τρανσαμινάσες, αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ιογενή ηπατίτιδα. Υπάρχουν αρκετές παθήσεις με ανάλογα εργαστηριακά ευρήματα που για να τα διαγνώσουμε και να καταλήξουμε στην οριστική διάγνωση θα χρειαστούν και άλλες εξετάσεις.

Θεραπεία για την ιογενή ηπατίτιδα

Στην περίπτωση της οξείας ηπατίτιδας δεν υπάρχει ανάγκη ειδικής θεραπείας. Ο ασθενής λαμβάνει υποστηρικτική αγωγή και παρακολουθείται για να αντιμετωπιστούν ενδεχόμενες επιπλοκές.

Στην περίπτωση που η οξεία ηπατίτιδα οφείλεται στον ιό C, ακολουθούμε ειδική θεραπεία διότι μειώνεται έτσι η μετάπτωση σε χρονιότητα.

Εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι ανάγκη από ειδική φαρμακευτική θεραπεία έχει σημαντικό μερίδιο ασθενών που πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα.

Η θεραπεία* στις χρόνιες μορφές μιας ηπατίτιδας έχει στόχο να εκριζώσει τον ιό και να μην επιτρέψει την ανάπτυξη κίρρωσης και ίσως και καρκίνου του ήπατος. Σε επόμενες αναρτήσεις δίνονται περισσότερα στοιχεία για κάθε μορφή ηπατίτιδας ώστε να γίνει κατανοητή η διαφορά που υπάρχει σε κάθε μιά, ανάλογα με τον ιό που την προκαλεί.

* εντελώς πρόσφατα (2013), για την ηπατίτιδα C η οποία είναι κυρίως υπεύθυνη για κίρρωση ήπατος, ανακοινώθηκαν άκρως ελπιδοφόρα αποτελέσματα θεραπείας μετά από χρήση συνδυασμού φαρμάκων (ΑΒΤ-450/ριτοναβίρης, ομπιτασβίρης, ντασαμπουβίρης και ριμπαβιρίνης) σε 78 νοσοκομεία της Ισπανίας, Γερμανίας, Αγγλίας, Καναδά και ΗΠΑ.

Σε δύο ξεχωριστές κλινικές δοκιμές έλαβαν μέρος 208 ασθενείς (με 12 εβδομάδες διάρκεια θεραπείας) και άλλοι 172 ασθενείς (με 24 εβδομάδες διάρκεια θεραπείας). Όλοι έπασχαν από κίρρωση του ήπατος, εξαιτίας ηπατίτιδας γενότυπου 1.

Μετά την θεραπεία οι 191 από τους 208 ασθενείς της πρώτης ομάδας (ποσοστό 92%). δεν είχαν ανιχνεύσιμα επίπεδα του ιού της ηπατίτιδας C στο αίμα τους.

Στην δεύτερη ομάδα στην οποία η θεραπεία κράτησε διπλάσιο χρόνο (24 εβδομάδες), το ποσοστό αυξήθηκε σε 96% (165 στους 172 ασθενείς).

Τα δεδομένα αυτά, δίνουν για πρώτη φορά σοβαρή ελπίδα στους πάσχοντες και πιθανολογούν ισχυρά, την νικηφόρα έκβαση της μάχης εναντίον της κίρρωσης

Δείτε και:

Ηπατίτιδα Α

Οι ηπατίτιδες σκοτώνουν σιωπηλά. Φροντίστε εγκαίρως

Ήπαρ (ή συκώτι). Όσα θα ήθελες να ξέρεις με δυο λόγια