Ατυχήματα ή δυστυχήματα συμβαίνουν καθημερινά όπως ξέρουμε. Αλλά και αν δεν συνέβαιναν, εμείς οι άνθρωποι θα φροντίζαμε να συμβούν αφού ανά πάσα στιγμή και σε κάθε ευκαιρία, σε πολέμους και συρράξεις, βγάζουμε μόνοι τα μάτια μας και τρωγόμαστε σαν λυσσασμένα σκυλιά.
Εκ των υστέρων; αν επιζήσουμε, τα βάζουμε με την τύχη μας και το Θεό και αναζητάμε λύση για όσα εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε. Χαμένα χέρια ή μάτια τουτέστιν και χαμένα πόδια, για δυστυχείς συνανθρώπους μας, που ο αριθμός τους πάνω στον πλανήτη έφθασε να είναι τρομακτικός.
Δυστυχώς ένα τεχνητό μέλος δεν είναι μια εύκολη κατασκευή. Μιλάμε φυσικά όχι για περιπτώσεις που σχετίζονται με ‘’αισθητική’’ αποκατάσταση (τα αποτελέσματα της οποίας είναι συνήθως θλιβερά και αξιοθρήνητα) αλλά για κατασκευές που αφορούν την κίνηση και τη λειτουργικότητα.
Τα τελευταία χρόνια όμως η Μίκρο-μηχανική και τα εξελιγμένα και ανθεκτικά νάνο-υλικά, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες της πληροφορικής, προκάλεσαν επαναστατικές βελτιώσεις. Απέχουμε βέβαια από την ‘’αποκατάσταση’’ του χεριού του ήρωα του Πολέμου Των Άστρων, αλλά όπως φαίνεται η φαντασία των ανθρώπων είναι ταχύτερη και περισσότερο παραγωγική ακόμα και από εκείνη του Spielberg.
Ειδικά για το ανθρώπινο πόδι που η ικανότητα του για να μας στηρίζει και να μας κινεί είναι εκπληκτική, οι δυνατότητες αντικατάστασης με κάτι ικανοποιητικά λειτουργικό είναι πολύ δύσκολες.
Ας μην ξεχνάμε ότι αν ο Δαρβίνος είχε δίκιο και η εξελικτική θεωρία είναι σωστή, χρειάστηκαν αμέτρητα χρόνια για να αποκτήσουν τα ανθρώπινα πόδια τις ικανότητες που έχουν. Η τέλεια απομίμηση επομένως είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Στους καιρούς μας, κυκλοφορούν πολλά προσθετικά πόδια που προσπαθούν να μιμηθούν τον φυσικό τρόπο βάδισης του ανθρώπου. Όμως η ανταπόκριση στις πραγματικές λειτουργικές ανάγκες και απαιτήσεις δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντική και έτσι διάφορα είδη εδάφους ή σκάλες, ανωμαλίες οδοστρώματος κλπ δεν επέτρεπαν ένα ‘’φυσικό’’ τρόπο βάδισης.
Ο εφευρέτης Jerome Rifkin που ανέπτυξε μέσα σε 8 χρόνια ένα πρωτότυπο μηχανικό πόδι με την ονομασία K3 Promoter, ίσως να κάνει τη διαφορά και ‘’το μεγάλο βήμα’’ που πολλοί περίμεναν.
Το μηχανικό πόδι λειτουργεί μόνο με το βάρος του σώματος και μιμείται τέλεια την φυσική βάδιση. Το ενδιαφέρον του Jerome Rifkin για τα προσθετικά μέλη ξεκίνησε μετά από ένα ατύχημα το οποίο έπαθε (και μπόρεσε να περπατήσει 3 χρόνια μετά).
Το πόδι που κατασκεύασε ο Rifkin είναι μεταλλικό (φτιαγμένο από ελαφρύ μαγνήσιο) διαθέτει αρθρώσεις ώστε να μιμείται το κανονικό πόδι και τη φτέρνα, και φυσικά έχει πέλμα και μεγάλο δάκτυλο. Συρματόσχοινα υποκαθιστούν τη δράση των τενόντων και – σαν ελατήρια- επαναφέρουν το τεχνητό πόδι στη σωστή θέση για να συνεχίσει τη βάδιση.
Το τεχνητό πόδι έχει πολύ καλή απόδοση σε διάφορες επιφάνειες και επιτρέπει και το ανέβασμα σε σκάλες. Έτσι ο Rifkin απέσπασε βραβείο εφευρετικότητας το 2011 και σήμερα το προϊόν του κυκλοφορεί στην διεθνή αγορά.
Δείτε και:
ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης