Οι γιατροί και οι διαιτολόγοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι περισσότερες δίαιτες μακροπρόθεσμα αποτυγχάνουν. Ο παχύσαρκος για μια ολόκληρη ζωή, ‘’παίζει’’ το γαϊτανάκι και το ‘’ράβε – ξήλωνε’’, χάνοντας και ξανακερδίζοντας τα κιλά .
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας είναι αυτός.
Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι στην αρχή, ο διαιτώμενος χάνει ευκολότερα τα κιλά. Αυτό όμως δεν συνεχίζει να συμβαίνει και, από ένα σημείο και μετά, μοιάζει να … ξεφουσκώνει.
Δυστυχώς όχι κυριολεκτικά αλλά μεταφορικά. Ο αρχικός ενθουσιασμός χάνεται, η θέληση αδυνατίζει, η πείνα μεγαλώνει και ο καναπές γίνεται όλο και πιο ελκυστικός.
(*) Το γαϊτανάκι συμβολίζει μεταξύ άλλων τον αέναο κύκλο, από την ζωή στον θάνατο, από την λύπη στην χαρά και από τον χειμώνα στην άνοιξη.
Τι φταίει για όλα αυτά;
Φυσικά διάφοροι παράγοντες μπορεί να φταίνε για αυτό, αλλά όπως δείχνουν οι μελέτες, ο ρόλος της λεπτίνης είναι σημαντικός.
Ας το δούμε αναλυτικά.
Όταν ο διαιτώμενος χάνει βάρος, το χάνει σε λίπος. Αυτό επομένως οδηγεί σε μείωση του αριθμού των λιποκυττάρων. Έτσι τα επίπεδα της παραγόμενης λεπτίνης πέφτουν.
Ο εγκέφαλος (που εξακολουθεί να εμφανίζει αντίσταση στην λεπτίνη), αντιλαμβανόμενος ότι τα επίπεδα της έπεσαν, συμπεραίνει λαθεμένα ότι ο οργανισμός δεν διαθέτει αποθηκευμένη αρκετή ενέργεια. Για να τον προστατεύσει, προκαλεί αίσθημα πείνας, αυξάνει την όρεξη και περιορίζει την δραστηριότητα.
Φυσικά, με όλα αυτά καίει λίγες θερμίδες.
Τώρα ο οργανισμός, κερδίζει εκ νέου βάρος (δηλαδή λίπος). Έτσι αυξάνει την παραγωγή και ανεβάζει πάλι τα επίπεδα λεπτίνης. Ο εγκέφαλος όμως του παχύσαρκου ανθίσταται στη δράση της, δεν λαμβάνει σήμα και συνεχίζει να ‘’ωθεί’’ στο φαγητό, την οκνηρία και το καθισιό.
Φαύλος κύκλος.
Δυστυχώς για τους παχύσαρκους δηλαδή, φαίνεται ότι ο εγκέφαλος, αγνοώντας τις φιλότιμες προσπάθειες τους, χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα μέσα για να τους αναγκάσει να φάνε και να (ξανά) παχύνουν, για να μην … λιμοκτονήσουν !!!
Τι φταίει για την ανάπτυξη της αντίστασης;
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα διαφόρων μελετών, τρείς κύριοι παράγοντες παίζουν ρόλο. Η φλεγμονή, τα ελεύθερα λιπαρά οξέα και η ίδια η αυξημένη λεπτίνη.
Δοθέντος του ότι όλα αυτά συμβαίνουν στον παχύσαρκο, καταλαβαίνουμε ότι η έκφραση φαύλος κύκλος που χρησιμοποιήσαμε πιο πάνω, κυριολεκτεί.
Ποιος έχει αντίσταση στην λεπτίνη και τι μπορεί να κάνει για αυτό ;
Πρώτα – πρώτα να το συνειδητοποιήσει. Χωρίς υπεκφυγές και εφησυχαστικά κόλπα. Αρκεί μια ματιά στον καθρέφτη ή στα XΧXL ρούχα του.
‘’Φοράει’’ σωσίβιο στην κοιλιά του; Είναι πλαδαρό το στήθος του; Φαρδιά η λεκάνη του και ‘’πλούσιοι’’ οι γλουτοί του; Δεν βρίσκει πλέον το νούμερο του στα καταστήματα;
Αυτό δείχνει πως: Έχει αντίσταση στην λεπτίνη.
Αν αληθώς ενδιαφέρεται να την μειώσει, ας δούμε μερικά από αυτά που μπορεί να κάνει.
Όχι πολύπλοκα και επεξεργασμένα φαγητά. Η Μεσογειακή δίαιτα είναι ότι καλλίτερο. Ο παχύσαρκος πρέπει να αποφύγει τα σνακ, τις κονσερβαρισμένες τροφές, τις πολύπλοκες σάλτσες, την υπερβολή στο αλκοόλ, τα πικάντικα φαγητά. Γενικά όλα εκείνα τα περίεργα που υπαγορεύει η διαφήμιση ή η λιχουδιά και όχι η ανάγκη μας για να τραφούμε σωστά.
Η υγιεινή διατροφή του, θα προφυλάξει την ακεραιότητα του εντερικού βλεννογόνου ώστε να αποφευχθούν οι φλεγμονώδεις επιδράσεις από ερεθιστικά διαιτητικά συστατικά.
Φυτικές ίνες. Γνωρίζουμε ότι συμβάλλουν στην υγεία του εντέρου. Η πρόσληψη τους έχει να προσφέρει στην προσπάθεια να αποφύγουμε την παχυσαρκία.
Περιορισμός των υδατανθράκων. Ευθύνονται για τα τριγλυκερίδια και αυτά με τη σειρά τους για την αντίσταση του εγκεφάλου.
Επιπλέον η κατανάλωση υδατανθράκων γίνεται εις βάρος της κατανάλωσης πρωτεϊνών, οι οποίες αποδείχτηκε ότι ευνοούν την ευαισθητοποίηση του εγκεφάλου στην λεπτίνη και για αυτό συχνά, μειώνουν το βάρος όσων ακολουθούν πρωτεϊνικές δίαιτες.
Σωστό ωράριο ύπνου. Ο περιορισμός των ωρών που κοιμόμαστε δημιουργεί προβλήματα στην λεπτίνη. Ο σύγχρονος άνθρωπος και ειδικά ο εργαζόμενος νέος, έχει περιορίσει σημαντικά τον ύπνο, για να ασχοληθεί με την διασκέδαση του.
Φυσική άσκηση. Αποδείχτηκε ότι μειώνει την αντίσταση στην λεπτίνη.
Κλείνοντας: Οι παχύσαρκοι συνάνθρωποι μας δεν είναι αχόρταγοι, φαταούλες ή αναίσθητοι όπως συχνά κατηγορούνται. Είναι οργανισμοί με πρόβλημα, που κυρίως σχετίζεται με την λεπτίνη.
Δυστυχώς , για την ώρα, η λύση αυτού του προβλήματος που αφορά τρομακτικά μεγάλους αριθμούς, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια, και κοστίζει τόσο πολύ, απαιτεί πολλά πράγματα.
Πράγματα που είναι δύσκολα στην εφαρμογή τους, διότι σημαίνουν δραματικές μεταβολές στον τρόπο της ζωής, την ώρα μάλιστα που ο εγκέφαλος ‘’συνωμοτεί’’ εις βάρος τους.
δείτε και:
ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης